Yahya Kemal Beyatlı Vatan Şiirleri

Vatan Şiirleri Yahya Kemal Beyatlı


Yahya Kemal Beyatlı Vatan Hakkında Şiirleri


AKINCI


Bin atlı akınlarda cocuklar gibi şendik;
Bin atlı o gun dev gibi bir orduyu yendik!



Ak tolgalı beylerbeyi haykırdı: İlerle!
Bir yaz gunu gectik Tuna' dan kafilelerle



Şimşek gibi bir semte atıldık yedi koldan
Şimşek gibi Turk atlarının gectiği yoldan



Bir gun dolu dizgin boşanan atlarımızla,
Yerden yedi kat arşa kanatlandık o hızla



Cennette bugun gulleri acmış goruruz de,
Hala o kızıl hatıra titrer gozumuzde!



Bin atlı akınlarda cocuklar gibi şendik,
Bin atlı o gun dev gibi bir orduyu yendik!


YAHYA KEMAL BEYATLI

ACIK DENiZ

Balkan şehirlerinde gecerken cocukluğum;
Her lahza bir alev gibi hasretti duyduğum
Kalbimde vardı “Byronu bedbaht eden melal!
Gezdim o yaşta dağları, hulyam icinde lal,
Aldım Rakofca kırlarının hur havasını,
Duydum akıncı cedlerimin ihtirasını,
Her yaz, şimale doğru asırlarca bir koşu
Bağrımda bir akis gibi kalmış uğultulu
MağlUpken ordu, yaslı dururken butun vatan,

Ruyama girdi her gece bir fatihane zan
Hicretlerin bakıyyesi hicranlı duygular,
Mahzun hudutların otesinden akan sular,
Gonlumde hep o zanla beraber cağıldadı,
Bildim nedir ufuktaki sonsuzluğun tadı!
Bir gun dedim ki istemem artık ne yer ne yar!
Cıktım surekli gurbete, gezdim diyar diyar;
Gittim o son diyara ki serhaddidir yerin,
Hala dilimdedir tuzu engin denizlerin!

Garbin ucunda, son kıyıdan en gurultulu
Bir med zamanı, gokyuzu kurşunla ortulu,
Gordum deniz dedikleri bin başlı ejderi;
Gordum guzel vucUdunu zumrutliyen deri
Keskin bir urperişle kımıldandı anbean;
Baktım ve anladım ki o ejderdi canlanan
Sonsuz ufuktan ah o ne coşkun gelişti o!
Birden nasıl toparlanarak kukremişti o!
Yelken, vapur, ne varsa kacışmış limanlara,
Yalnız onundu koskoca meydan ve manzara!
Yalnız o kalmış ortada, asi ve bağrı hUn,
Bin mağra ağzı acmış, ulurken uzun uzun,
Sezdim bir aşina gibi, heybetli huznunu!

RUhunla karşı karşıya kaldım o med gunu,
Şekvanı dinledim, ezeli muztarip deniz!
Duydum ki rUhumuzla bu gurbette sendeniz,
Dindirmez anladım bunu hicbir guzel kıyı;
Bir bitmeyen susuzluğa benzer bu ağrıyı

MOHAC TURKUSU


Bizdik o hucumun butun aşkiyle kanatlı;
Bizdik o sabah ilk atılan safta yuz atlı



Uctuk Mohac ufkunda gorunmek hevesiyle,
Canlandı o meşhur ova at kişnemesiyle,



Fethin daha bir ulkeyi parlattığı gundu,
Biz uğruna can verdiğimiz yerde gorundu



Gul yuzlu bir afetti ki her bUsesi lale;
Girdik zaferin koynuna, kandık o visale



Dunyaya veda ettik, atıldık dolu dizgin;
En son koşumuzdur bu! Asırlarca bilinsin!



Bir bir acılırken goğe son def'a yarıştık,
Allah'a giden yolda meleklerle karıştık



Gectik hepimiz dort nala cennet kapısından;
Gorduk ebedi cedleri bir anda yakından!



Bir bahcedeyiz şimdi şehitlerle beraber;
Bizler gibi olmuş o yiğitlerle beraber



Lakin kalacak doğduğumuz toprağa bizden,
Şimşek gibi bir hatıra, nal seslerimizden!


YAHYA KEMAL BEYATLI


İSTANBULUN FETHİNİ GOREN USKUDAR

Uskudar, bir ulu ruyayı gorenler şehri!
Seni gıpta ile hatırlar vatanın her şehri

Hepsi der: “Hangi şehir gormuş onun gorduğunu?
Bizim İstanbulu fethettiğimiz mutlu gunu!

Elli uc gun en mehabetli temaşa idi o!
Sanki halkın uyanık gorduğu ruya idi o!

Şimdi beş yuz sene gecmiş o buyuk hatıradan;
Eli uc gunde o hengame gorulmuş buradan;

Canlanır levhası hala beşer ettikce hayal;
O zaman ortada, her saniye gercek bir hal

Gurlemiş Topkapıdan bir yeni şiddetle daha
Şanlı namıyle Buyuk Top denilen ejderha

Sarfedilmiş nice kol kuvveti gunduz ve gece,
Karadan sevk edilen yuz gemi gecmiş Halice;

Son gunun cengi olurken ne şafakmış o şafak,
Uskudar, gozleri dolmuş, tepelerden bakarak,

Gormuş İstanbula yuzbin meleğin uctuğunu;
Saklamış durmuş asırlarca hayalinde bunu