Diş implantları,

Ağız ve diş sıhhati ile ilgili son periyotta en çok sorulan, merak edilen bahislerden bir tanesi de dental implantlar. Bu nedenle, bu yazımda dental yahut Türkçesiyle diş implantları konusuna giriş yapmak istiyorum. Bu mevzunun ayrıntılarına geçmeden evvel implantın söz manasına bakmamız lazım. Maatteessüf, bir çok yerde olduğu üzere dişhekimliğinde de tabirlerin birçoğu ingilizce yahut latince kökenli. Memleketimizde, tabirlerin yabancı lisanlarda olması, gerek bilim adamı eğitiminde, gerekse hekim-hasta ilgilerinde badirelere, zorluklara neden olmaktadır. Uzun vakittir, Türk bilim adamları, uğraş yerlerinde başarılı olmak için ingilizceyi yahut diğer yabancı lisanları çok yeterli bir halde okumalı ve yazmalıdırlar. Umarım yakın gelecekte Türkçe tabirler daha yaygın bir formda kullanılır ve şık lisanımızla bilimde, sanatta, edebiyatta, insanlığa yol gösterir, taraf verir hale geliriz.

İmplantın söz mealine baktığımızda latince bitki ekmek mealine gelir. Umum tasarruf meali ingilizcede, nakletme, ekme olarak görülürken, sıhhat meydanında tedavi maksadı ile cerrahi yollardan yararlanılarak vücudun içine koyulan, sert husus (Bu unsur ilaç, rastgele bir vücut unsuru yahut öteki bir hususta olabilir) olarak belirtilmektedir. Aslında insanoğlunun eksik dişlerini telafi etme gayreti içerisinde implant diyebileceğimiz tatbikleri çok eskilere dayanmaktadır. İmplant olarak kemik, yeşim taşı yahut çeşitli organik hususlardan yararlanım M.Ö. VI. Yüzyılda Maya uygarlığına kadar gitmektedir. Eski Mısır da da buna misal pratiklere rastlanmaktadır. Çağdaş tıp periyoduna geldiğimizde, birinci patenti alınan diş implantı, 1908 de A.B.D. de Greenfield in dizayn ettiği irridio-platin implanttır. 40 lı ve 50 li yıllarda, onlarca doktor, bilim adamı çeşitli implant tatbikleri, biçim ve biçimleri üzerinde çalışmışlardır. 1955 yılı implantoloji tarihinde milat kabul edilmektedir. Bu yılda İsveçli Branemark ve arkadaşları yaptıkları tavşan deneyleri sırasında tesadüfen kemik ile titanyum arasındaki sıkı entegrasyonu fark ederek mevzuyu daha detaylı araştırmışlardır. İşte günümüzde uygulanan titanyum diş implantları bu formda ortaya çıkmıştır.

Sonuç olarak, dişhekimliğinde kullanılan implantlar, doğal diş kökünün yanına çene kemiği içine yerleştirilen saf titanyum vidalardır. Ilmî araştırmalar, bir çok alaşımı bu işlev için denemiş, en başarılı sonuçları şu an için saf titanyumda bulmuşlardır. Lakin bu saf titanyum, muvaffakiyet bahtını arttırma gayesiyle, çeşitli süreçlerden geçirilmektedirler. Örneğin asitle pürüzlendirme, plazma sprey, hidroksil apatit kaplama üzere.

Bir sonraki yazımda implant ile ilgili bu tıp umum haberlerin dışında, sıklıkla sorulan soruların yanıtlarını vermeye başlayacağım. İmplant kimlere yapılır, kimlere yapılamaz? Cerrahi operasyon nasıl yapılır, nasıl bir süreçtir? İmplant üstüne protez ne hengam yapılır? İmplantın başarısı nedir? İmplantın ömrü ne kadardır? vb. onlarca soru...

Yazıma son vermeden evvel bir mevzuyu bir defa daha hatırlatmakta yarar görüyorum. Son tahlilde implant insan icadıdır. Bir mucize değildir. Evet, teknoloji çok ilerledi, estetik ve fonksiyon açısından çok başarılı protezler yapılabilmekte. Lakin aslolan insanın kendi dişini muhafazasıdır. Bu mevzuda tek başına tabip başarılı olamaz. Ağız bakımımıza azami itinası göstermeli, günde en az sabah akşam iki sefer dişlerimizi, florürlü bir macun ile fırçalamalı, lisan yüzeyini temizlemeli, günde bir sefer diş ipi kullanarak diş aralarını temizlemeliyiz. En kıymetlisi sorun olsun olmasın 6 ayda bir kesinlikle dişhekimi denetimine gitmeliyiz. Sıhhatle kalın bedelli okurlar.