Gül Yaprağı ve Sessiz Konuşan Dervişler

Vaktiyle, yol üzerinde bulunan bir dergahın dervişleri, yoldan geçen herkesi misafir kabul ediyordu Burada hiç konuşulmuyordu Dervişler anlatmak istediklerini kalben ifade ediyorlardı

Bir gün dergahın kapısına bir yolcu geldi Yolcu kapıda öylece durdu ve bekledi Burada, misafir geldiğini dervişler firaset yoluyla anlıyorlardı, o yüzden kapıda tokmak yoktu Bir süre sonra kapı açıldı, içerdeki derviş, kapıda duran yolcuya baktı Bir selamlaşmadan sonra söz'süz konuşmaları başladı Gelen yolcu, dergahta kalmak istiyordu
Derviş içeri girdi, sonra elinde ağzına kadar suyla dolu bir kapla döndü ve bu kabı yolcuya uzattı Bu, yeni bir misafiri kabul edemeyecek kadar doluyuz demekti
Yolcu dergahın bahçesine girdi, aldığı bir gül yaprağını kabın içindeki suyun üstüne bıraktı Gül yaprağı suyun üstünde yüzüyordu ve su taşmamıştı Derviş kapıyı açarak yabancıyı içeriye aldı Suyu taşırmayan bir gül yaprağına her zaman yer vardı

Bu Kapıda Bir Gul Yaprağı Olmak Dileği ile