Günümüzde çocuk olmak hiç de kolay değil!

Zeynep o gün okuldan geldiğinde fazla mutsuzdu Türkçe öğretmeni ona “Bu notu senden beklemezdim demişti Bir sürü ödevi vardı Ama hiç birine yoğunlaşamıyordu Masasının üstündeki kitapları aldı, yere fırlattı Hırsını alamamıştı İçerde ananesi yemek hazırlıyordu “Ben bu yemeği yemem diye kaç kez söyledim sana diye bağırdı Annesini aradı ofisten Toplantıdaydı Telefonu fırlattı, iki gözyaşı aktı gözünden Biraz rahatlamıştı
Odasına döndü, matematik ödevini aldı eline Soruları çözmeye çalıştı Kafasında bir yerlerde, öğretmenin “daha pozitif çalışmalısınız sözleri yankılanıyordu Müziği açtı, kulaklığı taktı Yeniden matematik ödevine döndü Kulaklıktan gelen müzik, öğretmenin sesini bastırmıştı


Akşam annesi geç geldi eve Türkçeden aldığı notu söyleyince, “Birazcık daha çalışır, daha iyi bir anekdot alırsın bir dahaki sefere Artık geç oldu, ben de güç bir gün geçirdim, hadi yatalım diye cevap verdi annesi* Zeynep “Sen beni hiç dinlemiyorsun diye bağırıp, ağlayarak odasına koştu Annesi ne olduğunu anlamamıştı Birazdan Zeynep içerden bağırdı: “Anne, benimle uyu bu gece* Annesi ; “Bak Zeynep, bu ne zamandır devam ediyor, psikologun ne dediğini hatırla Artık kendi başına uyumalısın diye seslendi içerden* Zeynep hala kızgındı Uyumaya çalıştı Kafasında bir ses “yeterince çalışmadın diyordu Sonunda uyudu Gece rüyasında gördüğü bir kâbusla uyandı Midesi bulanıyordu Sabahleyin kalktığında kustu Annesi işe bu vesileyle “Akşam ne yedi acaba diye düşünüyordu
Zeynep, okulların çocuklar üzerinde yarattığı strese minik bir misal doğrusu “Nasıl küçük bir misal bu, basbayağı çocuk acı çekiyor diye kendi kendinize mırıldandığınızı duyar gibiyim İnanın, bir psikolog olarak daha şiddetli vakalarla çalışıyorum Stres kendini kimi süre kâbus, bilinmez korkular, parmak yeme, yediklerini kusma, buhran gibi şekillerle gösteriyor
Öğretmen öğrenciyi motive etmeyi, “bu sınıftan hiç memnun değilim, “bu notu sizden beklemezdim, “çalışmıyorsunuz, “daha iyi olabilirsin cümlelerinin aşağı gizli zannediyor Fakat tek yaptığı öğrencinin “ben iyi değilim içsel mesajına bir çizik daha atmak İlkokul yılları beynin hala gelişmeye devam ettiği, ben kimim olgusunun cevaplar aradığı dönemler Yeterince iyi olmadığını düşünen bir çocuk, içindeki boşluğu yüklemek adına yeni bir bilgisayar oyunu, yeni bir kundura, fiyatı yüksek bir oyuncak ile mutlu olmaya çalışacak Fakat bunlar sadece geçici mutlulukların daha derin yaralar bıraktığı geçici çözümlerden öteye gitmeyecek Yani sorun bizim çocukluğumuzda daha eksik oyuncak vardı, babam bana bu imkânların hiçbirini yaratmamıştı, bunların oysa yalnızca şımarıklık tablosuyla açıklanır bir şey yok Zeynep sadece kendi olmaktan mutsuz ve bunu anlayacak bir ebeveyne, bir öğretmene, bir okula, bir büyüğe, bir psikologa, bir medyaya özet olarak koca bir topluma ihtiyacı var
Böyle bir toplum olduğunda;* ebeveynin çocuğunun hangi okula gideceğinden çok kendi ile nasıl mutlu olduğunu, öğretmenin verdiği nottan çok o konunun niçin ve nasıl öğrencinin ilgisini çektiğini, psikologun çocuğun annesinin yanına uyumasını ortadan kaldırmaktan öte o ihtiyacı annenin ona nasıl vereceği ile ilgilendiği sağlıklı bireylere kavuşuruz
O vakit Zeynep okula gittiğinde hoca “sınav kâğıtlarınızı değerlendirdim, hepiniz bu konuyu farklı açılarla öğrenmişsiniz Kiminizin ilgisini A bölümünün, kiminizin ise B bölümünün çektiğini gördüm Bundan sonraki konuyu nasıl işleyeceğimizi ona göre düşüneceğim Bu farklılıklarınız bana bir sürü yeni bakış açısı sunuyor Sınıfımda olduğunuz için mutluyum der
Zeynep eve gelip “Türkçeden düşük anekdot aldım diye kavgalı bir ses tonu kullandığında annesi, onun elini tutar, göz teması yapar ve “Kendini kötü hissettiğini görüyorum, senin için daha iyi bir not edinmek istemenin önemini ayrım ediyorum Kolay olmamalı diye konuşur Zeynep sabah beri kızgınlığın maskelediği yas duygusunu tamamen dışa vurur Annesi evdedir artık ve hissettiği acıyı anlamıştır Ona sarılır, ağlar Annesi gürültüsüz kalır, ağlamasına izin verir
Psikolog, Zeynep ’in annesine Ssizinle yatmak istiyorsa şu lahza buna izin verin, stresli bir dönemden geçiyor En önemlisi bütün bunları kendi başına atlatacak durumda değil Geceleri yanınıza geldiğinde sarılın, ufak kızınıza onu nasıl bir lahza evvel kendi başına uyumaya teşvik ederim bakış açısı ile yok de şu an yaşadığı stresi eksilmek için bana ihtiyaç duyduğunda bunu ona nasıl veririm anlayışı ile yaklaşın diye konuşur
Bir büyük “Bizim zamanımızda diye açmak yerine söze, onlarla nasıl daha manalı ilişkiler kurar, daha fazla oynar, daha çok eğleniriz diye düşünmeye başlar
İşte dinç toplumlar böyle oluşur
Bu arada ben, Zeynep ve diğer bütün çocuklara şöyle sesleniyorum: “Kendinizi kızgın hissettiğinizde nefesinizi sayın, koşmaya çıkın, günlüğünüze yazın Teneffüslerde ip atlayın, seksek oynayın, salıncakta sallanın
Unutmayın, günümüzde çocuk edinmek hiç de kolay değil