Çocuklardaki iştahsızlık

Evlatlarının iştahsız oluşu ebeveynlerin en sık rastlanan şikayetlerinden biridir. Çoğunlukla bu evlatları tabipleri 'iyi ve kâfi uzunluk ve kiloda' olarak kıymetlendirir. Ebeveynler farkında olmadan evladın az yemesi yahut yerinde beslenmemesi ile ilgili tasalarını onun yanında lisana getirirler. Bu formda yemeye zorlanmakla evlat yemeyi giderek daha çokça reddetmeye başlayabilir.

Evladınız güç dolu gözüküyor, kâfi süratte büyüyor ve sağlıklı gözüküyorsa büyük olasılıkla ehil besleniyordur. Yemek için zorlanmazsa kendisi için kâfi ölçüde yiyecektir. Sağlıklı evlatlar aç olduklarında yeyip, tok hissettiklerinde yemeyi bırakırlar. Sunacağınız yiyecekleri planlayarak sunmanız, evladınızın bunlar arasından kendi tercihini yapması, ölçüsü için kendi karar vermesi ve kendi başına yemesi iştahlı yeme mümkünlüğünü arttıracaktır. Yemek vakitlerinin ve ortamının sakin, huzurlu ve gerginlikten uzak olması evladın açlık ve tokluk durumlarına ilişkin vücut sinyallerini algılayıp öğrenmesini kolaylaştıracaktır. Birebir devranda bu, hayat uzunluğu sıhhat için uygun bir alışkanlık olacaktır.

Evlatlar ebeveynlerinin yeme alışkanlıklarını da gözlemlerler. Yemek seçen, sistemli öğün alışkanlığı oturmamış, ailece sofra paylaşımı az olan ebeveynlerin evlatlarında da beslenme süreçleri problemli olabilir.

Evlatta dönemsel iştah kaybının sebeplerine göz atalım:

2-6 yaş arasında sıradan olarak büyüme suratı yavaşlayan çocuklarda besin gereksinimleri de birinci yaşlara nazaran azalacağından umumiyetle iştah kaybı yaşanır. Ayrıyeten bu periyoda ilişkin ruhsal gelişim uyarınca, sevdikleri ve sevmediklerini lisana getirerek bağımsızlıklarını ortaya koymaya çalışırlar. Sağlıklı beslenmenin kesimi olarak ağız tadı tercihleri oluşmasının birinci devirleri de bu vakte rastlar.

Hastalık devirlerinde iştah azalır.

Mutsuz hissettiği vakitlerde evlat yemeyecektir.

İstediğinden ziyadesi için yemeye zorlandığında yemeyecektir.

Öğünler arasında abur cubur yemesi iştahını azaltacaktır.

Kansızlık iştahsızlık nedeni olabilir.

Özetle, NELER YAPILABİLİR ?

Renkli kaşıklar, desenli , formlu tabaklar, sevdiği müzikler ya da gibisi metotlarla besin ilgi alımlı hale getirilebilir.

Beslenme saatleri sabit olmalıdır.

Besin tercihleri ve ağız tadı hayatın erken evrelerinde oluşur ve bir sefer oluşunca değişmesi zordur. Bu nedenle evlat sağlıklı yiyecekler için desteklenmeli, sıhhatsiz olanlarla tanışmasının önüne geçilmelidir.

Bir vade için evladın kendi yiyeceğini seçmesine müsaade verilebilir, iştahı azalan evlatlar az yese de yerinde likit alırlar.

Yemek devranı yiyeceği ölçüsü kendi belirlemesine müsaade verilmeli, sonrasında öğünler arasına küçük ara öğünler eklenmelidir.

Yüzme, bisiklet yahut gibisi aktivitelerle iştah artışının uyarılması sağlanabilir.

İştahsız periyotlarda vitamin desteği doktora danışılarak yapılabilir.

Yemek yeme alışkanlığı hakkında konuşmayı bırakmalı,

Yemek devranı uzun tutulmamalıdır.

Evlatlar gece uyku arasında beslenmemelidir.

2 saatten kısa aralıklarla beslenmemelidir.

Ara öğünler ana öğüne yakın ölçüde olmamalıdır.

Evlat iştahsızlığı nedeni ile günahlı hissettirilmemeli,

Hiçbir vakit ağız tutulup kaşık ya da çatal ile zorlayarak beslenmemelidir.

Bunlara karşın, iştah kaybı uzun sürer ve tartı kaybı ile birlikte olursa, evladın tabibi tarafından kıymetlendirilmesi münâsib olacaktır.