ey gönül!

ey gönül! Gönlüm, bülbül gibi başla figana, Hâlini açıkla bütün cihana Aşk ile meşk kuytu kalmaz cihanda, Deliye dönmüştün hani birincil anda Doymayan bir hırsa açtın kucağı, Ne eyvah yıkıldı gönül ocağı Gönül, sana ne söylesem o kadar azdır, Git aşk kitabına ismini yazdır! Böyle hâlin yoktur dünyada eşi, Gönül, yakmış seni, aşkın ateşi Yârin, dertlerine deva olmuyor, Tabibin yarana neşter vurmuyor Hasret deryasına sokup boğdurdu, Bir De başına bela yağdırdı Yalvardın, yakardın, etmedi hiç kâr, Gizli sırlarını etti âşikâr Günlerce peşinden koşup yoruldun, Hicran ateşiyle yanıp kavruldun Nasıl çile çektin gündüz ve gece, Gel ey gönül, söyle n’oldu netice? Her maceranı yaz kitaba tek tek! Okunsun, dinlensin kıyamete kadar Sevgi hazinesi kuytu kalmasın, Pek yaz ama kimse hata bulmasın! İçinde farklı alanlara yönlendirilmiş konu olmalı, Okuyanlar bundan ibret almalı Mecâzi bir aşktır, kapılma hisse, Realite ehli de almalı hisse Cümbür Cemaat bundan alsın neyse nasibi! Hâyırla yâd etsin âşık garibi! Ey gönül her sözün etkili olsun! Okuyanın gözü yaş ile dolsun! Sevgiyi bilmeyen aşka boyansın! Gaflette olanlar bilip uyansın! Aşkını işiten hayrette kalsın! Tefekküre dalsın, payını alsın! Ayrılık derdine duçâr olanlar, Bunu daima okusun nâçâr kalanlar Oğlu kızı ölen bir babaasıl, Avunma bulsunlar bununla câna İrfan ehli edinmek bakmıyor yaşa, Oysa bunu ehli eder temaşa