Dünyanın Oluşumu

Dünyanın Oluşumu
Dünyanın Oluşumu ve İç Yapısı

Güneş Sistemi ’nin Oluşumu Güneş Sistemi ’nin oluşumu ile ilgili farklı teoriler ortaya atılmıştır En geçerli kuram sayılan KantLaplace teorisine Nebula teorisi de denir Bu teoriye tarafından, Nebula adı bahşedilen dargın gaz kütlesi ekseni çevresinde sarmal bir hareketle dönerken, zamanla soğuyarak küçülmüştür Bu dönüş etkisiyle oluşan çekim merkezinde Güneş oluşmuştur

Gazlardan hafif olanları Güneş tarafından çekilmiş, çekim etkisi dışındakiler uzay boşluğuna dağılmış ağır olanlar da Güneş ’cilt ayrı uzaklıklarda soğuyarak gezegenleri oluşturmuşlardır

Dünya ’nın Oluşumu
Dünya, Güneş Sistemi oluştuğunda dargın bir gaz kütlesi halindeydi Zamanla ekseni çevresindeki dönüşünün etkisiyle, dışarıdan içeriye doğru soğumuş, böylece iç içe geçmiş öbür sıcaklıktaki katmanlar oluşmuştur Günümüzde iç kısımlarda yüksek sıcaklık korunmaktadır Dünya ’nın oluşumundan bugüne kadar geçen zaman ve Dünya ’nın yapısı jeolojik zamanlar yardımıyla belirlenir

Jeolojik Zamanlar
Yaklaşık 4,5 milyar yaşında olan Dünya, günümüze kadar dağıtılmış evrelerden geçmiştir Jeolojik zamanlar adı bahşedilen bu evrelerin her birinde , öbür canlı türleri ve iklim koşulları görülmüştür
Dünya ’nın yapısını inceleyen jeoloji bilimi, jeolojik zamanlar belirlenirken fosillerden ve tortul tabakaların özelliklerinden yararlanılır
Jeolojik zamanlar günümüze en yakın süre en üstte olacak şekilde sıralanır

Dördüncü Zaman
Üçüncü Süre
İkinci Süre
Birinci Süre
İlkel Zaman

İlkel Süre
Günümüzden takriben 600 milyon sene önce sona erdiği varsayılan jeolojik zamandır
İlkel zamanın takriben 4 milyar yıl sürdüğü tahmin edilmektedir

Zamanın kayda değer olayları :
Sularda tek hücresel canlıların ortaya çıkışı
En eski kıta çekirdeklerinin oluşumu

İlkel zamanı karakterize eden canlılar alg ve radiolariadır

Birinci Süre (Paleozoik)

Günümüzden takriben 225 milyon sene önce sona erdiği varsayılan jeolojik zamandır Birinci zamanın yaklaşık 375 milyon sene sürdüğü tahmin edilmektedir

Zamanın kayda değer olayları :
Kaledonya ve Hersinya kıvrımlarının oluşumu
Özellikle karbon devrinde kömür yataklarının oluşumu
Ilk kara bitkilerinin ortaya çıkışı
Balığa benzer birincil organizmaların ortaya çıkışı
Birinci zamanı karakterize eden canlılar graptolith ve trilobittir

İkinci Vakit (Mezozoik)
Günümüzden yaklaşık 65 milyon yıl önce sona erdiği varsayılan jeolojik zamandır İkinci zamanın yaklaşık 160 milyon yıl sürdüğü tahmin edilmektedir İkinci zamanı karakterize eden dinazor ve ammonitler bu zamanın sonunda yok olmuşlardır

Zamanın kayda değer olayları :
Ekvatoral ve soğuk iklimlerin belirmesi
Kimmeridge ve Avustrien kıvrımlarının oluşumu
İkinci zamanı karakterize eden canlılar ammonit ve dinazordur

Üçüncü Vakit (Neozoik)
Günümüzden yaklaşık 2 milyon sene önce sona erdiği varsayılan jeolojik zamandır Üçüncü zamanın yaklaşık 63 milyon sene sürdüğü tahmin edilmektedir

Zamanın önemli olayları :
§ Kıtaların bugünkü görünümünü kazanmaya başlaması
§ Linyit havzalarının oluşumu
§ Bugünkü iklim bölgelerinin ve bitki topluluklarının belirmeye başlaması
§ Alp kıvrım sisteminin gelişmesi
§ Nümmilitler ve memelilerin ortaya çıkışı
Üçüncü zamanı karakterize eden canlılar nummilit, hipparion, elephas ve mastadondur

Dördüncü Zaman (Kuaterner)
Günümüzden 2 milyon sene önce başladığı ve hala sürdüğü varsayılan jeolojik zamandır
Zamanın önemli olayları :
İklimde büyük değişikliklerin ve dört buzul döneminin (Günz, Mindel, Riss, Würm) yaşanması
İnsanın ortaya çıkışı
Dördüncü zamanı karakterize eden canlılar mamut ve insandır


Dünya ’nın İç Yapısı
Dünya, kalınlık, yoğunluk ve sıcaklıkları farklı, iç içe geçmiş çeşitli katmanlardan oluşmuştur Bu katmanların özellikleri hakkında veri edinilirken deprem dalgalarından yararlanılır

Çekirdek
Manto
Taşküre (Litosfer)

Yer Sarsıntısı Dalgaları
Deprem dalgaları ayrı dalga boylarını göstermektedir Zelzele dalgaları yoğun tabakalardan geçerken dalga boyları küçülür, titreme sayısı artar Yoğunluğu az olan tabakalarda ise dalga boyu uzar, titreşim sayısı azalır

Çekirdek
Yoğunluk ve siklet bakımından en ağır elementlerin bulunduğu bölümdür Dünya ’nın en iç bölümünü oluşturan çekirdeğin, 51202890 km ’ler arasındaki kısmına dış çekirdek, 63715150 km ’ler arasındaki kısmına iç çekirdek denir İç çekirdekte bulunan demirnikel karışımı fazla yüksek basınç ve sıcaklık etkisiyle kristal haldedir Dış çekirdekte ise bu karışım ergimiş haldedir

Manto
Litosfer ile çekirdek arasındaki katmandır 1002890 km ’ler arasında bulunan mantonun yoğunluğu 3,35,5 gcm3 sıcaklığı 19003700 °C arasında değişir Manto, yer hacminin en büyük bölümünü oluşturur Yapısında silisyum, magnezyum , nikel ve demir bulunmaktadır Mantonun üst kesimi yüksek sıcaklık ve basınçtan nedeniyle plastiki özellik gösterir Daha Aşağı kesimleri ise akışkan halde bulunur böylece mantoda sürekli olarak alçalıcıyükselici hareketler görülür

Mantodaki AlçalıcıYükselici Hareketler
Mantonun alt ve üst kısımlarındaki aşırılık farkı sebebiyle magma adı verilen kavgalı akıcı madde yerkabuğuna dürüst yükselir Yoğunluğun arttığı bölümlerde ise magma yerin içine dürüst sokulur

Taşküre (Litosfer)
Mantonun üstünde yer alan ve yeryüzüne değin uzanan katmandır
Kalınlığı ortalama 100 km ’dir
Taşküre ’nin sıradan 35 km ’lik üstteki bölümüne yerkabuğu denir
Daha fazla silisyum ve alüminyum bileşimindeki taşlardan oluşması sebebiyle sial de denir
Yerkabuğunun altındaki bölüme ise silisyum ve magnezyumdan oluştuğu için sima denir
Sial, okyanus tabanlarında incelir yer yer kaybolur
Örneğin Büyük Okyanus tabanının bir takım bölümlerinde sial görülmez
Yeryüzünden yerin derinliklerine inildikçe 33 m ’de bir sıcaklık 1 °C artar Buna jeoterm basamağı denir

Kıtalar ve Okyanuslar
Yeryüzünün üst bölümü kara parçalarından ve su kütlelerinden oluşmuştur Denizlerin ortasında koskocoman birer ada gibi duran kara kütlelerine kıta denir Kuzey Yarım Küre ’de karalar, Güney Yarım Küre ’den daha geniş yer kaplar Asya, Avrupa, Kuzey Amerika ’nın tamamı ve Afrika ’nın büyük bir bölümü Kuzey Yarım Küre ’de yer alır Güney Amerika ’nın ve Afrika ’nın büyük bir bölümü, Avustralya ve çevresindeki adalarla Antartika kıtası Güney Yarım Küre ’de bulunur Yeryüzünün takriben ¾ ’ü sularla kaplıdır Kıtaların birbirinden ayıran büyük su kütlelerine okyanus denir

Kara ve Denizlerin Farklı Dağılışının Sonuçları
Karaların Kuzey Yarım Küre ’de daha fazla yer kaplaması nedeniyle, Kuzey Yarım Küre ’de;
Takvim sıcaklık ortalaması daha yüksektir
Sıcaklık farkları daha belirgindir
Benzeşen sıcaklık eğrileri enlemlerden daha fazla sapma gösterir
Kıtalar arası ulaşım daha kolaydır
Nüfus daha kalabalıktır
Kültürlerin gelişmesi ve yayılması daha kolaydır
Ekonomi daha seri ve daha fazla gelişmiştir

Hipsografik Çarpık
Yeryüzünün irtifa ve derinlik basamaklarını gösteren eğridir
Kıta Platformu: Derin deniz platformundan sonra yüksek dağlar ile kıyı ovaları arasındaki en geniş bölümdür
Karaların Ortalama Yüksekliği: Karaların sıradan yüksekliği 1000 m dir Dünya ’nın en yüksek yeri deniz seviyesinden 8840 m yükseklikteki Everest Tepesi ’dir
Kıta Sahanlığı: Deniz seviyesinin altında, kıyı çizgisinden 200 m derine değin inen bölüme kıta sahanlığı (şelf) denir Şelf kıtaların su altında kalmış bölümleri sayılır
Kıta Yamacı: Şelf ile derin deniz platformunu birbirine bağlayan bölümdür
Denizlerin Ortalama Derinliği: Denizlerin sıradan derinliği 4000 m dir Dünya ’nın en derin yeri olan Mariana Çukuru denzi seviyesinden 11035 m derinliktedir
Derin Deniz Platformu: Kıta yamaçları ile çevrelenmiş, ortalama derinliği 6000 m olan yeryüzünün en geniş bölümüdür
Derin Deniz Çukurları: Sima üstünde hareket eden kıtaların, birbirine çarptıkları yerlerde bulunur Yeryüzünün en rahat bölümüdür *