Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
iltasyazilim
FD Üye
Nefret kutusu
Hatira defteri tutmak hem zevklidir hem de insani rahatlatir Insan, hic soyleyemedigi sIkintilarini defteriyle paylasir Defter bir dert kupudur adeta Siksaniz gozyasi akar belki
Insan icin “unutan varliktir denir Unutmak insan icin hep kotu bir sifat olarak gorulur Unutkanlik hayatimizi altust eder Hatalari tekrar tekrar yapmamiza, yanlisa bir kez daha dusmemize sebep olur Ama ne enteresan bir durumdur ki; insanin unutmadigi bazi seyler de vardir Unutmamak bu acidan bakildiginda hayir degil, bilakis ser getirir bize
Ofkesini, nefretini, kinini, dusmanligini, maruz kaldigi haksizligi, soylenen imali sozu unutmayip onlari kalbinin derinliklerindeki nefret kutusunda saklayan o kadar cok insan var ki! Yillar once yasanmis vakalari size saat saat soyleyebilir Kim ne demisti, kim ne yapmisti anlatir Ustelik yillarca biriken bu kotulukler karnesi bir cikarildi mi, nefret ortaya yayilir ve kimse onun onunu alamaz bir daha “Sen falanca yerde, falanca tarihte bana soyle demistin! sozuyle baslayan kavgalarla nice evlilikler yikilmistir halbuki
Nefret biriktiren, ofke biriktiren, husumet biriktiren iflah olmaz Sui zan cetelesi tutanlarin ellerine iyilikler yapismaz Kalplerinin derinliklerinde sonen her isIk onlari daha da karamsar yapar Umidini de, askini da bu karanliklar icinde kaybeder Sui zan ve ofke biriktirilmis bir kalpte sevgi de kendine yer bulamaz
Insan unutmali, insan affedebilmeli Yanlisa yanlisla cevap vermemeli Kin biriktirmenin bir faydasi olmadigini kabul etmeli Bu anlamda unutmanin ne kadar onemli bir nimet oldugunu gorup hamd etmeli
Son soz! Nefret kutumuz dolu mu, bos mu? Doluysa “delete tusuna basin ve onlari cop kutusuna gonderelim Sonra da gecmise “mazi deyip, bugunu, bugunun sartlarinda degerlendirelim Ne dersiniz?
Hatira defteri tutmak hem zevklidir hem de insani rahatlatir Insan, hic soyleyemedigi sIkintilarini defteriyle paylasir Defter bir dert kupudur adeta Siksaniz gozyasi akar belki
Insan icin “unutan varliktir denir Unutmak insan icin hep kotu bir sifat olarak gorulur Unutkanlik hayatimizi altust eder Hatalari tekrar tekrar yapmamiza, yanlisa bir kez daha dusmemize sebep olur Ama ne enteresan bir durumdur ki; insanin unutmadigi bazi seyler de vardir Unutmamak bu acidan bakildiginda hayir degil, bilakis ser getirir bize
Ofkesini, nefretini, kinini, dusmanligini, maruz kaldigi haksizligi, soylenen imali sozu unutmayip onlari kalbinin derinliklerindeki nefret kutusunda saklayan o kadar cok insan var ki! Yillar once yasanmis vakalari size saat saat soyleyebilir Kim ne demisti, kim ne yapmisti anlatir Ustelik yillarca biriken bu kotulukler karnesi bir cikarildi mi, nefret ortaya yayilir ve kimse onun onunu alamaz bir daha “Sen falanca yerde, falanca tarihte bana soyle demistin! sozuyle baslayan kavgalarla nice evlilikler yikilmistir halbuki
Nefret biriktiren, ofke biriktiren, husumet biriktiren iflah olmaz Sui zan cetelesi tutanlarin ellerine iyilikler yapismaz Kalplerinin derinliklerinde sonen her isIk onlari daha da karamsar yapar Umidini de, askini da bu karanliklar icinde kaybeder Sui zan ve ofke biriktirilmis bir kalpte sevgi de kendine yer bulamaz
Insan unutmali, insan affedebilmeli Yanlisa yanlisla cevap vermemeli Kin biriktirmenin bir faydasi olmadigini kabul etmeli Bu anlamda unutmanin ne kadar onemli bir nimet oldugunu gorup hamd etmeli
Son soz! Nefret kutumuz dolu mu, bos mu? Doluysa “delete tusuna basin ve onlari cop kutusuna gonderelim Sonra da gecmise “mazi deyip, bugunu, bugunun sartlarinda degerlendirelim Ne dersiniz?
