Otizmli in Halsiz Annelerine Önce Pınar Kahraman Küçükaras’ın yazısını okuyalım: Otizmli in Yorgun Annelerine Bu melekler kendi kanatlarına kavuşana değin onların öğretmeni, tercümanı, avukatı, annesi kısaca her şeyi olacağız Her gün aynı mücadeleye en ilk önce başlayacağız Şimdiden yorgunuz, daha da yorulacağız Az Önce oğlumu otizmin pençesinden kurtarabilmiş değilim Bu hızla giderse hiçbir vakit en ince ayrıntısına kadar iyileşemeyeceğini de düşünüyorum Olsun, ben çabalamaktan vazgeçmeyeceğim Onun söyleyeceği bir tek sözcük için bin kez daha aynı yolu yürürüm Ben ayrı değilim, biliyorumHepimiz yürürüz Acilen ise Esra Hanımın yazısıyla devam edelim: Yürekleri burukken, yüzleri gülen ve mutluluk oyununu en iyi oynayan, Kaçamak bakışlarda, takılan yapbozların arkasındaki aferin alkışlarında ve yüreklerine sıkıştırdıkları ufak avuçlarda sevgi ve umudu arayan, Otistik çocuk anneleriyiz Bizler ancak, öğrenciliği hayat boyu devam birer fedakâr öğretmenleriz Yüreklerimizdeki gürültüsüz çığlığı yalnızca bizler duyarız Bizler, çocuklarımızın gören gözü, duyan kulağı ve tutan elleriyiz Kısacası çocuklarımızın koruyucu melekleriyiz Merve Ateş Kaynaklar cetinozbeycom