iltasyazilim
FD Üye
Kapıkulu Ocakları nedir,
Kapıkulu Ocakları hakkında data
Kapıkulu Ocakları ne iş yapardı
Kapıkulu Ocaklarının kaldırılması
KAPIKULU OCAKLARI
Osmanlı Devleti'nin kesintisiz ordusunu oluşturan ve aracısız olarak padişaha bağlı olan yaya, atlı ve teknik sınıftan asker ocaklarına verilen isim
Kapıkulu ocaklarının kurulmasından önceki dönemde Osmanlı Devleti'nin askeri gücünü yayalar ve müsellemler oluşturuyordu Bu birlikler tımarlı sipahiler, akıncılar, azaplar, voynuklar, martoloslar ve cerahorlarla destekleniyordu I Murad döneminde (136089) örgütsel kuruluşu tamamlanan kapıkulu ocakları, 16 yüzyılda baştan düzenlendi Bu yapıda, yayalara ait ve atlı olarak iki esas derslik vardı Deneyimsiz oğlanları, yeniçeriler, cebeciler, topçular, top arabacıları yay sınıfını, sipahiler, silahdarlar, sağ ulufeciler, sol ulufeciler, sağ garipler, sol garipler de atlı sınıfı oluşturuyordu Kapıkulu ocakları, Bektaşiliğin enerjik biçimde örgütlendiği Osmanlı kurumlarındandı ve böylece ocağa Ocağı Bektaşiyan, askerlerine taifei Bektaşiye, ocak subaylarına sanadidi Bektaşiyan, büyüme yoluna da ilsilei Bektaşiyan deniliyordu Bektaşilikteki alegorik simgeler de (örn börk, kazan) tıpkı kapıkulu ocaklarına alınmıştı ve Bektaşi dervişleri ocak ortalarının üyesi sayılıyordu
Osmanlı Devleti'nin sınırları genişledikçe kapıkulu ocaklarında da yeni düzenlemelere gidildi İstanbul'un alınışından daha sonra, Gelibolu'daki Acemi Ocağı açık havada İstanbul'da ikinci bir Deneyimsiz Ocağı kuruldu Ağa bölükleri de kapıkulu kısmına alındı; ocak subaylarının rütbeleri ve yetkileri belirlendi Sınır boylarındaki kalelerin korunması için, kapıkulu kapsamında yerlikulu yeniçerisi (gönüllü yeniçeri), cebeci, topçu, lağımcı, humbaracı ortaları kuruldu Kapıkulu ocaklarında, devşirme ve pençik yasalrına kadar asker yetiştirilirdi Adaylar (devşirmeler ve pençik oğlanlar) acemi ocaklarındaki eğitimden sonradan kapıya çıkmadenen işlemle ömür boyu asker olarak kapıkulu sınıflarına alınırlardı Diğer bir iş edinmeleri ve evlenmeleri yasaktı Tüm kapıkulu askerleri oda denen kışlalarda cemaatler oluşturur, her cemaat de kendi içinde bölüklere ayrılırdı
Savaşçı bir sınıf olan kapıkuluların görevleri katı ve ödünsüz kurallara bağlanmıştı Bu kurallara kavanini yeniçeriyan denirdi Kapıkulları büyük kasaba güvenliğinden ve sınırların korunmasından sorumluydu Tabanca olarak genelde tüfek, kılıç, ok ve yayi kalkan, mızrak kullanırlardı Osmanlı padişahının kapıkulu ocaklarının Birinci Ortası'nın yoldaşlarından sayılması, ulufe günü yeniçeri ağası giysisi ile kışlaya gelmesi ve ulufesini alması, at üzerinde bir kase şerbet içmesi gelenekti Ulufeleri üç ayda bir galebe anında dağıtılan kapıkulları padişahların tahta çıkışları (cülus) ve sefere gidişlerinde de bahşiş alılardı Kapıkulu kışlalarının bir bölümü Atmeydanı'nda, bir bölümü Şehzadebaşı'ndaydı
Kapıkullarının disiplini 17 yüzyılda bozuldu Devşirme ve pençik sistemleri işlemez duruma geli ve ocağa rasgele asker alınmaya başlandı İstanbul'da çoğu kez çıkan ayaklanmalar, çoğunlukla kapıkullarınca yönlendiriliyordu 1632'de IV Murad'ın reform girişimi geçici bir iyileşme sağladı Köprülüler döneminde de ocaklardaki disiplin yeniden kuruldu II Mustafa'nın, III Ahmed'in, III Mustafa'nın ve III Selim'in bu konudaki reform çabalarının birçok büyük ayaklanmalar karşı başarısızlıkla sonuçlandı II Mahmud 1826'da ocağın humbaracı, barutçu, lağımcı gibi teknik sınıflarını köklü reformlarla bitmiş örgütlerken, değişik kapıkulu ocaklarını kaldırdı *
Kapıkulu Ocakları hakkında data
Kapıkulu Ocakları ne iş yapardı
Kapıkulu Ocaklarının kaldırılması
KAPIKULU OCAKLARI
Osmanlı Devleti'nin kesintisiz ordusunu oluşturan ve aracısız olarak padişaha bağlı olan yaya, atlı ve teknik sınıftan asker ocaklarına verilen isim
Kapıkulu ocaklarının kurulmasından önceki dönemde Osmanlı Devleti'nin askeri gücünü yayalar ve müsellemler oluşturuyordu Bu birlikler tımarlı sipahiler, akıncılar, azaplar, voynuklar, martoloslar ve cerahorlarla destekleniyordu I Murad döneminde (136089) örgütsel kuruluşu tamamlanan kapıkulu ocakları, 16 yüzyılda baştan düzenlendi Bu yapıda, yayalara ait ve atlı olarak iki esas derslik vardı Deneyimsiz oğlanları, yeniçeriler, cebeciler, topçular, top arabacıları yay sınıfını, sipahiler, silahdarlar, sağ ulufeciler, sol ulufeciler, sağ garipler, sol garipler de atlı sınıfı oluşturuyordu Kapıkulu ocakları, Bektaşiliğin enerjik biçimde örgütlendiği Osmanlı kurumlarındandı ve böylece ocağa Ocağı Bektaşiyan, askerlerine taifei Bektaşiye, ocak subaylarına sanadidi Bektaşiyan, büyüme yoluna da ilsilei Bektaşiyan deniliyordu Bektaşilikteki alegorik simgeler de (örn börk, kazan) tıpkı kapıkulu ocaklarına alınmıştı ve Bektaşi dervişleri ocak ortalarının üyesi sayılıyordu
Osmanlı Devleti'nin sınırları genişledikçe kapıkulu ocaklarında da yeni düzenlemelere gidildi İstanbul'un alınışından daha sonra, Gelibolu'daki Acemi Ocağı açık havada İstanbul'da ikinci bir Deneyimsiz Ocağı kuruldu Ağa bölükleri de kapıkulu kısmına alındı; ocak subaylarının rütbeleri ve yetkileri belirlendi Sınır boylarındaki kalelerin korunması için, kapıkulu kapsamında yerlikulu yeniçerisi (gönüllü yeniçeri), cebeci, topçu, lağımcı, humbaracı ortaları kuruldu Kapıkulu ocaklarında, devşirme ve pençik yasalrına kadar asker yetiştirilirdi Adaylar (devşirmeler ve pençik oğlanlar) acemi ocaklarındaki eğitimden sonradan kapıya çıkmadenen işlemle ömür boyu asker olarak kapıkulu sınıflarına alınırlardı Diğer bir iş edinmeleri ve evlenmeleri yasaktı Tüm kapıkulu askerleri oda denen kışlalarda cemaatler oluşturur, her cemaat de kendi içinde bölüklere ayrılırdı
Savaşçı bir sınıf olan kapıkuluların görevleri katı ve ödünsüz kurallara bağlanmıştı Bu kurallara kavanini yeniçeriyan denirdi Kapıkulları büyük kasaba güvenliğinden ve sınırların korunmasından sorumluydu Tabanca olarak genelde tüfek, kılıç, ok ve yayi kalkan, mızrak kullanırlardı Osmanlı padişahının kapıkulu ocaklarının Birinci Ortası'nın yoldaşlarından sayılması, ulufe günü yeniçeri ağası giysisi ile kışlaya gelmesi ve ulufesini alması, at üzerinde bir kase şerbet içmesi gelenekti Ulufeleri üç ayda bir galebe anında dağıtılan kapıkulları padişahların tahta çıkışları (cülus) ve sefere gidişlerinde de bahşiş alılardı Kapıkulu kışlalarının bir bölümü Atmeydanı'nda, bir bölümü Şehzadebaşı'ndaydı
Kapıkullarının disiplini 17 yüzyılda bozuldu Devşirme ve pençik sistemleri işlemez duruma geli ve ocağa rasgele asker alınmaya başlandı İstanbul'da çoğu kez çıkan ayaklanmalar, çoğunlukla kapıkullarınca yönlendiriliyordu 1632'de IV Murad'ın reform girişimi geçici bir iyileşme sağladı Köprülüler döneminde de ocaklardaki disiplin yeniden kuruldu II Mustafa'nın, III Ahmed'in, III Mustafa'nın ve III Selim'in bu konudaki reform çabalarının birçok büyük ayaklanmalar karşı başarısızlıkla sonuçlandı II Mahmud 1826'da ocağın humbaracı, barutçu, lağımcı gibi teknik sınıflarını köklü reformlarla bitmiş örgütlerken, değişik kapıkulu ocaklarını kaldırdı *