Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Ramazan vadesince mahsusen oruç tutan bireyler günün ilerleyen saatlerinde aç kalmaya bağlı olarak şekerin eksikliğini hisseder. Zati çocukluk çağındaki ödüllendirici beslenme alışkanlığı ile daima tatlı yenilmesi, kimsede yetişkinlik devrinde tatlı yenildiğinde pişmanlık hissinin oluşmamasına, velev “iyi bir şey yapıyormuş” üzere kişinin tatlı bölgeyken memnunluk duymasına sebebiyet verir.
Halbuki, süratle ve derhal kana karışan, saflaştırılmış ve rafine şeker içeren besinler kan şekerinde ani bir dalgalanmaya neden olurlar. Çok kısa müddette yükselen kan şekeri yaklaşık yarım saat sonra tıpkı süratte düşmeye başlar. Her çıkışın bir inişi vardır. İşin berbat tarafı; tatlı yenildikten bir mühlet sonra artan ve azalmaya başlayan kan şekeri eski seviyesinin de altına düşmektedir. Binaenaleyh kan şekerinde aniden bir pik yaşanması tekrardan tatlı yeme isteği doğurmaktadır. Bu nedenle kimse bir modül tatlı yiyerek “dur” diyememektedir.
Doğal karbonhidrat kaynağı olan (tahıllar, kurubaklagiller, süt, yoğurt, zerzevat ve meyve gibi) besinlerden alınan şeker ile yetinemeye çalışılmalıdır. Her vakit için besinlerin doğalını tercih etmekte yarar vardır. Ancak bu durum “hiç tatlı yenilmemeli” halinde yorumlanmamalı. Elbette şeker illeti (diyabet) üzere bir durum laf konusu değilse ara sıra tatlı yenilebilir. Ama tatlıların tüketim sıklığına ve ölçüsüne dikkat etmek gerekir. Ayrıyeten baklava, lokma, tulumba üzere ağır, şerbetli tatlılar noktasına; güllaç, sütlaç, muhallebi, puding, komposto, hoşaf, kabak tatlısı üzere hafif tatlıları tercih etmek gerekir. İşte bu tatlıların prodüksiyonunda - güç alımını azaltmak ismine - toz tatlandırıcılardan yararlanılabilir.
Diyabetliler başta olmak üzere, şeker tadından vazgeçemeyen, iştahını baskılamakta güçlük çeken, formuna değer veren bireyler ve aileleri için çok uygun bir alternatif olarak yapay tatlandırıcıların şeker konumuna kullanılması daha elverişli görülmektedir. Gerek içeceklerde tablet olarak, gerekse tatlıların imalatı esnasında toz formları ile inançla kullanılabilen bu tatlandırıcıların güç kıymeti yok yahut göz arkası edilecek kadar düşüktür. Kan şekeri üzerinde de olumsuz tesir yaratmamaları nedeniyle saflaştırılmış ve rafine şeker noktasına tercih edilmeleri daha sağlıklı olacaktır. En azından tekrar tekrar tatlı yeme isteği oluşturmamaktadır.
Yapay tatlandırıcılar birinci olarak 1900’lü yılların başında ortaya çıkmış, 1940’lardan beri tüm yerkürede hem şeker hastaları hem de sıhhatine ihtimam gösterenler tarafından ağır olarak kullanılmaktadır. Günümüzde en çokça kullanılan yapay tatlandırıcılardan biri olan aspartam üzerinde 200’ü aşkın ilmî çalışma yapılmış, yüksek dozlarda tasarrufunda dahi zararlı bir tesire sahip olmadığı görülmüştür. Aspartam ve gayrı yapay tatlandırıcıların tasarrufu Yerküre Sıhhat Örgütü tarafından onaylanmıştır. Hasebiyle Ramazan müddetince hazırlanan komposto, hoşaf, güllaç üzere tatlılarda gönül rahatlığı ile bu tatlandırıcılardan faydalanılabilir.
Halbuki, süratle ve derhal kana karışan, saflaştırılmış ve rafine şeker içeren besinler kan şekerinde ani bir dalgalanmaya neden olurlar. Çok kısa müddette yükselen kan şekeri yaklaşık yarım saat sonra tıpkı süratte düşmeye başlar. Her çıkışın bir inişi vardır. İşin berbat tarafı; tatlı yenildikten bir mühlet sonra artan ve azalmaya başlayan kan şekeri eski seviyesinin de altına düşmektedir. Binaenaleyh kan şekerinde aniden bir pik yaşanması tekrardan tatlı yeme isteği doğurmaktadır. Bu nedenle kimse bir modül tatlı yiyerek “dur” diyememektedir.
Doğal karbonhidrat kaynağı olan (tahıllar, kurubaklagiller, süt, yoğurt, zerzevat ve meyve gibi) besinlerden alınan şeker ile yetinemeye çalışılmalıdır. Her vakit için besinlerin doğalını tercih etmekte yarar vardır. Ancak bu durum “hiç tatlı yenilmemeli” halinde yorumlanmamalı. Elbette şeker illeti (diyabet) üzere bir durum laf konusu değilse ara sıra tatlı yenilebilir. Ama tatlıların tüketim sıklığına ve ölçüsüne dikkat etmek gerekir. Ayrıyeten baklava, lokma, tulumba üzere ağır, şerbetli tatlılar noktasına; güllaç, sütlaç, muhallebi, puding, komposto, hoşaf, kabak tatlısı üzere hafif tatlıları tercih etmek gerekir. İşte bu tatlıların prodüksiyonunda - güç alımını azaltmak ismine - toz tatlandırıcılardan yararlanılabilir.
Diyabetliler başta olmak üzere, şeker tadından vazgeçemeyen, iştahını baskılamakta güçlük çeken, formuna değer veren bireyler ve aileleri için çok uygun bir alternatif olarak yapay tatlandırıcıların şeker konumuna kullanılması daha elverişli görülmektedir. Gerek içeceklerde tablet olarak, gerekse tatlıların imalatı esnasında toz formları ile inançla kullanılabilen bu tatlandırıcıların güç kıymeti yok yahut göz arkası edilecek kadar düşüktür. Kan şekeri üzerinde de olumsuz tesir yaratmamaları nedeniyle saflaştırılmış ve rafine şeker noktasına tercih edilmeleri daha sağlıklı olacaktır. En azından tekrar tekrar tatlı yeme isteği oluşturmamaktadır.
Yapay tatlandırıcılar birinci olarak 1900’lü yılların başında ortaya çıkmış, 1940’lardan beri tüm yerkürede hem şeker hastaları hem de sıhhatine ihtimam gösterenler tarafından ağır olarak kullanılmaktadır. Günümüzde en çokça kullanılan yapay tatlandırıcılardan biri olan aspartam üzerinde 200’ü aşkın ilmî çalışma yapılmış, yüksek dozlarda tasarrufunda dahi zararlı bir tesire sahip olmadığı görülmüştür. Aspartam ve gayrı yapay tatlandırıcıların tasarrufu Yerküre Sıhhat Örgütü tarafından onaylanmıştır. Hasebiyle Ramazan müddetince hazırlanan komposto, hoşaf, güllaç üzere tatlılarda gönül rahatlığı ile bu tatlandırıcılardan faydalanılabilir.
