İyİlİĞe KÖtÜlÜkle KarŞilik Verme

İyİlİĞe KÖtÜlÜkle KarŞilik Verme Iyi Huylu gayretli bir adam, her sabah evinden çıkar, hükümdarın sarayının önünden geçen yoluna devam ederken, hükümdar bu gayretli adama bir altın verirmiş Kendi kazancını yemeyi, başkasının yardımını almamayı prensip olarak kabul eden kanaatkâr adam, bu bir altını getirir, yol kenarında bekleyen bir dilenciye verirmiş Bir gün dilenci: – Efendi, demiş, siz her sabahtan bana bir altın veriyorsunuz; acaba fazla mu zenginsiniz? temiz kalpli adam: – Hayır, demiş Ben sandığınız değin zengin değilim Ama her sabahtan erkenden namazımı kılar, işime gitmek üzere yola çıkarım Benim bu hareketimi beğenen hükümdar da yolumun üzerine adam çıkarıp bana bir altın verdirir Ben de onu getirip senin gibi fakir bir fakire veririm Bunu duyan dilencinin kalbine kıskançlık ateşi düşmüş Adam gittikten sonradan anında hükümdarın sarayının yolunu tutmuş: – Padişahım, demiş, siz her sabahtan yoldan geçen bir adama bir altın veriyorsunuz, fakat o bu paraları kötü yerlerde harcayıp, tutumsuzluk ediyor Ona vereceğiniz bu yardımı fakire ihsan buyursanız daha isabetli yere yardımda bulunmuş olursunuz, ben fena yere harcamam! Bu haber hükümdarı kızdırmış: – Sen git, ben ona lâyık olduğu cezayı veririm, diyerek dilenciyi savmış Ertesi sabah iyi niyetli adam tekrar sarayın önünden geçerken, bu kere eline bir zarf tutuşturmuşlar ve şunları da ilâve etmişler: – Siz her sabah buradan geçerken bir altın almaktan olur ya utanıyorsunuz İyisi mi, bu zarfı alın ve falanca fırına uğrayın, orada size lâyık olduğunuz muamele yapılacaktır Adam tevekkül içinde zarfı alıp açmadan yeniden dilenciye gelmiş ve: – Buyur, bu sabahleyin da bana böyle bir zarf ikram ettiler, demiş Dilenci, buna fazla sevinmiş: – teşekkürler, zaten ben her sabahtan ekmek ihtiyacımı tedarik edecek bir yer arıyordum Hükümdarın bu mektubuyla bana fırında her sabahleyin bir ekmek ikramında bulunurlarsa işim yolunda sayılır, diyerek koşup fırıncıya gitmiş ve hükümdarın mektubunu vermiş Mektubu okuyan fırıncı: – Dur hele, şu ekmekleri çıkarayım da, diyerek fırını boşaltmış, ayrıntılarıyla soğumadan adamı fırının içine sokup ağzını kapatmış Sonradan da: – Nasıl, hükümdarın yardımını fena yerlere saçar mısın? demiş Kavgalı fırının içinde feryadı basan dilencinin sesini duyanlar, gidip hükümdara fırıncının adam yaktığını söylemişler Durum yerine gelen hükümdar, içeride dilencinin bulunduğunu anlayınca şöyle konuşmuş: – Halk Müziği zalim, ama alın yazısı âdildir Ben senin, yardımı kötü yere harcıyor, demen üzerine o adamı cezalandırmak için yazmıştım bu mektubu Aramak cezaya lâyık olan o yok senmişsin! Belli Ki, o adamı yanmak bir zulümdü Çünkü suçu yoktu Başlıca suçlu sendin, nitekim Allah adaletini gösterdi, benim suçlu sandığımı kurtardı, lâyık olanı cezalandırdı Sen burada lâyık olduğun kadar cezanı çek, kendine ekmek uzatan eli ısırmayacak bir insafı elde edinceye kadar bekle, daha sonra pişmanlık edip çık! Kendine günde bir altın yardımda yer alan adama duyduğu hased yüzünden fırında kavrulan hasedci, pişmanlık eder, hasedi bırakarak bu hâdiseden ders alır, bir daha iyiliğe kötülükle karşılık vermez, nankörlük etmemeye Nasuh tövbesi eder