Otizm: Fanus içinde yaşayan çocuk Bu haftaki mevzumuz, son vakitlerde ismini sıklıkla duyduğumuz ve teşhis oranlarının geçmiş yıllara kıyasla her geçen yıl artış gösterdiği araştırmacılar tarafından raporlanan bir rahatsızlık ‘otizm’. Erken bebeklik periyodundan itibaren toplumsal bağlantı hünerlerinde kıymetli oranda bozulmalar, döngüsel davranış kalıplarına sahip olma ve öbür alanlarda da fonksiyonelliğin olumsuz etkilenmesi, otizmin bir öbür ismi ile yaygın gelişimsel bozukluğun kıymetli semptomlarındandır. Yaygın gelişimsel bozukluk bir spektrum boyunca farklılaştığı için her otistik çocuk profili birbirinden farklı olmaktadır. Birden fazla çocuk otizm tanısı aldığında bir özel eğitim merkezinde dayanak eğitim görmeye başlar. Otizmli bir çocuk için yapılabilecek en uygun şey onu ve ailesini ruhsal açıdan ve eğitimlerle destekleyerek bulunulan duruma ahenk sağlamasına yardımcı olmak ve mümkün olduğunca kendi hayatını idame ettirebilecek düzeye gelmesi için uğraş göstermektir. Aslında bunların birçoklarını süreç içerisindeki anne babalar çok yeterli biliyor ve eksik noktalarda da uzmanlarca bilgilendiriliyorlar. Benim burada bahsetmek istediğim otizmin ne olduğundan çok ne olmadığı! Yapılan araştırma sonuçlarına ve klinik manada gözlemime dayanarak otizmin birtakım durumlarda yanlış tanılanan bir bozukluk olduğunu söyleyebilirim. Otizm sıklıkla ömür uzunluğu süren bir bozukluk olduğunu biliyoruz lakin, birçok çocuk açıkça otizm belirtileri göstermekte ve dayanak eğitim sonrasında bu teşhisten vazgeçilmektedir. Pekala bu nasıl oluyor? Tepkisel bağlanma bozukluğuna sahip olan çocuklar, uzman tarafından psikiyatrik teşhis konulurken semptomları otizmin semptomlarından ayırt etmek güç olduğu için büyük oranda otizm tanısı alırlar. Bu çocuklar özel eğitim süreci içinde öğretmenleri tarafından derslerde ve psikologları tarafından seanslarda şartsız sevgi ve kabulle karşılandıklarında ve ortalarında terapötik bir bağ kurulduğunda süratlice güzelleşme belirtileri gösterirler. Burada değerli olan bağlantının uygunlaştırıcı gücüdür. Birinci altı ay bebeğin bakım verenine bağlanması ve benliğinin güçlenmesi için çok değerlidir ve burada kurulan inançlı bağlanma bağlantısı kimi nedenlerden ötürü kurulamadığında yahut ziyan gördüğünde, toplumsal bağlantı kurma gayreti hayal kırıklığı ile sonuçlanmış çocuk kendi iç dünyasına döner. Oluşum nedeni otizmden farklı da olsa, bu çocuklarda otizme misal halde içe kapanma adeta bir fanus içinde kendi başına yaşıyor üzere davranma, ismine yanıt vermeme, göz teması kurmama, döngüsel hareketler gözlenir. Her iki bozukluğa sahip çocuklar da aileleri, öğretmenleri ve psikologlar tarafından desteklendiğinde ilerleme kaydederler. Lakin tepkisel bağlanma bozukluğunda güzelleşme tablosu çok daha ümit vericidir. Pekala bu bozukluğu önlemek için ne yapılabilir? Öncelikle, anne babaların tartıyla birinci altı ayda(önceki yazılarda da bahsettiğimiz gibi) inançlı olan anne rahminden soğuk, gürültülü ve korku verici bu dünyaya adeta ‘düşmüş’ bebeğin fizikî ve ruhsal gereksinimlerine hassas olmaları gerekmektedir. Bebek bir çok sebepten ağlar demiştik, bebek her ağladığında sabırla bebeği sakinleştirmek, onu kucaklamak bebeğinizin sizinle inançlı bağ kurabilmesi için yapacağınız en gerçek davranıştır. Son olarak şayet otizmden şüpheleniyorsanız takviye özel eğitim ve psikolog tarafından terapi almak da bu süreci en sağlıklı biçimde yönetmek için çok değerlidir. Herkese uygun haftalar dilerim.. :
Forumda yenilikler devam etmektedir , çalışmalara devam ettiğimiz kısa süre içerisinde güzel bir görünüme sahip olduk daha iyisi için lütfen çalışmaların bitmesini bekleyiniz. Tıkla ve Gitx
