Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Keşkelerimizle yaşadığımız her an , bizim anı yaşamamıza mani olur. Unutmak istediğimiz bireyleri, olayları unutmaya o kadar çok odaklanırız ki farkında olmadan pekiştirip daima taze tutarız. Hayatınız yanlışıyla, doğrusuyla, eksiğiyle, ziyadesiyle sizin hayatınız ve siz bir insansınız. Bu yüzden de hayatınızın her anı tıpkı sizin üzere, eksiksiz olamaz. Kusursuz, daima memnun ve huzurlu olduğunuz bir hayatın mümkün olmayışını kabullenmelisiniz. Bizim yanılgılar yapabilmemiz öteki insanların kusur yapabilmesi ve bunun varoluşumuzda oluşunu bilmek bizim olaylara, insanlara, genel manada hayata bakış açımızı değiştirir. Bunu bilerek yaşamak bizi keşkelerimizin esaretinden korur.
Tahminen birilerine fazla güvenmişsinizdir ya da güvenmek zorunda kalmışsınızdır. Tahminen yaptığınız onca fedakarlığa karşın kıymetiniz bilinmemiştir. Tahminen hakkınızı savunamadığınız, sessiz kaldığınız bir çok anınız vardır. Tahminen yanlış bireyleri hayatınıza almışsınızdır. Tahminen size uygun olmayan bir meslek seçmişsinizdir. Tahminen de yalnızca hislerinizin yolundan gitmek istemişsinizdir… Pekala bu pişmanlık olarak gördüğünüz yaşantılarınız size hiç mi hoşluk katmadı? Hiç mi hoş bir şeye vesile olmadı? Hiç bir şey öğretmedi mi hayata dair ?
Yaşadıklarımız bizim canımızı acıtsa da, istemediğimiz yollara sürüklemiş olsa da hayat, sandığınız üzere yalnızca olumsuz taraflarıyla bize siper almaz. Her zorluğun akabinde bir hoşluk bir kolaylık belirir şüphesiz. Biz bu hoşlukları fark edebiliyor muyuz, görmek istiyor muyuz? Yaşanılanlardan kendimize hisse çıkarabiliyor muyuz? Buna ne sebep oldu , bu benim elimde miydi yoksa benim iradem dışında mı gelişti? Hayatımı, kendimi nasıl onarabilirim diye kendimize bir yol haritası çizebiliyor muyuz?
Kaybettiğimiz her şey bize sahip olduklarımızın değerini hatırlatır. Hala sahip olduğumuz , varlığına, ehemmiyetine şükredeceğimiz birçok nimeti fark etmemize sebep olur. O yüzden yaşadığınız her kayıp size bir olgunluk katar. Kâfi ki sabredebilelim ve olaylara her istikametiyle bakabilelim.
