Okyanus Yaşamı, Kitlesel Yok Oluşun Eşiğinde

İnsanların çıkarları ismine, sonuçlarını hiç düşünmeden doğayı diledikleri üzere sömürebileceklerine inanmalarının cezasını tekrar en çok biz beşerler çekiyoruz. Lakin tabiatın yok olmasını önlemek ismine neler yapılması gerektiğinin bilinmesine karşın, bunlar gereğince uygulamaya geçirilmediği sürece hiçbir şey değişmiyor. Ve bu sebeple Dünya, ne yazık ki her gün biraz daha yok olmanın eşiğine hakikat kaçınılmaz bir biçimde sürükleniyor.

Yeni bir araştırmaya nazaran gezegenimizin yüzde 75’ini oluşturan okyanuslar, artık, daha önce hiç olmadığı kadar tasa verici bir durumun içinde bulunuyor. Hatta durum o kadar vahim ki araştırmacılar, okyanus ömrünün, 66 milyon yıl evvel dinozorların sonunu getiren meteor felaketinden bu yana hiç bu kadar tehdit altında olmadığını belirtiyor.

Kitlesel yok oluş, okyanus hayatının kapısını çalıyor


Araştırmanın ardındaki Princeton Üniversitesi’nden uzmanlar, yaptıkları bir basın açıklamasında, mevcut karbon emisyon düzeylerinin denetim altına alınmaması halinde tropik bölgelerde biyolojik çeşitlilik kaybı meydana gelebileceğini ve kutup bölgelerindeki deniz ömrünün, oksijen ve besin tükenmesi kaynaklı olarak, çok ısınan suda ‘pişerek’ kitlesel yok oluşa sürüklenebileceğini tabir ediyor.

Konuya ait olarak araştırmacılar, açıklamalarında "Sera gazı emisyonları dünya okyanuslarını ısıtmaya devam ettiği için denizlerdeki biyolojik çeşitlilik, önümüzdeki birkaç yüzyıl içinde dinozorların yok olmasından bu yana görülmemiş seviyelere inme yolunda olabilir" halinde kaydediyor.

Çalışmanın müelliflerinden Justin Penn ise, "Aşırı ısınma, yüzyılın sonuna yanlışsız, mevcut tüm insan gerilim faktörlerinin bir ortaya gelmesiyle rekabet edecek olan iklim kaynaklı yok oluşlara yol açacaktır" kelamlarıyla durumun ehemmiyetine vurgu yapıyor.

Korkunç yok oluş senaryolarını önlemek bizlerin elinde


Araştırmada elde edilen sonuçlar son derece karanlık bir geleceğe işaret ediyor; lakin bu, elimizden gelen hiçbir şey olmadığı ve bütün umutların tükendiği manasına gelmiyor. Araştırmacılara nazaran en berbat yok oluş senaryolarını önlemek için hala kâfi vaktimiz bulunuyor.

Geleceğin şimdi ‘yazılmadığını’ ve mukadderatı değiştirmenin mümkün olduğunu belirten Penn, “CO2 (karbondioksit) emisyonlarının gidişatını değiştirmek ve bu kitlesel yok oluşa neden olacak ısınmanın büyüklüğünü önlemek için hala kâfi vakit var.” biçiminde tabir ediyor.

Yeterince süratli hareket etmiyor olabiliriz; fakat pak güç alternatiflerine olan ilginin giderek artması ufak da olsa bir umut oluşturuyor. Umuyoruz ki bu araştırmanın sonuçlarının hakikat olup olmadığını göreceğimiz o karanlık noktaya gelmemize gerek kalmadan elimizi taşın altına koymayı öğrenir ve gezegenimizi, onu nasıl bu hale getirdiysek, ‘elbirliği’ ile tekrar kurtarabiliriz. Unutmayın, en azından şimdilik bildiğimiz kadarıyla öteki bir Dünya daha yok ve Dünya dışı bir millet duruma müdahale etmeye karar vermediği sürece kurtuluştaki en büyük talihimiz tekrar bizleriz.