Millet sevgisiyle ilgili şiir

KASİDEİ İSTİBDAT YOKSA KIRMIZI İZLER

Bir yıkık dökük kadit parçası, bir çehrei menhus,
Zulmetler içinde mütereddit, mütelâşi,
Daim mütefekkir görünen, kendine kasıtlı olarak
Efkârı sakimane ile âleme karşı
Ateş saçarak etmede her gün bizi korkutma,
Âmali harisanesini eyledi tezyit
Gördükçe bu mazlumlarını, sinesi mağrur,
Tırnaklarını aileler kalbine saplar;
Mağdurlarının her biri bir kûşede ağlar,
Katlandı vatan görmeğe evlâdını makhur
Birçoklarımız mahpesü menfada süründük
Ey gazii mecruhu vega dideye döndük
Ey kanlı eliyle vatan âmaline hail,
Ey enmilei sürbu cinayata delâil
Teşkil eden ey köhne kadit, katili efkâr,
Ey katili şübbanı vatan, katili ahrar,
Ey varlığı bir halk müziği için bâdii zillet
Ey çehresi ifrite veren dehşeti vahşet,
Zindanları, menfaları, mahpesleri doldur,
Ziniciri esaretle bütün hisleri dondur
Tesmimi nefes, nefyi ebet, sonradan denizler
Her girdiğin evlerde durur kırmızı izler
Kâbusi hiyanetle vatan can çekişirken
Âtimizi dendanı harisin kemirirken
Bir gün Rumeli dağları envara boyandı;
Hürriyetin enfası ile cümbür cemaat uyandı



BEŞİKE HÂDİSESİ İÇİN

Çıkıyor gönüllere istimdadı
Sâmiamda vatanın feryâdı
Çıkıyor gönüllere istimdadı
Yaralı bir ananın evlâdı
Etmesin mi anaya imdadı?

Rumeli can veriyor değil mu hap
Edelim sıhhatini istimzaç;
Etmeyelim kimseyi izaç?

Zırhlılar her yeri tehidt ediyor,
Makedonya bunu tes'it ediyor
İnkırazı bize teyit ediyor

Yemenin purişi malumu kâinat
Ne için eyledi ahali isyân?
Zulme ister mi bu yoldan burhan
Turuşkalar bile aldı meydan

Hani kânunu adaâlet nerede?
Malü millette himâye saadet nerede?
Dışarıda mülkü himaye nerede?
Bizde evvelki şecaat nerede?

Gelse Ertuğrul şani pervas
Eder elbette tahayyür ibraz
Vatanın feyzine kâdir olamaz
Yeniden fethine verseydi cevâz

Yıldırım görse şu ahvâlimizi
Ateş kahrı yakar hâlimizi,
Affetme eder mi bizim efâlimizi,
Mahveder cumlei emsâlimizi,

Ey büyük Fâtih'i İstanbul'un
Bu revş olmadı mı makbulün
Sây ile toplanılan mahsulün
Berhava oldu ama meçhulün

Eyvah oldu Vatana âh eyvah
Her ağızdan çıkıyor: Eyvâh yazık!
Acısın bizlere, âh yazık!

MUSTAFA KEMAL
· Sinop 25 Kânunu Evvel 321 (1905)




Atatürk'ten Şiirler
BİR ASKERİN MEZARINA

Şurada, kabrin üzerinde konulmuş bir,
Beyaz taş var, onun aşağı bayraklar
Temevvüç ederken, kelleler uçuşurken
Celâdeti tâbân olurken aldığı cerîhai mevt
İle bu âlemi hîçîye vedâ etmiş bir
Asker yatıyor
Onun hâbı istirahate çekildiği şu
Makberin üzerine rüfekası eşki teessür döktüler
Kadınlar dümü rizi mâtem oldular İhtiyarlar
Nâle eylediler, çocuklar ağladılar
Şu söğüt ağacının nim setreylediği senin
Mezarın üstüne bir zırh başlık ile kılıç yargı,
Olunmuştur İşte orası o kahramanı muhteremin
Câyi istirahatidir Ne mutlu ancak, hâki pâye vatan
Ona nâilini intizar olmuş!

MUSTAFA KEMAL
· Harbiye talebesi iken yazmıştır



REALITE NEREDE?

Gafil, hangi üç asır, hangi on asır
Tuna ezelden Türk diyarıdır
Bilinen tarihler söylememiş bunu
Kalkıyor örtüler, örtülen doğacak,
Dinleyin sesini doğan tarihin,
Aydınlıkta karaltı, karatıda şafak
Yalan tarihi gömüp, doğru tarihe gidin

Asya'nın ortasında Oğuz oğulları,
Avrupa'nın Alplerinde Oğuz torunları
Doğudan çıkan biz
Nerde olsa, ne olsa kendimizi biliriz
Türk sadece bir milletin adı yok,
Türk tüm adamların birliğidir
Ey birbirine diş bileyen yığınlar,
Ey istif istif insan gafletleri
Yırtılsın gözlerdeki gafletten perde,
Realite nerede?

MUSTAFA KEMAL *