Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Her çocuk için doğal olan, anne ve babasıyla birlikte hayatını sürdürmesidir. Ancak çiftler ortasında ahenk ve memnunluk ortadan kalktığında çocuk için daha olumsuz bir aile yapısı ortaya çıkabiliyor. Bu durum çiftler ortasında boşanma kararı alınmasına sebep olabiliyor. Yapılan çalışmalarda, süreç hakikat yönetildiğinde boşanmanın çocuklar üzerinde direkt travmatik bir tesiri kalmadığı saptandı. (Birdal, 2016) Süreci gerçek yönetmek dendiğinde birinci akla gelen boşanma haberinin verilmesi ve çocuğun hayatında oluşacak öbür değişiklikler için çocuğun gerçek bilgilendirilmesidir.
Birinci ve değerli adımlardan biri, çocuklara boşanma sürecinin gerçek olarak aktarılması. Çocuklarla konuşulan her başlıkta değerli ögelerden biri çocuğun yaşı olarak ele alınır. Bu sebepten çocuğun yaşına nazaran bilgilendirmede bulunmak değerlidir.
Çocuklara boşanma kararı aktarılırken ülkü durum, anne ve babanın birlikte çocuğa durumu aktarmasıdır. Burada çocuğun kendini inançta hissettiği ve alışık olduğu bir yer da (odası) olması önerilir.
3-5 yaş ortası çocuklar, boşanma kavramını soyut olarak anlayacak bilişsel yapıya sahip değildir. Bu sebeple, boşanma sözünü kullanmadan, başka meskenlerde yaşama kararı alındığının bildirilmesi kafidir. ‘annen & baban artık başka bir konutta yaşayacak, istediğin vakit onunla görüşebileceksin ve ona ulaşabileceksin’ üzere kısa ve net bir açıklama kâfi olacaktır. Çocuğun sorularını cevaplamak gerekir. Bu yaş devri çocuğun ben merkezci yapısına sahip olduğu bir vakit dilimidir. Çocuk yaptığı yaramazlıklar yüzünden babasının meskenden ayrılacağını düşünebilir. Boşanma kararının çocuğun davranışlarıyla bir bağı olmadığı, yetişkinler ortasında yaşanan meselelerle ilgili olduğunun altı çizilmelidir.
5 yaş sonrası çocukların toplumsallaşması ile birlikte boşanma kavramına dair fikirleri oluşmaya başlar. Bu sebepten daha fazla açıklamaya muhtaçlık duyar ve daha çok soru sorabilir. Bu yaş kümesinde boşanmanın sebeplerine dair suçlayıcı olmayan genel açıklamalar yapmak gerekebilir. Anne- babanın birbirlerini suçlayıcı konuşmaması, boşanma sebeplerini birbirine yüklememesi değerlidir.
12 yaş sonrası ve ergenlik devri, çocukların boşanma haberine karşı çoklukla reaksiyonsuz kaldığı, hislerini paylaşmadığı bir periyot olarak tabir edilebilir. Burada çocukların hislerini tabir etmelerine fırsat vermek, boşanma kararının sebeplerini daha ayrıntılı paylaşmak ve sonrasında sürecin nasıl ilerleyeceği konusunda ayrıntılı açıklamalar yapmak gerekir.
Her yaş periyodunda değişmeyen ve sabit kalan birtakım telaffuzlar vardır. En değerlisi anne ve babanın birbirlerini suçlamadan konuşabilmesi, boşanma kararından çocuğun kendini sorumlu hissetmemesidir. Boşanmanın, anne- baba ortasındaki bağda değişiklik yaratacağı, çocuğun annesiyle yahut babasıyla olan bağında bir değişiklik olmayacağı, ebeveynlerinden kopuş olarak algılanmaması gerektiği net bir halde konuşulmalıdır. Anne – babanın tekrar birleşebileceğine dair bir umut verilmemeli, bu bahiste çiftlerin hemfikir olup kararlı durması gerekir.
Çocuğun anne ve babasıyla farklı olsa da inançlı ve rutin bir alaka ( her akşam uyku öncesi telefon görüşmeleri, görüşme günlerinin aksatılmaması vb.) geliştirmeleri, muhtaçlığı olduğunda her ebeveynine rahatlıkla ulaşabilmesi, zorlandığı ve baş edemediği hisler fark edildiğinde bir uzmandan dayanak alınması boşanma sürecinin sağlıklı olarak yönetilmesini sağlar.
