Ömrümün Mimarına! Neresinden bakarsan bak bir ömürdü harcadığım Düştüğümde dizlerim hala kanar anne Bir pansuman yapacak çıkmaz bir türlü Kimse elinde tentürdiyot şişesiyle koşuşturmaz yanıma, nazlı nazlı ağlamalarıma, aman canımı yaktı şu renkli boya diye bağırmalarıma, ciğerlerinde nefesi bitirircesine üflemez yarama Yüzüm bulutlandığında sen anlardın Anlardın da, ‘’hayır anne şu an konuşmak istemiyorum’’ dememe karşın çıkar gelirdin odama Yaslardın o tapılası kokan göğsünün sıcağına Okşardın saçlarımı ve ben unuturdum her şeyi hıçkırıklar aralarında Cennet ayağının aşağı yok annem başlı başına sen seslenmek Neresinden bakarsan bak bir ömür yetmeyecek şükranlarıma Ve bir yumruk takıldı boğazıma, yazamıyorum daha pozitif Verdiğin her nefes için ben bin kere ölürüm yoluna