Her zaman yokluğunu taşırım

HER ZAMAN yokluğunu taşırım Gidiyor musun diye sorma bana Gönderen sensin Ne terk etmeyi istedim seni, Ne de daha yaşamadığımız bu aşkı toprağa gömmeyi Senin dek öfkeliyim ben de Senin değin endişeli Bir dokunuşunla bin kenti yıkacak kuvvet verirdin bana Ama inandıramadım seni Sen, sorgularken beni kafanda Ben, gözlerinin içine bakıyordum kuşkuyla Bir tek sözün bağlardı beni sana, Oysa sen defalarca susmanın koynunda Aşkın içine bir kez girdi mi şüphe, Teslim alır bedenleri de Sütten çıkmış ak kaşık değildim Lakin yalanı sokmadım iki karakter dünyamıza O dünya ki bazen minicik bir odada Ara Sıra kentin ortasında şekillendi Nasıl da güzeldi Zaten varsın diye her şey güzeldi ama Sen buna inanmadın Ah bu sorular Yaşamak varken sevdayı delice, Niye boğarız sorularla? Nasıl ikna edebilirdim seni? Ben, aşk dedikçe sen, dur dedin Ben, seninleyim dedikçe Sen, hayır dedin Zaten eksik konuşan sen Olumsuz ne dek sözcük varsa Bulup çıkardın ortaya Bense hiç bir şey diyemedim Ne kadar hasar vermişim sana meğer Nasıl değiştirmişim seni Ancak hiç böyle düşünmemiştim Kimseye canını yakmak istemem ben Kimseyi olduğundan öbür bir ayla getirmek istemem Lakin o kadar oldu işte Çağrıda Bulunmak fakat; gitmelerin zamanı hemen Çocukluğuna sığınır atlatırsın bu acıyı Ne sevişmelerimiz kalır aklında, ne sevda sözlerimiz Dar değilim diyordun ya, dar ol bundan böyle Gülüşlerini saklaman için bir neden kalmadı Tedirginliğinin sebebi de kalktı ortadan Biliyor musun bir tanem! Gidişim samimi değil, zorunluluktan Sanma ki, bu toy sevdayı diğer kimliklere taşırım Sanma oysa, benden sakladığın gülüşleri yalancı yüzlerde ararım Seni de götürürüm yüreğimde TEKRAR TEKRAR yokluğunu taşırım Bulup, bulup kaybettim seni bebeğim Ne yazık ancak, tozduman edemedim kuşkularını Ne eyvah ki, kalamadın bana Öpücüğümün kokusu kalacak kapının eşiğinde Kokladıkça; bizi bir yanlışa hükümlü ettiğini anlayacaksın alinti