İştahsız çocuğa yaklaşım nasıl olmalıdır ?

İştahsız evlada yaklaşımda en kıymetli nokta, iştahsızlığın neden kaynaklandığnı bulmaktır. İştahsızlık, besini bilinçli olarak reddetme ise ve altında ruhsal bir sebep (yeni bir kardeş, anne-baba ayrılığı, mektep ile ilgili külfet vb.) yatıyorsa, kesinlikle bir psikolog desteği alınmalıdır.



İştahsız çocucuğa karşı ağırlıkçı ve azarlayıcı bir vaziyet içinde olmamak gerekir. Evladı yemeye zorlamak ileride evladın beslenme davranış bozuklukları sergilemesine sebep olmaktadır. Birebir biçimde evlat yemeğini yemedi diye cezalandırmak da hakikat değildir.



Lokmayı uzun vade ağzında çeviren, yutmamak için devir kazanmaya çalışan, tabağındaki yemeği bir türlü bitiremeyen bir evlat önünde evvel aklımıza fizikî bir rahatsızlığın var olup olmadığı gelmelidir. Örneğin; yüksek ateş, kulak ağrısı, boğaz ağrısı, nefes almayı güçleştiren nezle ve grip üzere üst teneffüs yolları enfeksiyonları evladın sofrada nazlanmasına neden olur.Çocuğun sofrada oyalanması ve yemeğini ağır yemesi önünde reaksiyon göstermemek en uygunudur. Bu arada evlatla konuşmak, hikayeler anlatmak, şakalar yapmak da onun yemek yemesini zevkli hale getirebilir. Sofrada geçirilen devrin hem anne-baba hem de evlat açısından azaba dönüşmemesi çok değerlidir.