Mesleğe saygı

Hürmet. Kime niye değer duyarız. Bu sorunun yanıtını verirken bir güruh ahlaki neden sıralayabiliriz. Elbette hepimizin çok âlâ bildiği hakikat ve güzel ahlak kurallarına sahip olmak çok kıymetli, velev olmazsa olmazdır. Lakin işinde başarılı olmayan yahut başarılı olmak için hiçbir gayret sarfetmeyen bir kimseye ne kadar değer duyabiliriz ?

Geçmiş vakit. Hem ziyaret hem ticaret kabilinden bir gezide, her sabah kümemizin aktarımını sağlayan şirket, nedendir bilinmez, on gün boyunca, her seferinde bizi farklı bir şoför ile tanıştırmıştı. Aralarında yalnızca bir tanesi o kadar devrandan sonra bile, hala hafızamda kazılı kaldı. Ne yapmıştı da beni ve bir arada olduğum kümemizi çok etkilemişti bu insan? O sabah, otobüsün yanında şapka ve eldivenleri ile tam ekip üniformalı, bizi selamlayan güleryüzlü bir şoför vardı. Herkes bölgesine yerleştikten ve sayımını yaptıktan sonra öteki arkadaşlarının yaptığı üzere derhal yola koyulmadı. Anonsunda, herkesin emniyet kemeri takması gerektiğini söyledi. Biz Türkler kuralları nedense sevmez, uygulayanı da işgüzar olarak nitelendiririz. İşgüzar (!) arkadaşlar otobüste emniyet kemeri olduğunu yeni keşfedip takarken, birçok arkadaşımız bırakın emniyet kemerini takmayı, konumlarında bile oturmuyorlardı. Güleryüzlü halinden vazgeçmeden anonslarına devam ederek ve herkesin mahalline oturmasını sabırla bekledi. Herkes noktasına oturmuştu, lakin hareket etmiyordu saygın adam. Hareket etmeden evvelki son anonsunda, emniyet kemeri takmayan koltuk numaraları sıralanıyordu. Ahir her şey tamamdı. Koca otobüste herkes tarafına oturmuş ve emniyet kemerleri takılmıştı. Bütün bu seremoniden sonra artık şoförlüğü merak konusuydu. Çok dikkatli ve tüm trafik kurallarına uyan stili acilen dikkat çekiyordu. Gün boyunca farklı mekanlara götürdü, getirdi bizleri. Artık, çabucak konumlarımıza yerleşiyor ve derhal emniyet kemerlerimizi takıyorduk.

İşin en hoş tarafı, bütün bunlar olurken en ufak bir tatsızlık olmamış, tavizsiz tutumu, akıllıca muhabere ve güleryüzü ile birleşmişti. Daha sonra düşündüğümde, aslında kilit noktanın tam da burada yattığının farkına vardım. Düşünün bir kez homurdanmaların yükseldiği bir noktada ufacık bir kıvılcım tüm günümüzü zehir edebilirdi. Lakin, korkulan olmamış, kusursuz bir gün geçirmiştik. Yaptığı işi seven, bedel veren ve en harikasını yapmaya çalışan bu adama biz de gün ahir kıymet veriyor ve hürmet duyuyorduk.

Artık dişhekimliği ile ne ilgisi var diyebilirsiniz bunun. Her çalışma gününde, gayrı bir çok meslekte olduğu üzere, bu saygınlık testini yüzlerce kez yaşıyoruz. Hastalarımıza karşı, yardımcılarımıza karşı, teknisyen, gereç tedarikçilerimiz ve meslektaşlarımıza karşı, hepsinden değerlisi kendimize ve mesleğimize karşı. Bu testten muvaffakiyetle geçmek her devir mümkün olmuyor maatteessüf. O günkü ruh haliniz, bir türlü tıpkı frekansın tutturulamadığı muhabere sorunları ve daha kaçları. Lakin, birçok seferler gördüm ki iddia edilebilir, tutarlı, hakikat, açık bir muhabere ile beşerler size daha saygın ve daha hakikat bir yaklaşım içinde oluyorlar. Elbette tüm bunlar çok kıymetli, lakin hepsinin ötesinde en can alıcı noktalardan bir tanesi de yaptığınız işin sahih ve uygun olması için çabalamanız.

Kendisine, yaptığı işe, lakin ne iş olursa olsun kıymet veren herkese, hem de bunu müspet bir kuvvet ile yapan herkese selam olsun.