Doğa ilgili şiir şiirler

Doğa şiirleri,doğa ile ilgili şiirleri



Doğa Şiiri

Doğa, şarkısını soylemeye başladı
Yeşillere burundu ormanlar
Mavi elbisesini giydi sevgili deniz

Doğa, ilahisini dilllendirmeye başladı
Ceşit ceşit turde hayvan
Renkli renkli yerde bitki

Doğa, kavuşmak icin actı bağrını
Sevdiğini barındırdı yuzyıllarca
Sevmediğini ezdi gecti bir cırpıda

Doğa, verilen gucleri sahiplendi
Kabul edeni yaşattı sorunsuzca
Resti cekenin, bakmadı gozyaşına

Doğa, sevda yuklu analar gibiydi
Yeri geldi, merhametini gosterdi
Yeri geldi, kırdı, yıktı, gecirdi

Doğa, İlah'ın kurduğu eşsiz mekan
Milyonlarca yıldır devam eden hazine
Kim yaşadı, kim yaşıyor, kim yaşayacak?

Abdulhamit Aydın



Dağlar

Daglari sevelim
Tepesinde gezelim
Deresinde yuzelim
En buyuk hayalim

Daglari asalim
Uzerinde kosalim
Ormanina dalalim
Bulutlari tutalim

Huzur verir insana
Dag basina cikinca
Temiz hava alinca
Kalmak ister hayatinca

Okuyunca bunu her an
Besir demir yazardan
Guven buluyor o an
Daga cikinca insan


Yıldızları Seyrettim

Tek başına gocebe, mehtaplı bir gecede,
Efsunlu bir şekilde, bir ardıcın dibinde,
Oturdum saatlerce, hayal sessizliğinde,
Mechul bir sevgiliyi bekleyen, aşık gibi

Ateş bocekleriyle, kurbağaların sesi,
En guzel orkestradan, daha guzel ahenkli,
Akan dere kadar gur, huzur sardı icimi,
Bir başka gezegende, bir başka biri gibi

Anıların icinde, kendimce geziyordum,
Aradığını bulmuş, şimdi nasıl mutluydum,
Yer ve zaman secmeden, ozgurce ucuyordum,
Boşlukta yuvarlanan, bir tuy gibi, ruh gibi

Butun ışıklar sondu, vakit gece yarısı,
Saclarım diken diken, yuzum ayva sarısı,
Bin kapılı sarayın, kapanmış her kapısı,
Suleymanın Muhuru acmaz, birini gibi

Yeryuzune uzandım, kulağımı dayadım,
Arzın kalp atışını, ilk bu gece dinledim
Kendimi alamadım, heyacana bulandım,
Yıldızları seyrettim, uykusuz derviş gibi


AĞACLAR AZALIYOR

Butun ağaclar yıkılıyor,
Yerine evler yapılıyor
Oksijenler azalıyor,
Hastalıklar coğalıyor

Ne oluyor bu ağaclara?
Ormanlar tukeniyor
Kalemler olmuyor
yazı yazılmıyor


Baharın İlk Sabahları

Tuyden hafif olurum boyle sabahlar
Karşı damda bir guneş parcası,
İcimde kuş cıvıltıları, şarkılar;
Bağıra cağıra duşerim yollara;
Doner doner durur başım havalarda

Sanırım ki gunler hep guzel gidecek;
Her sabah boyle bahar;
Ne iş guc gelir aklıma, ne yoksulluğum
Derim ki: “Sıkıntılar duradursun!
Şairliğimle yetinir,
Avunurum

Orhan Veli Kanık

DOĞAYA

Doğaya bakarsam aşık olurum
Doğayı seversem maşuk olurum
Doğayı korursam ışık olurum
Aşık maşuk ışık doğa değil mi

Doğaya kulak as biraz sevgi ver
Aşkın cilesini cektiğimiz yer
Nefes aldığımız verdiğimiz yer
Bizim icin nefes doğa değil mi

Doğaya zulmeden kendine eder
Yaşam kaynağını dibinden budar
Kendisi yok olup ortadan gider
Her zaman kalıcı doğa değil mi

Doğa verir sana ekmek aşını
Ustunde gorursun her bir işini
Zulmeden belaya sokar başını
Doğayla barışan guler değil mi

Doğa da kurala uyan kazanır
Cok mutlu yaşayıp omru uzanır
Herkes kendisini cok guclu sanır
Doğa hepimizden guclu değil mi

Yeri goğu insan kirletmiş neden
Ozon tabakası delinmiş birden
Buna sebep olmuş uzaya giden
Dunya da sıcaklık artar değil mi

Kuzey de sıcaktan buzul eridi
Eskiden doğal bir duzen varidi
Ozon tabakası delinmiş miydi
Fazla ışın kanser yapar değil mi

Herkes ne yaparsa kendine yapar
İnsanlar yolundan ne cabuk sapar
Şu kara toprak da cok insan yatar
Doğa cok gucludur doğru değil mi

Erol Duran