Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Topluluğu oluşturan en küçük toplumsal kurum aile olduğuna nazaran sağlıklı toplulukların oluşması açısından çocuğun eğitimi ile ilgili olarak ailenin izlediği yol çok değerlidir. Ailenin eğitime ait tavrı ve fiilleri, içinde yaşanılan kültürün değerlerine ve normlarına nazaran şekillenmektedir. Gerek kırsal gerek kentsel kültüre ilişkin olsun her ailenin topluluk içinde bir konumu vardır. Bu toplumsal konum doğal olarak ailenin eğitsel ortamını da etkilemektedir. Evladın süratli gelişiminin olduğu ve kişilik özelliklerini yerleştirdiği temel eğitim döneminde aile ortamı eğitim açısından oldukça değerli bir yan tutmaktadır. Aile kişinin içine doğduğu, ilk sosyal deneyimlerini kazandığı ve daha sonraki yıllar için gerekli birinci adımları attığı konumdur. Evlatların ya da bireylerin kişiliklerinin temelleri bu ailede atılır. Ailenin sağladığı öğrenme yaşantıları ve sunmakta olduğu modellerin, çocuktaki olumlu içtimaî davranış ve bedellerin gelişmesinde değerli bir noktası vardır.
Bu bakımdan ailenin evlat ve ömrü üzerinde tesiri büyüktür. Bu etkileşim daha ana karnında başlar. Bu evrede ananın duygusal yerküresi, evladı isteyip istememesi ve gibisi faktörler karnındaki çocuk üzerinde son nokta tesirli olurlar. Bu evrede validenin mutsuzluğu, kızgınlığı, ruhsal durumu karnındaki çocuk üzerinde tesire sahiptir. Ananın hisleri vücudundaki hormonlar yolu ile karnındaki çocuğa geçerler. Bu bakımdan ana evladı daha karnında iken etkilemeye başlar. Çocuk doğduktan sonra ise bu etkileşim artarak devam eder. Karşılıklı anne baba evlat etkileşimi çocuk gelişiminin kilit özelliklerindendir. Anne babanın katılması, anne babanın kendine yardım edebilme yetenekleri ve evlat yetiştirme stilleri, anne baba ve evlat etkileşimlerini etkileyen ve erken dönemdeki gelişmeye, mektebe geçişe ve evladın gelecekteki verimine ekte bulunan faktörlerdir.
Sıhhatsiz ailenin temelinde birbirleriyle anlaşamayan, aralarında uygun bir muhabere ve etkileşim kuramamış olan eşler bulunur. Bu doyumsuzluklar çesitli patolojik davranışlara dönüşerek gerek eşler arasında gerekse çocuklarda birtakım bozulmalara yol açabilmektedir. Lakin ailenin sağlıklı ve sıhhatsiz olmasında, dış uyaranların etkisi de göz önüne alınmalıdır. Aile içinde yahut dışında, hastalık, irtihal, işsizlik gibi meydana gelen birtakım hadiselerin süreksiz de olsa, aile fonksiyonlarında birtakım bozulmalara sebebiyet verdiği kabul edilmesi gereken bir gerçektir. Aile kümesi içinde rol alan kimselerin eksilmesi ve eği, kişilerin yaşamlarında esas olan rollerde değişiklik olması yahut kendilerine tutarlı olmayan bir role geçmek zorunda kalmaları birtakım sorun odakları yaratarak, sıhhatsiz davranışları arttırabilir.
Sağlıklı ana evlat alakasının oluşumunda validenin ruh sıhhati büyük değer taşımaktadır. Mutsuz bir evlilik sonucu, ananın eşinden yerinde ilgi görememesi, ailenin ekonomik ıstırapları, pederin, çocuğun doğumunu isteksiz bir formda karşılaması, ananın gerginliğini artıran, binaenaleyh ana evlat ilişkisini zedeleyen etmenlerdir..
Peder - Çocuk alakası:
Peder olma kavramını değişime uğratan ve pederin evladın eğitimindeki rolüne ilginin artmasına yol açan pek çok etken vardır. Bunlar; politik, içtimaî, ekonomik meydandaki değişimlerin kadın-erkek rollerini etkilemesi, çalısan ana sayısının artması, hatunun tam gün dışarıda çalışması bu etkenler arasında gösterilebilir.
Babalık, eşin gebe olduğunun anlaşıldığı anda başlar. Erkekler peder kimliğini, hamilelik ile başlayıp doğum sonrası devam eden üç yıllık süreçte edinerek geliştirirler. Pederin evladıyla acilen bağ kurması kıymetlidir. Zira evladın birinci beş yıllık yaşantısı, ömrünün en değerli yıllarıdır.
Ana - Çocuk Bağı:
Evladın doğumundan evvel bütün yükün validede olması ve doğumdan sonra da ağırlıklı olarak ananın sorumluluk taşıması nedeniyle evladın yetiştirilmesinde validenin vazifesi büyük önem arz etmektedir.
Hayatın birinci yılında bebeğin psiko-sosyal hizmeti, güvenmeyi öğrenmektir. Bebek ile validesi arasındaki iliskiden doğan itimat duygusu, insanın ileride kuracağı bireyler arası alakaların temelini oluşturur. Bebeğin ihtiyaçlarına validenin alanında ve vaktinde yönelebilmesi, onun düşüncelerini giderebilmesi, kelamsız dilini anlayabilmesi anayla bebek arasında kurulan karsılıklı anlayış ve itimadın temelini olusturur.
Ananın evlatla bağlantısının en kıymetli evresi, doğumdan acilen evvel başlayıp, doğumdan sonraki aylarda süregelen bağdır. Burada validenin başta eşinin desteği olmak üzere toplulukça destek ve yardıma ihtiyacı vardır. Ana evlat bağında fizikî temas büyük kıymet taşır. Ananın vücut kokusu, ısısı, evladı alış biçimi bu muhaberede çok değerlidir. Bilhassa 0-3 yaş arasında olması gereken bu yakın ilişkinin gerçekleşmemesi, gelecekte görülebilen birtakım davranış bozukluklarının sebebi olarak gösterilmektedir. Yine bu devirde validenin yokluğundan kaynaklanan “duygusal yoksunluk”, gerek zihinsel gerek duygusal ve içtimaî gelişim gerilemesine ve gecikmesine neden olabilmektedir...
