Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Her akşam eve geldiğinde, elindeki gazete kağıdına sarılı şişenin kapağındaydı korkularım
O şişenin kapağını acıncaya kadar gecen, uc beş dakika icinde gulumserdi bana
Baba şefkati gulumseyişini alıp, gece ruyalarıma girsin diye saklardım yastığımın altına Sonrasında bardak bardak tuketirdi babalığın en guzel yaşanılası yanını!
Son bardağa geldiğinde kızgın kırmızı gozlerle bakardı gozlerime Ateşe veriyordu tum cocukluğumu gozlerindeki bu kan kırmızılık Minik kollarım boynuma asılı kalıyordu, baba kucağında uyumak isterken
Zehra da dayak yerdi babasından benim gibi Babası akşamları eve, kağıda sarılı şişeler getirmese de, sevmezdi kızını, doverdi en kucuk bir bahanede İki minik yurek dertleşirdik arka bahcede Cevapsız sorularımız asılırdı caresiz ağacların dallarına
Zehra babasını anlatırken bana, bencilce bir mutluluk acılarımı orterdi usulca Yalnız olmadığımı anlayıp sarılırdım daha bir sıkı, aynı kaderi paylaştığım arkadaşıma Minik dunyamızda şeker pembesi ozgur hayaller kurardık Birgun gelecek, yarınlarımızı aramak icin buradan kacıp gidecektik Yarınların sinsi pusularda beklediğini o anda nereden bilecektik?
Her dayaktan sonra baba sevgisi gozyaşıma karışıyor, yanaklarımdan suzulup akıyordu Her dayak sonrasında gece yatağımdan kalkıp, minik avuclarımda Tanrı ’nın huzuruna taşıyordum babamı Onun olmesini diledim her gece, bildiğim tum dualarda sessizce
On iki yaşımın ortalarında, bir akşamustu haberi geldi Ana yoldan karşıya gecerken dualarım carpmıştı babama!
Elindeki gazete kağıdına sarılı o kahrolası şişe gibi, cansız bedenini ortmuşlerdi gazete kağıtlarıyla ve yatıyordu asfaltın ortasında boylu boyunca Gozlerindeki kızgın kan kırmızılık, uzerine orttukleri gazete kağıtlardan bakıyordu artık Her dayak sonrasında tuketmiştim baba sevgisi gozyaşlarımı Bu yuzden ağlayamadım ardından
Caresizliğe bağladı tum cehaletini annem Ayakları uzerinde duramayacak acizlikte bahaneler uretti Şiddete bağlansa da kadınlık duyguları, gazete kağıdına sarılı şişelerde kaybolsa da gururu, kolay yaşamı secip insan olmanın onurundan ve değerlerinden vazgecti Sonunda ayyaş bir adamla yeniden evlendi
Babam, şiddetten oteye gitmezdi hic, vurduğu tokatlar acıtırdı canımı ama gelen adam geldiğinin haftasına goz koydu ırzıma namusuma
Geceler kabus gibi uykusuz ve korku dolu Uykulara hasret gozlerim kızgın kan kırmızısına boyanmış Anneme bakıyorum! Anneme anlatıyorum! Anneme sığınıyorum! Annem kızıyor ben anlattıkca Annem ofkeye karışmış cehaletini kusuyor evin dort bir yanına ve annem “git diyor “Git sozcuğunu kocasına değil bana soyluyor ve annem kolay yaşamayı, bana tercih ediyor
Zehra ’da canından usanmış bir deli yurek!
Babası başından atmak icin kızını, ‘koca ’man adamlarla pazarlıkta O baba ki, bir taşla iki kuş vurma telaşında Zehra ile birlikte şeker pembesi hayallerimize doğru yola cıkıyoruz
Daha ilk adımda yenik duşuyoruz aclığa Sokaklarda merhamet yok! Sokaklarda sevgi yok! Sokaklarda geceler, vampir dişleri gibi sivri ve keskin! Banklarda uşuyen ne yaralanmış yureklere rastlıyoruz Umutlarımız karnımız acken ahlaksızlaşıyor, namus kavramıysa uşuduğumuzde gittikce bizden uzaklaşıyor Karanlıkta kaldırım taşlarına takılıyor kimsesizliğimiz Dunya mı caresiz, yoksa bizler mi caresiziz?
Şimdi potansiyel bir sucluyum polis kayıtlarında Masum duşlerime sardığım kadınlık onurumu gomdum, parklara ve otel odalarına Gazete kağıdına sardığımız şişeden iciyoruz şarabı, sonra sızıp kalıyoruz, sırlarımızı paylaştığımız banklarda
Gorseydim yarınlarımı, henuz anamın karnında Bilseydim, bir gun yaşamım kirlenecek şehvet salyalarında Bilseydim, insanlığım surunecek kaldırım taşlarında Yarınlarımı taşırdım Tanrı ’nın huzuruna, doğmamış avuclarımda
Nesrin Gocturk Kaya
O şişenin kapağını acıncaya kadar gecen, uc beş dakika icinde gulumserdi bana
Baba şefkati gulumseyişini alıp, gece ruyalarıma girsin diye saklardım yastığımın altına Sonrasında bardak bardak tuketirdi babalığın en guzel yaşanılası yanını!
Son bardağa geldiğinde kızgın kırmızı gozlerle bakardı gozlerime Ateşe veriyordu tum cocukluğumu gozlerindeki bu kan kırmızılık Minik kollarım boynuma asılı kalıyordu, baba kucağında uyumak isterken
Zehra da dayak yerdi babasından benim gibi Babası akşamları eve, kağıda sarılı şişeler getirmese de, sevmezdi kızını, doverdi en kucuk bir bahanede İki minik yurek dertleşirdik arka bahcede Cevapsız sorularımız asılırdı caresiz ağacların dallarına
Zehra babasını anlatırken bana, bencilce bir mutluluk acılarımı orterdi usulca Yalnız olmadığımı anlayıp sarılırdım daha bir sıkı, aynı kaderi paylaştığım arkadaşıma Minik dunyamızda şeker pembesi ozgur hayaller kurardık Birgun gelecek, yarınlarımızı aramak icin buradan kacıp gidecektik Yarınların sinsi pusularda beklediğini o anda nereden bilecektik?
Her dayaktan sonra baba sevgisi gozyaşıma karışıyor, yanaklarımdan suzulup akıyordu Her dayak sonrasında gece yatağımdan kalkıp, minik avuclarımda Tanrı ’nın huzuruna taşıyordum babamı Onun olmesini diledim her gece, bildiğim tum dualarda sessizce
On iki yaşımın ortalarında, bir akşamustu haberi geldi Ana yoldan karşıya gecerken dualarım carpmıştı babama!
Elindeki gazete kağıdına sarılı o kahrolası şişe gibi, cansız bedenini ortmuşlerdi gazete kağıtlarıyla ve yatıyordu asfaltın ortasında boylu boyunca Gozlerindeki kızgın kan kırmızılık, uzerine orttukleri gazete kağıtlardan bakıyordu artık Her dayak sonrasında tuketmiştim baba sevgisi gozyaşlarımı Bu yuzden ağlayamadım ardından
Caresizliğe bağladı tum cehaletini annem Ayakları uzerinde duramayacak acizlikte bahaneler uretti Şiddete bağlansa da kadınlık duyguları, gazete kağıdına sarılı şişelerde kaybolsa da gururu, kolay yaşamı secip insan olmanın onurundan ve değerlerinden vazgecti Sonunda ayyaş bir adamla yeniden evlendi
Babam, şiddetten oteye gitmezdi hic, vurduğu tokatlar acıtırdı canımı ama gelen adam geldiğinin haftasına goz koydu ırzıma namusuma
Geceler kabus gibi uykusuz ve korku dolu Uykulara hasret gozlerim kızgın kan kırmızısına boyanmış Anneme bakıyorum! Anneme anlatıyorum! Anneme sığınıyorum! Annem kızıyor ben anlattıkca Annem ofkeye karışmış cehaletini kusuyor evin dort bir yanına ve annem “git diyor “Git sozcuğunu kocasına değil bana soyluyor ve annem kolay yaşamayı, bana tercih ediyor
Zehra ’da canından usanmış bir deli yurek!
Babası başından atmak icin kızını, ‘koca ’man adamlarla pazarlıkta O baba ki, bir taşla iki kuş vurma telaşında Zehra ile birlikte şeker pembesi hayallerimize doğru yola cıkıyoruz
Daha ilk adımda yenik duşuyoruz aclığa Sokaklarda merhamet yok! Sokaklarda sevgi yok! Sokaklarda geceler, vampir dişleri gibi sivri ve keskin! Banklarda uşuyen ne yaralanmış yureklere rastlıyoruz Umutlarımız karnımız acken ahlaksızlaşıyor, namus kavramıysa uşuduğumuzde gittikce bizden uzaklaşıyor Karanlıkta kaldırım taşlarına takılıyor kimsesizliğimiz Dunya mı caresiz, yoksa bizler mi caresiziz?
Şimdi potansiyel bir sucluyum polis kayıtlarında Masum duşlerime sardığım kadınlık onurumu gomdum, parklara ve otel odalarına Gazete kağıdına sardığımız şişeden iciyoruz şarabı, sonra sızıp kalıyoruz, sırlarımızı paylaştığımız banklarda
Gorseydim yarınlarımı, henuz anamın karnında Bilseydim, bir gun yaşamım kirlenecek şehvet salyalarında Bilseydim, insanlığım surunecek kaldırım taşlarında Yarınlarımı taşırdım Tanrı ’nın huzuruna, doğmamış avuclarımda
Nesrin Gocturk Kaya
