Ateş ve su

Ateş bir gün suyu görmüş ulu dağların ardında
sevdalanmış onun çılgın dalgalarına
Hırçın hırçın kayalara vuruşuna,
yüreğindeki duruluğa
Demiş ama suya:
Gel sevdalım ol,
Hayatıma kasıt veren mucizem ol

Su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa
al demiş;
Yüreğim sana hediye
Sarılmış ateşle su birbirlerine
sımsıkı, kopmamacasına

Zamanla su, buhar olmaya,
alev, kül olmaya başlamış
Ya kendisi değil olacakmış, ya aşkı
Bitmiş alınlarına yazılı olan kaderi de
yüreğindeki kederi de
alıp gitmiş uzakta diyarlara su

Alev kızmış, alev yakmış ormanları
Aramış suyu diyarlar boyu,
günler boyu, geceler boyu
Bir gün gelmiş, suya varmış yolu
Bakmış o duru gözlerine suyun,
birazcık küskün, biraz kavgacı

Ve o lahza anlamış;
aşkın ara sıra gitmek olduğunu
Lakin gitmenin yitirmek olmadığını
Ateş durmuş, susmuş, sönmüş aşkıyla

İşte o zamandan beridir fakat:
Ateş sudan,
su ateşden kaçar olmuş

Ateşin yüreğini yalnızca su,
Suyun yüreğini
Yalnızca alev alır olmuş *