Obezite cerrahisinin psikolojik etkileri

Obezite cerrahisi ( bariatrik cerrahi) vücut kitle endeksi 30’un üzerinde olan şahıslara uygulana bilen bir tedavi yoludur. Kişinin süratli kilo vermesinin yanı sıra obezite illetinin getirdiği komorbit rahatsızlıklardan da kolay kolay kurtulabilmesi ismine günümüzde çok tanınan olan bir kilo verme formülüdür. Tabi ki bu kadar kolay verilen kiloların yanında bir de küçükte olsa hastaların yaşadığı meselelerde vardır. Bu ameliyat sonrası olması gereken esaslı hayat değişimleri obez hastaların ruhsal meseleler yaşamasına sebebiyet vermektedir. Obezite cerrahisi sonrası kalıcı sonuç elde edebilmek gayesi ile ömür uzunluğu uygulanması gereken sağlıklı besin tüketme davranışı bir mühlet sonra kavi ömür koşulları ile birleşerek hastaları zorlayıcı hale gelebilmektedir. Bu zorlayıcı periyoda giren hastaların çok dikkatli olması gerekmektedir. Evvelce var olan yeme bozuklukları, anksiyete ve depresyon tetiklenebilir yahut yeni ruhsal problemler ortaya çıkabilir. Ameliyat olmadan evvel hastaların ruhsal ve fizyolojik ayrıntılı taramalarının yapılması gelecekte bu üzere sorunlar ile müsabaka ihtimallerini bir nebze de olsa düşürmektedir. Kişi ameliyata girmeden evvel psikoeğitim aldığı psikolog ile ayrıntılı bir halde ameliyatla ilgili beklentilerini ve kaygılarını açık bir biçimde mütehassıs insanla tartışması gerekmektedir. Zira kimi hastaların ameliyat sonrası kilo verme ile ilgili gerçek dışı beklentileri olabilir, psikoterapi ile bunlara değinilmesi gerekir.

Ameliyat sonrasındaki devirde en sık rastlanan durumlar:

1. Hastalar az ölçüde ve düşük kalorili yiyecekler yemeye teşvik edildikleri ve eski yeme alışkanlıklarını terk etmek zorunda kaldıkları için kendilerini kısıtlanmış hissedebilirler ve bu durum depresyonu tetikleyebilir.

2.Yemek kısıtlamaları ve gayrikâfi beslenme sonucu vitamin eksiklikleri, hipoglisemi, istem dışı kusma görülebilir. Bu da vücut direncini kırabileceği üzere ve hastaların kendini güçsüz hissetmelerine sebep olabilir.

3. Ameliyat öncesi var olan yeme bozuklukları yine ortaya çıkabilir. Hastanın istediği kadar yiyememesi ve daima kendini kısıtlaması sonucu dürtüsel yeme atakları, tıkınırcasına yeme bozukluğu ve gece yeme sendromugelişebilir. Bu da ameliyatın istenen sonuçlarına ulaşmayı güçleştirir.

4. Hastalar yemekle olan ilgilerinin azalması sonucu oluşan duygusal boşluğu tamamlamak için çeşitli bağımlılıklar (alkol ve unsur gibi) geliştirebilirler.

5. Obezite cerrahisinden bağlantılar de etkilenebilir. Hastanın değişen vücut algısı ile kendine inancı artar ve yakın etrafıyla bağları güçlenir, fakat bazen hastadaki değişimlere eşi ya da partneri armoni sağlayamayabilir ve ilgilerindeki istikrar bozulabilir.

6. Hastalar haddinden fazla kilo kaybı ile meydana gelen deri sarkmalarından şikâyetçi olabilirler. Bu durum bazendepresyona yol açar. Bu nedenle sarkan derilerinin estetik müdahaleler ile düzeltilebilir olması hastalar için umut vericidir.

Obezite cerrahisi ( bariatrik cerrahi- tüp mide operasyonu) maatteessüf ki sihirli bir değnek değildir. Tabi ki bu operasyon kişinin kilo vermesine kimsenin yardım edemeyeceği kadar çok yardım etme yeteneğine sahiptir. Ama bu operasyonu olan kişinin de prosedüre yardımcı olması gerektiğini sonuca ulaşabilmek ismine unutmaması gerekmektedir. Kişinin unutmaması gereken en değerli ayrıntılardan bir tanesi ise, kilo kaybıyla birlikte istenilen vücut imajına ulaşmak, kişinin tüm külfetlerinden kurtulacağı mealine gelmemektir. Bariatrik cerrahinin başarısı büyük orantıda hastanın tıbbi tekliflere uyabilme kapasitesine bağlıdır. Obezite ile savaş sürecinde hastalar, tedavi ekibi ile iş birliği içinde olmalı ve çıktıkları bu uzun zayıflama yolculuğunda zıtlarına çıkan zorluklara karşı dirençli olmalıdırlar.