Yangından Korunma Haftasıyla ilgili Şiirler
Yangın
Ateşle oynamışlar,
İki kardeş bir ara
Odalarını sarmış,
Dumanlar kara kara
İtfaiye gelmiş de,
Sondurmuş bu yangını
Tutuşan yuvaları
Olmadan kul yığını
Butun oyuncakları,
Birer birer yanmışlar
Yavrucaklar korkudan,
Duşunup hastalanmışlar
Doktor ikisine de,
Yetiştirmiş ilacı
Yangınlar olum gibi
Pek acıdır, pek acı
Tevfik OZBEN
Orman Yangını
İkimizin de ateşe ihtiyacı vardı
Evlerimizden uzakta gecirdiğimiz
Kamp gunlerinde
Uşuduğumuz anlarda ısınmak,
Karanlıktan kurtulmak,
Acıkınca yemeklerimizi ısıtmak icin
İkimizin de ateşe ihtiyacı vardı
Sen yakmasan belki ben yakacaktım
Sen yaktın diye ben odun atmasa mıydım?
Amac ateş yakmaktı sadece
İhtiyaca binaen
Amacımız Beyoğlu sokaklarındaki gibi
Tarihi evleri kundaklayıp
Yerine beton binalar dikmek değildi ki?
Sadece ateşe ihtiyacımız vardı
Sadece ruzgarın cıkacağını kestiremedik
Ruzgarın cıkıp alevleri dağıtacağını,
Masum bir ateşi yangına cevireceğini,
Etrafa korku sacacağını kestiremedik
Bilemedik her tarafa uzanıp, her şeyi yakacağını
Bilemedik ormana sıcrayıp onunun alınamayacağını
Bir şeyler yapmalıyız, sondurmeliyiz bu yangını
Engellemeliyiz memleket faciasına donuşmeden
Yanacak olan sadece sen ve ben değiliz
Kuru ağaclar da yanacak, yaşlar da
Yıllanmışlar da yanacak, yeni filizlenenler de
Gecmiş yanacak, bugun yanacak,
Daha da kotusu yarınlarımız yanacak
YANGIN
Korkuludur ateş aman
Sıcratmayın hic bir zaman,
Gozler bile gormez olur
Kaplayınca kara duman
Dikkatsizlik bunun başı
Bırakmıyor dağı taşı
Onlemezsem yakar gecer
Hem kuruyu hem de yaşı
Kurtulmanın cıkar yolu
Kovalarım suyla dolu
İtfaiye cabuk gelir
İşletirsem telefonu
A AYAYDIN
Yangın
Telefon yokken kentlerde,
Yangın cıkınca bir yerde,
Dumanı, ilk goren adam
Secerek yuksek bir dam:
Yangın vaar!diye inlerdi
O, ne korkulu gunlerdi
Coluk, cocuk, hoca, hacı,
Bir o kadar tulumbacı,
Takır takım koşarak,
Yangın yerine giderdi
Coğu kez onlar gelmeden,
Yangın evi kul ederdi
İtfaiye kuruldu da
Yangın derdi sona erdi
Mehmet Necati ONGAY
Yangın
YANGINA onlem al
yangın geiyom demez
utuyu fişte bırakma
yangına davetiye cıkarma
ormanları sakın yakma
ağacsız kalırsın yoksa
oradaki bircok canlıya
zarar verirsin yakma
Yangın
Korkuludur ateş aman
Sıcratmayın hicbir zaman,
Gozler bile gormez olur
Kaplayınca kara duman
Dikkatsizlik bunun başı,
Bırakmıyor dağı, taşı
Onlemezsem yakar gecer
Hem kuruyu, hem de yaşı
Kurtulmanın cıkar yolu,
Kovalarım suyla dolu
İtfaiye cabuk gelir
İşletirsem telefonu
Yangın
Ateşle oynamışlar,
İki kardeş bir ara
Odalarını sarmış,
Dumanlar kara kara
İtfaiye gelmiş de,
Sondurmuş bu yangını
Tutuşan yuvaları
Olmadan kul yığını
Butun oyuncakları,
Birer birer yanmışlar
Yavrucaklar korkudan,
Duşunup hastalanmışlar
Doktor ikisine de,
Yetiştirmiş ilacı
Yangınlar olum gibi
Pek acıdır, pek acı
Tevfik OZBEN
Orman Yangını
İkimizin de ateşe ihtiyacı vardı
Evlerimizden uzakta gecirdiğimiz
Kamp gunlerinde
Uşuduğumuz anlarda ısınmak,
Karanlıktan kurtulmak,
Acıkınca yemeklerimizi ısıtmak icin
İkimizin de ateşe ihtiyacı vardı
Sen yakmasan belki ben yakacaktım
Sen yaktın diye ben odun atmasa mıydım?
Amac ateş yakmaktı sadece
İhtiyaca binaen
Amacımız Beyoğlu sokaklarındaki gibi
Tarihi evleri kundaklayıp
Yerine beton binalar dikmek değildi ki?
Sadece ateşe ihtiyacımız vardı
Sadece ruzgarın cıkacağını kestiremedik
Ruzgarın cıkıp alevleri dağıtacağını,
Masum bir ateşi yangına cevireceğini,
Etrafa korku sacacağını kestiremedik
Bilemedik her tarafa uzanıp, her şeyi yakacağını
Bilemedik ormana sıcrayıp onunun alınamayacağını
Bir şeyler yapmalıyız, sondurmeliyiz bu yangını
Engellemeliyiz memleket faciasına donuşmeden
Yanacak olan sadece sen ve ben değiliz
Kuru ağaclar da yanacak, yaşlar da
Yıllanmışlar da yanacak, yeni filizlenenler de
Gecmiş yanacak, bugun yanacak,
Daha da kotusu yarınlarımız yanacak
YANGIN
Korkuludur ateş aman
Sıcratmayın hic bir zaman,
Gozler bile gormez olur
Kaplayınca kara duman
Dikkatsizlik bunun başı
Bırakmıyor dağı taşı
Onlemezsem yakar gecer
Hem kuruyu hem de yaşı
Kurtulmanın cıkar yolu
Kovalarım suyla dolu
İtfaiye cabuk gelir
İşletirsem telefonu
A AYAYDIN
Yangın
Telefon yokken kentlerde,
Yangın cıkınca bir yerde,
Dumanı, ilk goren adam
Secerek yuksek bir dam:
Yangın vaar!diye inlerdi
O, ne korkulu gunlerdi
Coluk, cocuk, hoca, hacı,
Bir o kadar tulumbacı,
Takır takım koşarak,
Yangın yerine giderdi
Coğu kez onlar gelmeden,
Yangın evi kul ederdi
İtfaiye kuruldu da
Yangın derdi sona erdi
Mehmet Necati ONGAY
Yangın
YANGINA onlem al
yangın geiyom demez
utuyu fişte bırakma
yangına davetiye cıkarma
ormanları sakın yakma
ağacsız kalırsın yoksa
oradaki bircok canlıya
zarar verirsin yakma
Yangın
Korkuludur ateş aman
Sıcratmayın hicbir zaman,
Gozler bile gormez olur
Kaplayınca kara duman
Dikkatsizlik bunun başı,
Bırakmıyor dağı, taşı
Onlemezsem yakar gecer
Hem kuruyu, hem de yaşı
Kurtulmanın cıkar yolu,
Kovalarım suyla dolu
İtfaiye cabuk gelir
İşletirsem telefonu