Şamİl Basayew İn Ölmeden Önce Yazdigi Son Mektup

Ondan sonra:

Senden mektup alınca, sana sadece nadiren selam gönderip yetindiğim için, ben kendimden utanıyorum O gönderdiğim selamlar da çoğu sana ulaşamadığını da tahmin ediyorum Ama ben sizden haber alıyordum ve sizlerin iyi olduğunu biliyordum Eğer, akrabalardan ve arkadaşlarından ve vatandan uzaklarda gürbette yaşamaya “iyi hayat denebilirse tabi ki Benim resmimi yapmaya fırsat olmadığını söyleyordun Başka sıkıntıların olmadığı için ben de Allah’a şükür ediyorum Benim resmimi yapmaya inşaallah zamanımız olur Pek te önemli de değil, İslam insan resmini yapmaya müsade etmiyor sen de bilirsin Ama bu konu hakkında biz buluştuğumuzda tekrar tartışırız ve Allah’ın rahmetiyle o da yakındır inşaallah (…)
Putin tam anlamıyla bizim halkımızı yok etme izni aldı Şimdi savaşın son hamlesine girdi Batı demokrasisi bizi pazarlayarak kendi çürüklüğünü ortaya çıkarak ikiyüzlülüğü gösterdi Ama bir gerçek var, kimse anlamadığı için Batı birkaç açıklamayı yapmayı uygun gördü, ama bizim halkımız yine en vahşi metotlarla Ruslar tarafından yok ediliyor Bir değim vardır: “ Alışmaya gerekmez Biz inşallah dayanacağız, pes etmeyeceğiz ve mutlaka kazanacağız Başka çağremiz yok Şimdiye kadar şehit olan kardeşlerimizin kanları ve halkımızın çektiği zülmü boşuna olmadığı göstereceğiz Cahar 1995 sonbaharda söyleyordu: “ Neden savaşı durduralım ki? Bizim her şeyimiz yıkıldı ve çalındı Bizim başka kaybedeceğimiz bir şey yok ki Biz sonuna kadar Rus hegemonyasından ve işgalinden kurtulana dek savaşırız Bize problemin yarım çözümü gerekmiyor! Benim kredim de şimdi o Ben de şimdi onun dediği şeyde durmaya çalışıyorum (…)
Ama Putin savaşı durduramaz Bu savaş onu iktidara getirdi, bu savaş da onu yok edecek, inşaallah! Bir de Vovoçka’da (Putin) bir hastalığı var bir kompleks, o makam sevdalısıdır O Deli Petro’ya benzemeye çalışmaktadır Onun içindir ki Petersbug’a yatırım yapıyor Ama şimdi zaman başka, onun istediği olmaz bir de o boy olarak ta çok kısa benzemiyor (…)
Şimdi biraz sinirlendim ve sinirli olduğum halde yazıyorum Sen de farkına varmışsındır Bir de ben şuanda açım Değimde dedikleri gibi: “ Kalbe giden yol yani moralin yerinde olması, mideden geçer Ve derler ki Adem oğlu mideye sığacağı kadar kendi içine zülüm sığdırabilir Bazen aklıma geliyor, keşke mide sonsuz büyük olsaydı diye Bu şaka, ama şakada bazen bir payı gerçek olabiliyor Şuanda bu mektubu yazarken kafamda bir fener var aynı kömürcülerin gibi sadece benimki yan duruyor Onun için ben çok parlak “Neon denilen ışıkta yazıyorum Dışarıda iki haftadır kar var Etrafımızda bembeyaz Orman ağaçlarında çok güzel büyük yapraklar gibi kar tutulmuş Sabahleyin bir nur gibi sisle uyanıyoruz Manzara sanki massallarda ki gibi Ben böyle doğal güzelliği gördüğüm zaman, inan sen aklıma geliyorsun Keşke Alla burada olsaydı, bu manzaranın resmini yapardı, diye Ama, çoğu zaman bu güzel manzaraları ben video çekimle çekiyorum Ama daha da çok bende yanan kırılan rus bombaların parçalarıyla yaralanan ağaçların yıkılan evlerin resimleri var maalesef Bir de çok sayıda bizim mücahitlerimizin fotoğrafları var Hepsinin resmini çekmeye gayret ediyorum Onları çok seviyorum Onların öyle güzel nurlu yüzleri var ki, görmeden anlayamazsın Onlar başka türlü ışık veriyorlar ve bu ışık beni rahatlatıyor Her birinin kendine ait hayalleri ve dertleri var Her birinin kendi hikayesi var ve kendine ait bir kader ve hayatı var Ben onları dinlemeyi çok seviyorum Herkesin kendine ait bir tarihi var Her mücahit hakkında bir kitap, bir destan yazılırdı Şuanda gülüyorlar, biri bir şey anlatıyor Ölüm onları korkutmuyor Her zaman gülerler Yanımdaki diyor ki, onlar tartışıyorlar: “ Herkesin kendi siperi var, ama çatı ortak, çaydanlık ortak, bir mücahit uyuyor ama cihat devam ediyor Sağımda oturuyor ve konuşuyorlar Pek anlamadım da…
Bir de bizimle dışarıdan gelen kardeşimiz var Asadullah Geçen sene beraber bir askılı köprüden geçiyorduk ve o çok yavaş yürüyordu Biri ona: “ Asadullah çabuk yürü, demişti Asadullah ise ona cevaben: “ Kardeş ben çeçen değilim, ben insanım, demişti Şimdi her zaman mücahitler ona soruyorlar: “ Asadullah, çeçenler insan değiller mi? diye İşte, umutla zafere bakarak sabırla hep beraber şakalaşarak tekrar sizinle de görüşmek ümidiyle yaşıyoruz
Şimdi ise benim adaşıma birkaç şey yazmak istiyorum
Essalamu Aleykum Şamilcik! Bir zamanlar senin meşhur deden Cahar Dudayev beni de “Şamilcik benim diye seslenirdi ve iki deva enseme vurarak sorardı: “Nasılsın Şamilcik? Ben cevap verirdim: “ Şimdi iyi değil, çünkü öyle vururdu ki, elleri balyoz gibi ağır ve sert idi onun ve vurduktan sonra iki gün ensem ağırırdı Şimdi senin sıran benden öyle selam almaya Sen büyüdüğünde ben de sana ensene vurarak sorarım inşallah: “ Nasılsın Şamilcik, diye Onu için benden sana iyi bir tavsiyem: Enseni çalıştır, güçlü ol Spor yap, iyi beslen ve zmanında uyu Anneni ve ananeni dinle ve o zaman seninle tanışırız ve arkadaş oluruz Eğer sen yaramazlık yaparsan ve ağlarsan anneni ve ananeni dinlemezsen ben çok üzülürüm Şimdi ise bir selam olarak sana kendi elimi çizerek sana uzatıyorum: Essalamu Aleykum Şamilcik! Allah sizleri korusun Allah onun dosdoğru yolunda yardımcımız olsun
Saygılarımla Abdullah Abuİdris Şamil Basayev Alla lütfen bana “ Milyonbirinci kitabını unutmadan gönder Allahu Akbar!