Sen haklıydın

Sen haklıydın anne içim titriyor benim üşüyorum elerim buz kesiyor gözlerim dumanlı hani hatırlarmısın sorardım sana daima ben ne zaman büyüyeceğim diye gülerdin büyüğünce küçülmek isteyeceksin derdin anne ben büyüdüm biliyormusun kocaman bir kadın oldum ama içimdeki çoçuk hiç büyümedi o hep ben kaldı büyüdüm anne benimde çoçuklarım var şimdi onlarda bana anne diyor… Anne annem ben üşüyorum Bu gece diğer bir üşüyorum anne Benzeri dünyada tek benim Saçımı okşayan eline okadar hasretimki Fakat artık okşamıyorsun anne Ben büyüdüm anne içimdeki çoçuk büyümedi Yar dedim sevgi dedim sevdiğimdedim Ama hiç kimse sen gibi sevmedi anne Düşeceğim diye korkmadı Ağladığımda susmamı bekledi Açmıyım tokmuyum gülüyormuyum ağlıyormuyum Sadece verdiysem aldım anne Ancak sen bana her zaman isteksiz olarak vermeden verdin Sen çıkarsızcasına bir gülüşle sevdin Üşüyorum anne çok üşüyorum Kimisi güzeliğime baktı kimisi karıyerime Kimisi gözlerin dedi kimisi sözlerin Lakin sen her zaman güzel kızım diye severdin Ben her zaman kendimi hoş bilirdim Ancak güzelik yalnızca sofraya konulup yenecek yemekmiş anne Kahkalarım olmadı hiç benim Sadece gülümsedim Her şeyim vardı ve sadece şükrettim Ama gönlüm üşüdü anne ve hiç ısınmadı Galiba anne ben büyümek için fazla telaş ettim Sen haklıydın