Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
iltasyazilim
FD Üye
“Her nefis ölüm tadıcıdır
Kıyamet günü elbette ecirleriniz
eksiksizce ödenecektir Kim ateşten
uzaklaştırılır ve cennete sokulursa, artık o
gerçekten kurtuluşa ermiştir Dünya hayatı,
aldatıcı metadan başka bir şey değildir
(Ali İmran; 185)
“De ki; Sizin kendisinden kaçtığınız ölüm muhakkak sizi bulacaktır Sonra da hem gizliyi hem de aşikarı bilen Allah'a döndürüleceksiniz (Cuma;
Başka bir ayeti kerimede şöyle buyrulmuştur:
“Her nefis ölümü tadacaktır (Ali İmran; 185)
Hz Peygamber (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem) şöyle buyurmuştur:
“Eğer hayvanlar, ölüm hakkında insanoğlunun bildiklerini bilselerdi, onlardan semiz bir et yiyemezdiniz (Beyhaki)
Ölüm her insanın karşılaşacağı bir olaydır Allahu Zülcelal’in yaratmış olduğu her canlı mutlak surette ölümü tadacaktır Mademki her nefis ölümü tadacaktır, öyleyse onun gereğini yerine getirmek gerekir Peki onun gereği nedir? Onun gereği Allahu Zülcelal’in bildirmiş olduğu emir ve nehyleri yerine getirmek ve ölümden gafil kalmamaktır Çünkü ölümden gafil kalan kimse, ölüm anı ve ölümden sonrası için hiçbir hazırlık yapmaz
Abdullah bin Ömer (Radıyallahu Anh)'den rivayet edildiğine göre; Bir adam, Hz Peygamber (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem)'e gelerek:
“Ya Resulallah! İnsanların en akıllısı ve en dirayetlisi kimdir? diye sorunca; Hz Peygamber (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem) buyurdu ki;
“Ölümü en çok hatırlayan, ölüme en çok hazırlanandır İşte bu kimseler hem dünya, hem de ahiret şerefine nail olmuşlardır (Taberani)
Esasen insana, nasihat olarak ölüm yeter Çünkü ölüm, çok ibretli bir olaydır Eğer ki insan ölümden herhangi bir ibret ve nasihat almıyorsa, bu kalbinin katı olmasından dolayıdır Onun için ölümü çok hatırlamak lazımdır
Halife Ömer b Abdulaziz, daima alimleri bir araya toplar, ölümden bahsettirir, ölümü duyunca da ıslak bir kuşun ıslaklığını gidermek için çırpınması gibi çırpınırdı İbni Şirin’nin yanında ölümden bahsedildiği zaman, kendisi ölmüş gibi uyuşurdu
Ölümü düşünmek ve onu kalbe yerleştirmek için en faydalı yol; daima akrabalarının, arkadaşlarının, dost ve ahbablarının ölümünü ve toprağın altındaki hallerini düşünmektir
Hasanı Basri şöyle demiştir:
“Ölüm meleği, her eve günde üç kere bakar O evde kim rızkını bitirir ve ömrünü tüketirse onun ruhunu alır Melek, onun ruhunu alınca, evdekiler onun için ağlamaya başlarlar Melek evden çıkarken dönüp onlara şunu söyler:
“Bu benim bu eve son gelişim değildir Ben hepinizi alıp götürene kadar buraya gelip gideceğim Ev halkı meleğin bu sözünü duyabilselerdi, öleni bırakıp kendileri için ağlarlardı
Ömer bin Abdülaziz demiştir ki:
“Her gün sabah veya akşam, Allah'ın anına giden birini yolcu ettiğinizi görmüyor musunuz? Onu yerin bir çukuruna koyarsınız Yastığı topraktır Dostlarını geride bırakmış ve maişeti kesilmiştir
Ölümün kalbe yerleşmesinin bir yolu da dünyanın geçici olduğunu ve kabir hayatını düşünmektir İnsan şayet dünyanın geçici olduğunu ve bir gün ölümle sona ereceğini ve vücudunun kabirde çürüyüp toprak olacağını düşünürse, ölümden hiç gafil olmaz
Rivayet edilmiştir ki;
İbni Muti bir gün evine bakarken evin güzelliğine hayran kaldı ve sonra hüngür hüngür ağlayarak şöyle dedi;
“Allah'a yemin ederim ki, eğer ölüm olmasaydı, seninle mutlu olur, sevinirdim Eğer varacağımız kabirlerin darlığı olmasaydı, dünya ile gözlerimiz aydınlanırdı
Anlatıldığına göre bir zengin güzel bir köşk yaptırmıştı Onu hazır hale getirince, tanıdığı bir alimi götürüp onu gezdirdi Alim, köşkü gezdikten sonra adama; “Köşkün çok güzeldir Fakat bir kusuru vardır ki, bütün güzelliğini gölgelemiştir dedi Adam telaşla; “Bu kusur nedir? diye sorunca, alim şu şekilde cevap verdi:
“O kusuru şimdiye kadar hiç kimse giderememiştir O, ölüp burayı terketmektir
Dünya bir saatten ibarettir Bu dünyaya aldanıp baki olan ahiret hayatını tehlikeye atmak çok yanlıştır Akıllı ve Allahu Zülcelal'in rızasına talip olan kimseler, bütün bunlara bakarak, ölümü hatırlayıp, yolculuğunun uzunluğunu düşünerek, taat ve ibadete sarılarak, ahiret hayatı için hazırlık yapmalıdır
Ahirete gidip, orada pişman olarak, ölümü temenni etmektense, bu dünyada pişman olup ölüme hazırlanmak daha iyidir
Rivayet edilmiştir ki:
İsrailoğullarından bir adam, büyük bir servet biriktirdi Ölümü yaklaştığı zaman çocuklarına: “Servetimin her türünden bana getirin dedi Çocukları, servetin her çeşidinden getirip adamın önüne koydular Adam bu malları görünce ağladı Azrail (Aleyhisselam) onu böyle görünce şöyle dedi:
“Seni böyle ağlatan nedir? Sana bu serveti veren Allah’a yemin ederim ki, ruhunla bedenini birbirinden ayırmayıncaya kadar evinden çıkmayacağım
Bunun üzerine adam: “Ne olur bana mühlet ver de servetimi hak yolunda dağıtayım dedi Azrail (Aleyhisselam) buna karşılık şöyle cevap verdi:
“Olmaz! Fırsat kaçtı Sana verilen mühlet bitti Ecelin gelmeden evvel bunu yapacaktın
Görüldüğü gibi, adam ölümü anı gelip bu biriktirdiği mallardan ayrılacağını anladığı vakit, ebedi olan ahiret hayatı için bir şey biriktirmeye çalışmadığı için fakirliğini gördü ve Azrail (Aleyhisselam)’den mühlet istedi Oysa Allahu Zülcelal ayeti kerimede şöyle buyurmuştur:
“Ecelleri geldiği zaman da, onlar ne bir saat geri kalabilirler ne de ileri geçebilirler (Nahl; 61)
Buna göre, bir gün ölümle karşılaşacağının kesinliğine inanmış olan bir kimse bir yandan Salih ameller işlerken diğer yandan da günahlardan kaçınarak ölüme hazırlanmalıdır
Unutmayalım! insanın dünyada yaşadığı hayatın her anının hesabını vereceği o büyük gün mutlaka gelecektir Ölüm, dünya hayatının tüm güzelliklerinin son bulduğu bir andır, ama aynı zamanda da ahiretteki sonsuz yaşamın başlangıcıdır
O gün Allah'a ve karşılaşacakları bu güne inanmış olanların ruhu hamurdan kıl çekmek gibi, inkar edenlerin ruhu ise diken ağacından tülbent çekmek gibi çekilir
Ayeti kerimede; “Beni zikredin, bende sizi zikredeyim (Bakara; 152) buyurulmuştur Bizim O’nu zikretmemiz, dünyadayken O’nun emirlerine itaat edip, Salih amelleri işleyip günahlardan kaçınmamızdır O’nun bizi zikretmesi ise, bu zor yerlerde imdadımıza gelmesi ve bizlere yardım etmesidir
O halde Akıllı bir insan gibi nefsine sor; ruhunun hamurdan kıl çekmek gibi kolay çekilmesini mi, yoksa diken ağacından tülbent çekmek gibi çekilmesini mi istersin Tabi ki nefis güzel olanı ister
O zaman anlatılanları sadece okumakla kalma, kalp gözüyle görerek yaşa ve o gün için salih amel işleyerek hazırlık yap
Çünkü her şeyin üzerinde insanın en büyük kazancı kuşkusuz Allah’ın rızasıdır
Kaynak:Seyda Muhammed Konyevi (ks), Reyhani Yayınları, Kalp Gözü ile Ölüm Ve Kıyamete Bakış
Kıyamet günü elbette ecirleriniz
eksiksizce ödenecektir Kim ateşten
uzaklaştırılır ve cennete sokulursa, artık o
gerçekten kurtuluşa ermiştir Dünya hayatı,
aldatıcı metadan başka bir şey değildir
(Ali İmran; 185)
“De ki; Sizin kendisinden kaçtığınız ölüm muhakkak sizi bulacaktır Sonra da hem gizliyi hem de aşikarı bilen Allah'a döndürüleceksiniz (Cuma;
Başka bir ayeti kerimede şöyle buyrulmuştur:
“Her nefis ölümü tadacaktır (Ali İmran; 185)
Hz Peygamber (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem) şöyle buyurmuştur:
“Eğer hayvanlar, ölüm hakkında insanoğlunun bildiklerini bilselerdi, onlardan semiz bir et yiyemezdiniz (Beyhaki)
Ölüm her insanın karşılaşacağı bir olaydır Allahu Zülcelal’in yaratmış olduğu her canlı mutlak surette ölümü tadacaktır Mademki her nefis ölümü tadacaktır, öyleyse onun gereğini yerine getirmek gerekir Peki onun gereği nedir? Onun gereği Allahu Zülcelal’in bildirmiş olduğu emir ve nehyleri yerine getirmek ve ölümden gafil kalmamaktır Çünkü ölümden gafil kalan kimse, ölüm anı ve ölümden sonrası için hiçbir hazırlık yapmaz
Abdullah bin Ömer (Radıyallahu Anh)'den rivayet edildiğine göre; Bir adam, Hz Peygamber (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem)'e gelerek:
“Ya Resulallah! İnsanların en akıllısı ve en dirayetlisi kimdir? diye sorunca; Hz Peygamber (Sallallahu Aleyhi Ve Sellem) buyurdu ki;
“Ölümü en çok hatırlayan, ölüme en çok hazırlanandır İşte bu kimseler hem dünya, hem de ahiret şerefine nail olmuşlardır (Taberani)
Esasen insana, nasihat olarak ölüm yeter Çünkü ölüm, çok ibretli bir olaydır Eğer ki insan ölümden herhangi bir ibret ve nasihat almıyorsa, bu kalbinin katı olmasından dolayıdır Onun için ölümü çok hatırlamak lazımdır
Halife Ömer b Abdulaziz, daima alimleri bir araya toplar, ölümden bahsettirir, ölümü duyunca da ıslak bir kuşun ıslaklığını gidermek için çırpınması gibi çırpınırdı İbni Şirin’nin yanında ölümden bahsedildiği zaman, kendisi ölmüş gibi uyuşurdu
Ölümü düşünmek ve onu kalbe yerleştirmek için en faydalı yol; daima akrabalarının, arkadaşlarının, dost ve ahbablarının ölümünü ve toprağın altındaki hallerini düşünmektir
Hasanı Basri şöyle demiştir:
“Ölüm meleği, her eve günde üç kere bakar O evde kim rızkını bitirir ve ömrünü tüketirse onun ruhunu alır Melek, onun ruhunu alınca, evdekiler onun için ağlamaya başlarlar Melek evden çıkarken dönüp onlara şunu söyler:
“Bu benim bu eve son gelişim değildir Ben hepinizi alıp götürene kadar buraya gelip gideceğim Ev halkı meleğin bu sözünü duyabilselerdi, öleni bırakıp kendileri için ağlarlardı
Ömer bin Abdülaziz demiştir ki:
“Her gün sabah veya akşam, Allah'ın anına giden birini yolcu ettiğinizi görmüyor musunuz? Onu yerin bir çukuruna koyarsınız Yastığı topraktır Dostlarını geride bırakmış ve maişeti kesilmiştir
Ölümün kalbe yerleşmesinin bir yolu da dünyanın geçici olduğunu ve kabir hayatını düşünmektir İnsan şayet dünyanın geçici olduğunu ve bir gün ölümle sona ereceğini ve vücudunun kabirde çürüyüp toprak olacağını düşünürse, ölümden hiç gafil olmaz
Rivayet edilmiştir ki;
İbni Muti bir gün evine bakarken evin güzelliğine hayran kaldı ve sonra hüngür hüngür ağlayarak şöyle dedi;
“Allah'a yemin ederim ki, eğer ölüm olmasaydı, seninle mutlu olur, sevinirdim Eğer varacağımız kabirlerin darlığı olmasaydı, dünya ile gözlerimiz aydınlanırdı
Anlatıldığına göre bir zengin güzel bir köşk yaptırmıştı Onu hazır hale getirince, tanıdığı bir alimi götürüp onu gezdirdi Alim, köşkü gezdikten sonra adama; “Köşkün çok güzeldir Fakat bir kusuru vardır ki, bütün güzelliğini gölgelemiştir dedi Adam telaşla; “Bu kusur nedir? diye sorunca, alim şu şekilde cevap verdi:
“O kusuru şimdiye kadar hiç kimse giderememiştir O, ölüp burayı terketmektir
Dünya bir saatten ibarettir Bu dünyaya aldanıp baki olan ahiret hayatını tehlikeye atmak çok yanlıştır Akıllı ve Allahu Zülcelal'in rızasına talip olan kimseler, bütün bunlara bakarak, ölümü hatırlayıp, yolculuğunun uzunluğunu düşünerek, taat ve ibadete sarılarak, ahiret hayatı için hazırlık yapmalıdır
Ahirete gidip, orada pişman olarak, ölümü temenni etmektense, bu dünyada pişman olup ölüme hazırlanmak daha iyidir
Rivayet edilmiştir ki:
İsrailoğullarından bir adam, büyük bir servet biriktirdi Ölümü yaklaştığı zaman çocuklarına: “Servetimin her türünden bana getirin dedi Çocukları, servetin her çeşidinden getirip adamın önüne koydular Adam bu malları görünce ağladı Azrail (Aleyhisselam) onu böyle görünce şöyle dedi:
“Seni böyle ağlatan nedir? Sana bu serveti veren Allah’a yemin ederim ki, ruhunla bedenini birbirinden ayırmayıncaya kadar evinden çıkmayacağım
Bunun üzerine adam: “Ne olur bana mühlet ver de servetimi hak yolunda dağıtayım dedi Azrail (Aleyhisselam) buna karşılık şöyle cevap verdi:
“Olmaz! Fırsat kaçtı Sana verilen mühlet bitti Ecelin gelmeden evvel bunu yapacaktın
Görüldüğü gibi, adam ölümü anı gelip bu biriktirdiği mallardan ayrılacağını anladığı vakit, ebedi olan ahiret hayatı için bir şey biriktirmeye çalışmadığı için fakirliğini gördü ve Azrail (Aleyhisselam)’den mühlet istedi Oysa Allahu Zülcelal ayeti kerimede şöyle buyurmuştur:
“Ecelleri geldiği zaman da, onlar ne bir saat geri kalabilirler ne de ileri geçebilirler (Nahl; 61)
Buna göre, bir gün ölümle karşılaşacağının kesinliğine inanmış olan bir kimse bir yandan Salih ameller işlerken diğer yandan da günahlardan kaçınarak ölüme hazırlanmalıdır
Unutmayalım! insanın dünyada yaşadığı hayatın her anının hesabını vereceği o büyük gün mutlaka gelecektir Ölüm, dünya hayatının tüm güzelliklerinin son bulduğu bir andır, ama aynı zamanda da ahiretteki sonsuz yaşamın başlangıcıdır
O gün Allah'a ve karşılaşacakları bu güne inanmış olanların ruhu hamurdan kıl çekmek gibi, inkar edenlerin ruhu ise diken ağacından tülbent çekmek gibi çekilir
Ayeti kerimede; “Beni zikredin, bende sizi zikredeyim (Bakara; 152) buyurulmuştur Bizim O’nu zikretmemiz, dünyadayken O’nun emirlerine itaat edip, Salih amelleri işleyip günahlardan kaçınmamızdır O’nun bizi zikretmesi ise, bu zor yerlerde imdadımıza gelmesi ve bizlere yardım etmesidir
O halde Akıllı bir insan gibi nefsine sor; ruhunun hamurdan kıl çekmek gibi kolay çekilmesini mi, yoksa diken ağacından tülbent çekmek gibi çekilmesini mi istersin Tabi ki nefis güzel olanı ister
O zaman anlatılanları sadece okumakla kalma, kalp gözüyle görerek yaşa ve o gün için salih amel işleyerek hazırlık yap
Çünkü her şeyin üzerinde insanın en büyük kazancı kuşkusuz Allah’ın rızasıdır
Kaynak:Seyda Muhammed Konyevi (ks), Reyhani Yayınları, Kalp Gözü ile Ölüm Ve Kıyamete Bakış
