Dinle

Dinle Çünkü; dinlemek, dokunmaktan, tatmaktan, koklamaktan hatta
görmekten daha önemli ve daha önceliklidir
Dinle neyden duy neler söyler sana
Sızlanır hep ayrılıklardan yana
Kestiler sazlık içinden der beni
Dinler ağlar hem kadın hem er beni
DİNLE
Çünkü; dinlemek, dokunmaktan, tatmaktan,
koklamaktan hatta görmekten daha önemli ve daha önceliklidir
Beş duyun ile elde ettiğin bilgilerin hepsinin doğruluğundan emin olamazsın
Algıladıklarını bilgi düzeyine yükseltebilmen için ayrıca çaba harcamak zorundasın
Bu çabanın en azı ve en verimlisi dinleyerek algıladıkların için olacaktır
Göz’ün kapağı vardır, kapanabilir; görevini yapabilmek için ışığa muhtaçtır
Ayrıca hem yön’le hem de açıyla sınırlıdır
Gözün algılayabileceği varlıklar da sınırlıdır
Sadece somut varlıkları, o da gerekli şartlar mevcutsa görebilirsin
Işık yoksa, karanlıktaysan göremezsin
Ama duyabileceklerinde böyle sınırlar yoktur Somut varlıklardan soyut varlıklara,
bu âlemden, ledûnne, ahirete, melekûta,
ilhama, işraka, hisse ve akla dair her türlü hadisenin, vakıanın, mefhum
ve mânâ’nın bilgisine, bütün bunların ve en önemlisi ‘kendi’nin gerçeğine
ancak dinleyerek ulaşabilirsin Kur’anı Kerim’in ayetleri dinleyenleri muhatab almıştır
Vahye mazhar olanların hepsi “dinleme hassasına sahip olanlardandır
Duymak, işitmek yetmez; dinle
Öyle dinle ki, ses ve söz önce bilgi’ye sonra hikmet’e dönüşsün
Koyun kaval dinler gibi değil,
ağaç topraktan, yaprak yağmurdan suyu çeker gibi dinle
Kulağın kapağı yok, açman gerekmez;
aklını aç, kalbini aç, insafını aç ki dinlemiş olasın…

ALINTIDIR