Hic kimsenin iyi gelmediği yerden sarıyorsun yaralarımı, hic kimsenin dokunamadığı yerden kanatıyorsun sonra
Şimdi benim son diye bitirdiğime, kimbilir kimler ilk diye başlayacak
Şimdi ne bugunsun, ne de yarın olsa olsa sadece bir yarım, ya da eksilen yanım
Kimi insan, gecmişle gecememişi birbirine karıştırır Halbuki, gecen iz bırakır, gecemeyen yara
Gitsem kalmalar saldırıyor, kalsam gitmeler cağırıyor!
Gozlerini gozlerime cakıp icime daldı Baktığıydım ama gorduğu değildim
Buyuk seven kalbin acısı kucuk olmaz
Sen benim gormek icin, Bakmaya bile gerek duymadığım ezberimsin
Ben hic mutluluktan delirmedim; Ama delirmekten mutluyum
Ne tuhaf İcimi acıtan da sendin, acımı dindirecek olan da
Sevdamın sesi sessizliği soluyor şimdilerde, Sozlerime kilit, ağzıma muhur vurdum da Yine de susturamadım sen diye atan kalbimi
Bilseydin ayrılığa yazgılanmış bir sevgiye acar mıydın yureğini?
Her yara tende bir iz icin, hatırlanması yasak bir giz icin kabuk bağlar
İncinecek hal kalmadı bende , sana bir tavsiye ! Vedalar soğuk olur , sıkı giyin
Bir insan, iki kuyuya aynı anda gozlerinden duşebilir İtme ! Ama Gitme Daha saat 'hoşcakal'ı gostermedi Bitme !
Bir şairin dediği gibi: başka anlamlar arama gerek yok! katlandığım kadar seviyorum seni gercek bu evet bu
Kimseyi bir başkası gibi sevmemeli insan Cunku kimse bir başkası değil
Kinim kendime, Susuşum sana, Kusuşum tum dunyaya
Kalbimi kırdığında tebessum ettim ve bir şey demedim Cunku senindi kalbim, sen kendi parcalarını yok ettin
Oysa senden tek bir damla istemiştim, Sana kocaman bir deniz sunabilmek icin
Ki inanmak kuskun bir cocuğun en buyuk kan kaybıdır
Aklım kara kış ellerim seni uşuyor Bugun gunlerden soğuk
Bir Cığlıktı Yalnızlığım, Hepiniz mi Sağırdınız
Ilık tebessumler vaktine beş kala solan, kahkahalar gibiyim yarısında yutulmuş, sevinc cığlıkları dolu boğazım
icimdeki boşluğa duş ben tutarım seni
Once vardın Hic kimseye benzemiyordun Şimdi yoksun, herkes gibi oldun
Yine en arka koltuğunda oturuyorum minibusun yine camda oluyor gozlerim Sen tutmuyorsun ya elimi cebimden hic cıkartmıyorum
Denize bakmayı bilmeyenler, bir gun mutlaka boğulur İşte bundandır gozlerinden kacışlarım
Her şey gecmişte kalıyor, ama hicbir şey gecmiyor!
Kavuşmak belki bir gun ama unutma Prenses; suya aşık ateşler, aşığına kavuşunca olur
Kimliğimi soruyor birileri, cıkarıp resmini gosteriyorum
Aşk bazen acıyla tanışmanın adıdır Prenses Ve aşk, ucmaya kanat aramak değil, ucuruma kanatsız atlamaktır bilirsin
Meğer susmak; insanın iciyle konuşmasıymış, gec farkettim
Anladım ki ayrılığa değil, Ayrı kalmaya yeniliyor insan
İnsanın ici ağrır mı hic ? Ağrıyor işte
Şimdi benim son diye bitirdiğime, kimbilir kimler ilk diye başlayacak
Şimdi ne bugunsun, ne de yarın olsa olsa sadece bir yarım, ya da eksilen yanım
Kimi insan, gecmişle gecememişi birbirine karıştırır Halbuki, gecen iz bırakır, gecemeyen yara
Gitsem kalmalar saldırıyor, kalsam gitmeler cağırıyor!
Gozlerini gozlerime cakıp icime daldı Baktığıydım ama gorduğu değildim
Buyuk seven kalbin acısı kucuk olmaz
Sen benim gormek icin, Bakmaya bile gerek duymadığım ezberimsin
Ben hic mutluluktan delirmedim; Ama delirmekten mutluyum
Ne tuhaf İcimi acıtan da sendin, acımı dindirecek olan da
Sevdamın sesi sessizliği soluyor şimdilerde, Sozlerime kilit, ağzıma muhur vurdum da Yine de susturamadım sen diye atan kalbimi
Bilseydin ayrılığa yazgılanmış bir sevgiye acar mıydın yureğini?
Her yara tende bir iz icin, hatırlanması yasak bir giz icin kabuk bağlar
İncinecek hal kalmadı bende , sana bir tavsiye ! Vedalar soğuk olur , sıkı giyin
Bir insan, iki kuyuya aynı anda gozlerinden duşebilir İtme ! Ama Gitme Daha saat 'hoşcakal'ı gostermedi Bitme !
Bir şairin dediği gibi: başka anlamlar arama gerek yok! katlandığım kadar seviyorum seni gercek bu evet bu
Kimseyi bir başkası gibi sevmemeli insan Cunku kimse bir başkası değil
Kinim kendime, Susuşum sana, Kusuşum tum dunyaya
Kalbimi kırdığında tebessum ettim ve bir şey demedim Cunku senindi kalbim, sen kendi parcalarını yok ettin
Oysa senden tek bir damla istemiştim, Sana kocaman bir deniz sunabilmek icin
Ki inanmak kuskun bir cocuğun en buyuk kan kaybıdır
Aklım kara kış ellerim seni uşuyor Bugun gunlerden soğuk
Bir Cığlıktı Yalnızlığım, Hepiniz mi Sağırdınız
Ilık tebessumler vaktine beş kala solan, kahkahalar gibiyim yarısında yutulmuş, sevinc cığlıkları dolu boğazım
icimdeki boşluğa duş ben tutarım seni
Once vardın Hic kimseye benzemiyordun Şimdi yoksun, herkes gibi oldun
Yine en arka koltuğunda oturuyorum minibusun yine camda oluyor gozlerim Sen tutmuyorsun ya elimi cebimden hic cıkartmıyorum
Denize bakmayı bilmeyenler, bir gun mutlaka boğulur İşte bundandır gozlerinden kacışlarım
Her şey gecmişte kalıyor, ama hicbir şey gecmiyor!
Kavuşmak belki bir gun ama unutma Prenses; suya aşık ateşler, aşığına kavuşunca olur
Kimliğimi soruyor birileri, cıkarıp resmini gosteriyorum
Aşk bazen acıyla tanışmanın adıdır Prenses Ve aşk, ucmaya kanat aramak değil, ucuruma kanatsız atlamaktır bilirsin
Meğer susmak; insanın iciyle konuşmasıymış, gec farkettim
Anladım ki ayrılığa değil, Ayrı kalmaya yeniliyor insan
İnsanın ici ağrır mı hic ? Ağrıyor işte