Fazıl Husnu Dağlarca Ataturk Şiirleri

Fazıl Husnu Dağlarca Ataturk Şiirleri
Fazıl Husnu Dağlarca Mustafa Kemal Ataturk Şiirleri
Ataturk Şiirleri Fazıl Husnu Dağlarca

ON KASIM'LARDA YURUMEK


Ataturk'um işte 10 Kasım yine
Dalgalanır ağaclarla oğullar
Dalgalanır oğullarla nineler
Dalgalanır ninelerle genc kızlar
Ozlemin ta yureğime işlemiş
Seni bulmak, seni gormek icin ben
Butun toprakaltıyla barışacağım


Ereceğim sana usta, barışta, başarıda
Oyle
Guclusun ki
Gucleneceğim
Oyle yucesin ki, yuceleceğim
Duşune duşune seni kocaman kocaman
Dağlara, dağlara karışacağım


Ozan mıyım, ordu muyum, su muyum anlaşılmaz
Cağlar upuzun allığı yureğimde ulkunun
Sanki bayrak bir kalemdir, sanki gokler bir kağıt
Sanki ellerim gece
Sanki ellerim gunduz
Yazacağım seni daha, bir daha
Ben senin olumunle yarışacağım


Fazıl Husnu DAĞLARCA

Mustafa Kemal'in Kağnısı

Yediyordu Elif kağnısını,
Kara geceden geceden
Sanki elif elif uzuyordu, inceliyordu,
Uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar
İnliyordu dağın ardı, yasla,
Herbir heceden heceden
Mustafa Kemal'in Kağnısı derdi, kağnısına
Mermi taşırdı oteye, dağ taş aşardı
Cabuk giderdi, cok gotururdu Elifcik,
Nam salmıştı asker icinde
Bu kez herkesten evvel almıştı yukunu,
Doğrulmuştu yola, onceden onceden
Okuzleriyle kardeş gibiydi Elif,
Yemezdi, icmezdi, yemeden icmeden onlar
Kocabaş cok ihtiyardı, cok zayıftı,
Mahzundu butun butun Sarıkız, yanısıra,
Gecenin ulu ağırlığına karşı,
Hafiftiler, inceden inceden
İriydi, Elif, kuvvetliydi kağnı başında,
Elma elmaydı yanakları, uzum uzumdu gozleri,
Kınalı ellerinden ruzgar gecerdi daim,
Toprak gulumserdi carıklı ayaklarına
Alını yeşilini kapmıştı, getirmişti
Niceden niceden
Durdu birden bire Kocabaş, ova bayır durdu
Nazar mı değdi goklerden, ne?
Dah etti, yok! Dahha! dedi, gitmez
Ta gerilerden başka kağnılar yetişti, gecti, gacır gucur
Nasıl durur Mustafa Kemal'in Kağnısı,
Kahroldu Elifcik duşunceden duşunceden
Aman Kocabaş, ayağını opeyim Kocabaş,
Vur beni, oldur beni, koma yollarda beni
Gecer, goturur ana, cocuk mermisini askerciğin
Koma yollarda beni, kulun kopeğin olayım
Bak hele uzerinden ses seda uzaklaşır,
Duşerim gerilere iyceden iyceden
Kocabaş yığıldı camura
Buyudu gozleri buyudu, yurek kadar,
Ortuldu gozleri, ortuldu hep
Kalır mı Mustafa Kemal'in Kağnısı bacım
Kocabaş'ın yerine koştu kendini Elifcik,
Yurudu duşman ustune, yuceden yuceden

Fazıl Husnu DAĞLARCA


Mustafa Kemal'in Oğlu

Mustafa Kemal'in oğlu diyorlardı ona,
Sırtını okşamıştı Mustafa Kemal bir sabah erken
Geciyordu paşalarla, beylerle
Su icmişti tarlasından şuncağız
Obur cocuklardan ayırmıştı kendini artık
Adını duyuyordu yureğinde ateşce
Soluk alırken, ekmek yerken
Koyun yetimiydi, olmuştu babası Canakkale'de,
Kale gibi tutardı omuzlarında başını
İnce bacakları altında koca ayakları vardı
Sarıydı, kuruydu bozkırda bir calı kadar,
On ucundeydi ama, gostermiyordu yaşını
Bir zaman sonra top sesleri duyuldu uzaklardan
Al al oldu dağların moru
Eli silah tutanlar girmişti cephelere bir bir,
Kadınlar, cocuklar, dedeler toplandı cami avlusuna
Sordu cumlesi birbirine ne yapak?
Ansızın duşman askeri goruldu cayırda,
Geldi cattı koye gavurun zoru
Devrisi gun bir haber ulaştı evlere, samanlıklara
Alanda ismi yazılacakmış herkesin
O saat bir yangın sardı Mustafa Kemal'in oğlunu,
Kimi Kadir diyecek, kimi Mıstık, kimi Ozdemir
Ankara'dan gelen ruzgarlar onunde
Ankara'ya ucan şahinlere karşı,
O, ne desin?
O, Mustafa Kemal'in oğlu, nasıl soyler,
Adını, bir avuc duşmana
Mustafa Kemal'in oğlu yenilmez, tutsak olmaz,
Adını vermez sunguler altında,
Kellesini verse bilem
Hem ağac ağactır; okuz okuzdur,
İsim yakışmalı cana

Bayrak mıydı ne, kartal kanadı mıydı ne,
Ses verdi goklerden adı
O yuruyordu, koylunun dehşeti buyuyordu peşinde
Buyuyordu govdesi
Buyuyordu dağ kadar
Dur diye haykırdılar, namluları cevirip ustune
Durmadı

Fazıl Husnu DAĞLARCA