Osmanlı Devletinin Tımar Sistemi

Osmanlı Devletinin Tımar Sistemi
Osmanlı Devletinin Tımar Sistemi Nedir?

Tımar Osmanlı İmparatorluğu'nda kamu arazisi dahilinde, yönetimi sipahiye bırakılmış olan verimli topraklara bahşedilen addır Tımar sistemi 1839'da Tanzimat Fermanı'yla kaldırılmıştırSıradan bir tımarın yıllık tarımsal geliri 20000 akçeden azdı

Osmanlı'da tımar sisteminin uygulandığı bölgeler
Timarların en yoğun olduğu coğrafya, Osmanlı İmparatorluğu'nun çekirdek eyâletlerini teşkil eden Tuna nehri güneyi Rumeli bölgesi, Bosna, Tesalya, Mora, Trakya, Batı ve Orta Anadolu bölgeleri olmuştur Doğu ve Güneydoğu Anadolu sahalarında, Halep ve Şam eyaletlerinde tımarlar daha aralıklı olup, Irak, Arabistan, Mısır, ve Garp Ocaklarında ise çok istisnaîdir

Tımar sisteminin faydaları
Tımarlar, 15 ve 16 yüzyıllarda Osmanlı İmparatorluğu'nun tarımsal üretim düzeniyle süvariye dayalı sipahi askerî gücünü ve merkezî otoritenin taşradaki egemenliğini sentezlemeyi başarmış bir askerî,idarîiktisadî birimdi Tımarda üreticilik yapan reâyâ ve idare yapan sipahi, savaş vaktinde kısa sürede bir atlı askere ve alt rütbeli bir subaya dönüşmekteydiler

Söz konusu bölüm, atlı süvarilerin Osmanlı ordusu açısından önemi devam ettiği nispette canlılığını sürdürmüştür Tımar, ateşli silahların ve para ekonomisinin çok sınırlı olduğu çağlarda etkili bir yönetimsel üniteydi *