Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
İnsanlık tarihine olan katkısı yadsınamayacak bu milletin, tuhaflıklar dünyasına olan katkısını da görmezden gelmek mümkün değil.
Çünkü 17. yüzyılda ve devamındaki uzun bir periyotta İngiliz erkekler, karılarını satıyordu!
Boşanma sürecinin varsıl olanlar haricinde epey şiddetli olduğu bir periyotta yaygınlaşan bir adetti bu.
Nitekim de, memnun sayılmayacak münasebetleri bitirme yollarından biri buydu.
Erkek karısının boynuna bir ip bağlayıp onu meydana getiriyor ve en yüksek teklifi verene satıyordu.
Tuhaf o denli değil mi? İngiliz muharrir Thomas Hardy’nin The Mayor of Casterbridge romanı da bu türlü bir öyküyle başlar.
Romanın kahramanı bu metoda uygun biçimde karısını satar. Lakin bu aksiyonunun onda bıraktığı iz bütün hayatını mahvedecek, hatta sonunu da hazırlayacaktır.
Aslında bu geleneğin rastgele bir yasal desteği yoktu. Hatta kimi durumlarda cezalandırılmayla son bulacak derecede yasa dışı görülüyordu.
Tekrar de 19. yüzyıldaki kimi kayıtlar, yetkililerin bu mevzudaki ikircikli görüşlerini ortaya koyar.
Bir sulh yargıcının zabıtlarında şu ifadeyi görürüz: “Karısını satmak isteyen bu adama mani olabileceğime inanmıyorum”
Aslına bakılırsa bu, biraz da teşvik edilen bir şeydi. Zira dağılan aileler toplumsal açıdan devlete fazladan yük manasına geliyordu.
Çünkü çoğunlukla kocasından ayrılan bayan ve çocuklar ıslahhanelerin yolunu tutardı.
Yetkililer de bunun yerine iki tarafı da çıkarlı gördükleri (!) satış sürecini destekliyordu.
İnanılması güç fakat bu geleneğin 20. yüzyıla kadar ulaşabildiğini belirtelim.
Tarihçi James Bryce’a (yukarıda) nazaran 1901 yılında bu satışlar hala yapılıyordu. Tekrar 1913 yılındaki hadisede bir bayan, kocasının iş arkadaşına 1 sterlin karşılığında satılmıştı.
