Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
iltasyazilim
FD Üye
Uzun zaman önce burada bir konu açmıştım Eşim bana çok soğuk davranıyordu Zihin almaz bir soğukluk Tıpkı ben yokmuşum gibi davranıyordu Onu aldattığımı düşünüyor olduğunu biliyordum Kayınvalidem zaten benden ölesiye nefret edilen şey ederdi, hala ediyor
Lise son sınıftan beri benim peşimde psikopat bir platonik var(dı) Tıp Fakültesi'nin 4sınıfına gelip de, Ömer'e, yani eşime sırılsıklam aşık olup evlendiğimde bunu kendine yedirememiş, bana tehditler savurup çekip gitmişti
Ilk konularımda eşimin 2 karısı olduğumdan ve annesinin benden hiç hoşlanmadığından bahsetmiştim Takriben bir buçuk ay önce ailem eşimden ayrılıp yanlarına gelmemi istesede (başlarda bunu yapacak olsamda) gitmedim ve Ömer'le olan kabus hayatıma devam ettim Ömer gün geçtikçe daha da soğuklaştı, bu defa bana bağırmaya da başladı En ufak bir şeyden tartışma çıkartıyordu, bir keresinde özenle hazırladığım masayı yerle bir etmişti örneğin Bu cehennem hayatının ortasında psikolojim adamakıllı mahvolmuşken hamile olduğumu da öğrendim Her şey bu kadar berbatken o psikopat platonik baştan karşıma çıktı
Esas anlatacaklarım burada başlıyor gerçekten Bir gün Ömer'in annesi ta Mardin'den çat kapı geldi Evlendiğimden beri yüzünü görmediğim kayınvalidem bir cumartesi günü kapının önünde tam karşımda dikiliyordu Alt fakat de kendisi söylemeden kim olduğunu bilemedim Günler, haftalar geçti bu kadınla birlikte Ömer ara ara annesine nispet yapat gibi bana fazla yakın davranıyor, bazende çok sertleşiyordu Ame her ne olursa olsun annesi gelmeden Ömer çok daha vahşi bir adamdı Okuldan geldiğim bir gün Ömer ve annesi salondaydı Salona adımımı atar atmaz kayınvalidem şipşak ayağa kalkıp bana bağırmaya başladı, hatta yüzüme tükürdü İffetsiz bir kadın olduğumu, ailelerinin namusunu beş para ettiğimi söyledi bana Tüm bu olaylar karşında ise Ömer de bana iğreltili bakışlarla bakıyordu
Meğerse kadın her şeyi ilmek ilmek işliyormuş Her adımımı izlermiş Peşimde bir platoniğin olduğunu da ispatlayınca (Beni dar bırakmasını söylüyordum) her şey bitti
Ömer hala boşanma davasını açmadı, ailemin tüm bunlardan haberi değil ve ben hala hamileyim, onlarda bunu biliyor Boşanma davasını ben açılmak istemiyorum Aslında boşanmak istemiyorum Ömer'i fazla sevdiğimden değil elbette, hatta bundan böyle korku ediyorum ondan Bunun bir kötüleme olduğunu ispatlamam lüzumlu
Bu ispatı nasıl yapayım? Ondan da ziyade boşanma günü kuşkusuz olacak, o gün o kadar bir şey bildirmek istiyorum ki onlara, hayatlarında her gün beni hatırlasınlar Özellikle Ömer'e Bir erkeğe ne dersem onun canını azami acıtırım sizce?
Lise son sınıftan beri benim peşimde psikopat bir platonik var(dı) Tıp Fakültesi'nin 4sınıfına gelip de, Ömer'e, yani eşime sırılsıklam aşık olup evlendiğimde bunu kendine yedirememiş, bana tehditler savurup çekip gitmişti
Ilk konularımda eşimin 2 karısı olduğumdan ve annesinin benden hiç hoşlanmadığından bahsetmiştim Takriben bir buçuk ay önce ailem eşimden ayrılıp yanlarına gelmemi istesede (başlarda bunu yapacak olsamda) gitmedim ve Ömer'le olan kabus hayatıma devam ettim Ömer gün geçtikçe daha da soğuklaştı, bu defa bana bağırmaya da başladı En ufak bir şeyden tartışma çıkartıyordu, bir keresinde özenle hazırladığım masayı yerle bir etmişti örneğin Bu cehennem hayatının ortasında psikolojim adamakıllı mahvolmuşken hamile olduğumu da öğrendim Her şey bu kadar berbatken o psikopat platonik baştan karşıma çıktı
Esas anlatacaklarım burada başlıyor gerçekten Bir gün Ömer'in annesi ta Mardin'den çat kapı geldi Evlendiğimden beri yüzünü görmediğim kayınvalidem bir cumartesi günü kapının önünde tam karşımda dikiliyordu Alt fakat de kendisi söylemeden kim olduğunu bilemedim Günler, haftalar geçti bu kadınla birlikte Ömer ara ara annesine nispet yapat gibi bana fazla yakın davranıyor, bazende çok sertleşiyordu Ame her ne olursa olsun annesi gelmeden Ömer çok daha vahşi bir adamdı Okuldan geldiğim bir gün Ömer ve annesi salondaydı Salona adımımı atar atmaz kayınvalidem şipşak ayağa kalkıp bana bağırmaya başladı, hatta yüzüme tükürdü İffetsiz bir kadın olduğumu, ailelerinin namusunu beş para ettiğimi söyledi bana Tüm bu olaylar karşında ise Ömer de bana iğreltili bakışlarla bakıyordu
Meğerse kadın her şeyi ilmek ilmek işliyormuş Her adımımı izlermiş Peşimde bir platoniğin olduğunu da ispatlayınca (Beni dar bırakmasını söylüyordum) her şey bitti
Ömer hala boşanma davasını açmadı, ailemin tüm bunlardan haberi değil ve ben hala hamileyim, onlarda bunu biliyor Boşanma davasını ben açılmak istemiyorum Aslında boşanmak istemiyorum Ömer'i fazla sevdiğimden değil elbette, hatta bundan böyle korku ediyorum ondan Bunun bir kötüleme olduğunu ispatlamam lüzumlu
Bu ispatı nasıl yapayım? Ondan da ziyade boşanma günü kuşkusuz olacak, o gün o kadar bir şey bildirmek istiyorum ki onlara, hayatlarında her gün beni hatırlasınlar Özellikle Ömer'e Bir erkeğe ne dersem onun canını azami acıtırım sizce?
