Yangından Korunma Haftası Şiirleri
Yangından Korunma ile İlgili Şiirler
YANGIN
Ateşle oynamışlar,
İki kardeş bir ara
Odalarını sarmış,
Dumanlar kara kara
İtfaiye gelmiş de,
Sondurmuş bu yangını
Tutuşan yuvaları
Olmadan kul yığını
Butun oyuncakları,
Birer birer yanmışlar
Yavrucaklar korkudan,
Duşunup hastalanmışlar
Doktor ikisine de,
Yetiştirmiş ilacı
Yangınlar olum gibi
Pek acıdır, pek acı
Yangın
Telefon yokken kentlerde,
Yangın cıkınca bir yerde,
Dumanı, ilk goren adam
Secerek yuksek bir dam:
Yangın vaar!diye inlerdi
O, ne korkulu gunlerdi
Coluk, cocuk, hoca, hacı,
Bir o kadar tulumbacı,
Takır takım koşarak,
Yangın yerine giderdi
Coğu kez onlar gelmeden,
Yangın evi kul ederdi
İtfaiye kuruldu da
Yangın derdi sona erdi
YANGIN VAR
Cevrildi sıfır sıfır,
Bir ses dedi: Cabuk yangın !
Arazozler hazırlandı,
Dan, dan dedi sesi canın
Catısından alev almış
Eski bir koşk kavruluyor,
Catır, catır catırdayan
Duvar, tavan devriliyor
Pencerede bir anne var,
Yavrum, yavrum, diye ağlar
Cılgın gibi bağırırken,
Yıkılır kalın duvarlar
Arazozler yetişince,
Hortumlar, sıktı suyu,
Harcandı hep birer birer,
Sarnıc, depo, havuz, kuyu
Bir tarafta can pazarı,
Her tarafı sarmış alev !
Bir de genişlerse yangın
Korku dolaşır ev ev
Yangın icin dikkatli ol,
Kibrit yakma, cakmak yakma
Tutuşturma kağıt mağıt,
Karşısına gecip bakma
Bir kıvılcım yangın demek,
Yangın ise bir felaket
Elde değil olmaması,
İtfaiye var bereket
Yangın
Korkuludur ateş aman
Sıcratmayın hicbir zaman,
Gozler bile gormez olur
Kaplayınca kara duman
Dikkatsizlik bunun başı,
Bırakmıyor dağı, taşı
Onlemezsem yakar gecer
Hem kuruyu, hem de yaşı
Kurtulmanın cıkar yolu,
Kovalarım suyla dolu
İtfaiye cabuk gelir
İşletirsem telefonu
Yangın
YANGINA onlem al
yangın geiyom demez
utuyu fişte bırakma
yangına davetiye cıkarma
ormanları sakın yakma
ağacsız kalırsın yoksa
oradaki bircok canlıya
zarar verirsin yakma
Yangından Korunma ile İlgili Şiirler
YANGIN
Ateşle oynamışlar,
İki kardeş bir ara
Odalarını sarmış,
Dumanlar kara kara
İtfaiye gelmiş de,
Sondurmuş bu yangını
Tutuşan yuvaları
Olmadan kul yığını
Butun oyuncakları,
Birer birer yanmışlar
Yavrucaklar korkudan,
Duşunup hastalanmışlar
Doktor ikisine de,
Yetiştirmiş ilacı
Yangınlar olum gibi
Pek acıdır, pek acı
Yangın
Telefon yokken kentlerde,
Yangın cıkınca bir yerde,
Dumanı, ilk goren adam
Secerek yuksek bir dam:
Yangın vaar!diye inlerdi
O, ne korkulu gunlerdi
Coluk, cocuk, hoca, hacı,
Bir o kadar tulumbacı,
Takır takım koşarak,
Yangın yerine giderdi
Coğu kez onlar gelmeden,
Yangın evi kul ederdi
İtfaiye kuruldu da
Yangın derdi sona erdi
YANGIN VAR
Cevrildi sıfır sıfır,
Bir ses dedi: Cabuk yangın !
Arazozler hazırlandı,
Dan, dan dedi sesi canın
Catısından alev almış
Eski bir koşk kavruluyor,
Catır, catır catırdayan
Duvar, tavan devriliyor
Pencerede bir anne var,
Yavrum, yavrum, diye ağlar
Cılgın gibi bağırırken,
Yıkılır kalın duvarlar
Arazozler yetişince,
Hortumlar, sıktı suyu,
Harcandı hep birer birer,
Sarnıc, depo, havuz, kuyu
Bir tarafta can pazarı,
Her tarafı sarmış alev !
Bir de genişlerse yangın
Korku dolaşır ev ev
Yangın icin dikkatli ol,
Kibrit yakma, cakmak yakma
Tutuşturma kağıt mağıt,
Karşısına gecip bakma
Bir kıvılcım yangın demek,
Yangın ise bir felaket
Elde değil olmaması,
İtfaiye var bereket
Yangın
Korkuludur ateş aman
Sıcratmayın hicbir zaman,
Gozler bile gormez olur
Kaplayınca kara duman
Dikkatsizlik bunun başı,
Bırakmıyor dağı, taşı
Onlemezsem yakar gecer
Hem kuruyu, hem de yaşı
Kurtulmanın cıkar yolu,
Kovalarım suyla dolu
İtfaiye cabuk gelir
İşletirsem telefonu
Yangın
YANGINA onlem al
yangın geiyom demez
utuyu fişte bırakma
yangına davetiye cıkarma
ormanları sakın yakma
ağacsız kalırsın yoksa
oradaki bircok canlıya
zarar verirsin yakma