Kalp huzuru nerede?

Dünyada işlerimizin yolunda olduğu zamanlarda nefsimizin duyduğu huzur, diğer canlıların da duyduğu huzur gibidir Yeryüzündeki bütün canlılar karınları tok, kendilerini güvende hissettikleri zaman bu huzuru duyarlar

Fakat biz insanlar yalnızca bu huzur için yaratılmadık Raad Suresi 28 ayette; Bunlar, iman edenler ve kalpleri Allah'ın zikriyle sükûnete erenlerdirbuyurulan insanların huzuruna ermek için yaratıldık Yani sadece maddi varlığımızın ihtiyaçlarının karşılanmasıyla yetinmek olmaz Kalplerin de huzura ermesi gerekir Aynı ayeti kerimenin devamında Allah Tealâ bu huzurun nasıl gerçekleşeceğini de bildiriyor: Bilin ki kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur

Peki, Allah'ı anmak nasıl olur? O'nun ismini zikretmek, dille tespih etmek O'nu anmaktır Yaratılmışlara bakıp O'nu düşünmek zikirdir Allah'ın boş bir şey yaratmadığını, her şeyin yerli yerinde ve bir gayeyle yaratıldığını düşünmek zikirdir Bunun gibi Allah'ı hatırlatan, O'nu anlatan her şey zikirdir

İşte kalp, kendisini yaratan, yaşatan Rabbini anar, her an O'nunla birlikte olursa kalıcı bir huzura erip kurtulur

Bunun dışındaki huzur, şartlar bozulduğunda kaybolan huzurdur Fakat insanların çoğu yalnızca bu huzurun gerçekleşeceği şartları elde etmek için uğraşır dururlar Allah Tealâ bu durumu Dünya hayatına aldanmışlıkla ifade buyurup kınar Allah'ı anmakla huzur bulanlar ise övülür

Dünya zevkleri ile teselli olan kimse dünya için yaşayan kimsedir Oysa dünyayı ahiretin tarlası, Allah'ın rızasına ulaşmanın kapısı olarak yaşayan insanlar Mevlâ ile yaşayan insanlardır Onların huzuru Allah'ın rızasının dışında değildir

Teselli ve huzurun kula ulaşmasında iki yol vardır Birincisi, Allah'ın lütfu ve keremi ile kula zahmetsiz gelen huzurdur Peygamberlerin ve büyük evliyaların hayatında bu vardır Bizim böyle bir huzuru beklememiz uygun değildir İkincisi bizim huzurumuzdur ki biraz gayret edip çalışmamız sonunda elde edilir İşte tasavvuf da bunun üzerine kurulmuş, usulleriyle huzura nasıl ereceğimiz gösterilmiştir

Her şeyden önce kişi mürşidine tâbi olmalıdır Mürşit talebesini alıştığı lezzetlerden alıkoyarsa isyan etmemelidir Hangi hasta doktorun acı ilacına veya iğnesine katlanmaz ki Mürşidi kâmiller de manevi doktorlardır Sofilerinin Allah yolunda ilerlemesine mani olan nefsani lezzetlere ulaşmayı engellerler Sofi ise kendisinin hasta olduğunu unutup doktorla kavga etmeye kalkar Bu yolun en problemli tarafı budur Sofi bu durumu aşıp mürşidine teslim olursa gelişir, ilerler

Allah Tealâ da Uğrumuzda mücahede edenleri, gayret sarfedenleri elbette yolumuza eriştireceğizbuyurmuştur Mücahede, nefsin arzularına muhalefet ederek ona teslim olmamaktır Kim nefsinin arzularına, özellikle gaflete yol açan ve haram olan arzularına boyun bükmezse Allah Tealâ ona müşahede kapısını açar Kalp gözü açılır Nereye baksa Hakk'la görür, ne yapsa O'nunla yapar Böylece kişinin dinini yaşaması kolaylaşır Dünya derdi azalır, huzur bulur

Fakat insanlar Allah'ı unuttukları nispette dertlere giriftar olurlar Her ne onlara Allah'ı unutturuyorsa bu bir musibete dönüşür Sevinçleri, neşeleri yarım kalır Halbuki kalbin huzurunun, kurtuluşunun, sahibi olan Allah'a dönmekten başka çaresi yok

Bu yüzden insan rahat etmek istiyor ve Allah'a dönüş yolunun kapanmasını istemiyorsa kalbini nefsten, dünyadan kurtarmak için çalışmalı, kâmil bir mürşidin yolunu takip etmelidir
Kaynak: semerkand