Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
MEKTEBE GİTMİCEEEEEM !!!!!
"Çocuğum 6 yaşında bu yıl ilkokula başladı. Mektebe çok büyük bir dilek ile hazırlanmasına karşın birinci günün sabahından beri mektebe gitmek istemediğini söyledi.Tüm uğraşlarıma rağmen sınıf içine sokamadım. Benimle birlikte kalmak istiyor yanımdan hiç ayrılmıyor. Şu an mektebe gitmiyor. Evvelce de bana bağlı bir evlattı ama mektebe başladıktan sonra bu bağlılık daha da arttı. Mektebe götürmek için evladı zorlamalı mıyım ? Nasıl hareket etmeme tavsiye edersiniz ?"
Yeni talim yılının başlamasıyla birlikte ailelerin sıkça karşılaştığı bu durum mektep korkusu olarak tanımlanabilir.Bazı evlatlar mektebe başlamadan evvel çok istekli görünseler dahi mektep vakti geldiğinde bu istekleri kalmaz ve mektebe gitmek istemezler. Mektep kaygısının en değerli belirtisi mektepte oluşan ağır düşünce ve huzursuzluk hissidir. Bu nedenle evlat mektebe gitmek istemez ve mektepte yalnız kalamaz. Mahsusen ilkokula başlayan çocuklarda görülen Mektep Korkusu valideden munfasıl kalma ve terk edilme korkusuyla bağlantılıdır. Validenin yokluğunda kendisine ve anasına zarar geleceği ve terk edileceği telaşını yaşar. Evlat, hiç tanımadığı bir ortamda hiç tanımadığı beşerlerle, hiç tanımadığı bir farklı yetişkinle ki bu insan birebir vakitte otoriteyi temsil eden bir kişidir (öğretmen) birden teğe yalnız bırakıldığını gördüğünde korkar ve endişelenir. Ağır zahmet yaşar. Şayet evlada sorulmuş olsa o bu tedirginlik noktasına, ailesinin sıcak konutunda olmayı tercih eder.
Elbette evladın ana yahut pederden birinci uzun müddetli başka kalışı mektebin birinci günüyse evlat mektebi sevmeyecektir. Zira birinci sefer bu "okul" onu ailesinden ayırmıştır. Bu yüzden ailelerin mektep öncesi çağdan itibaren bu ölçüsüz bağımlılığı ortadan kaldırmak için çeşitli alıştırmalar yapmaları gereklidir. Evladınızın yanından ayrılırken; neden ayrıldığınızı, nereye gideceğinizi ve ne vakit geleceğinizi belirtmeli ve bu açıklamalara sadık kalmalısınız. Devri uzattığınızda terk edildiğini düşünecektir. "Olsun geldim ya" deseniz bile o her gidişinizde ya geri dönmezse diye kaygılanacaktır. Evladınızın mektep korkusunu aşmasında mektebin da büyük bir rolü vardır. Muallim, mektebi sevdirmeli, mektebin ne işe yaradığını evladın algılayacağı bir biçimde anlatmalıdır.
"Eğer siz, evladınızı mektepte yalnız bırakacağınız için dertliyseniz çocuğunuzdan rahat olmasını beklemeyin”
Mektep Endişesinde en sık görülen nedenler:
- Mektep endişesinin kaynağı ekseriyetle valideden ya da ana tarafına geçen şahıstan ayrılma kaygısıdır.
- Münferit kalma derdi ana ve pederde varsa evlat bu korkuyu öğrenmiştir.
- Evlat kendi yokluğunda ana ya da pederine bir şey olmasından korkmakta ya da kendisini terk edip gideceklerinden korkmaktadır.
- Ana ve peder evladı kendilerine bağımlı yetiştirmişlerse, evladın özgüvensizliği mektepten korkmasına neden olur.
- Evlat yalnız başına kendisini inançsız hissetmektedir.
- Mektep korkusu geliştiren evlatlar umumiyetle muvaffakiyet derdi olan, uslu, entegrasyonlu, haddinden fazla onay bekleyen evlatlardır. Bu kişilik özelliklerine sahip çocuklarda tetiği çeken bir etken marazı başlatır (ailede hastalık, ailede sosyoekonomik bir buhran, kardeş doğuşu, göç, bir kayıp, mektep yahut hoca değişikliği, mektepte onurunu, vücudunun tehdit eden bir durum gibi).
Bu nedenlerden de anlaşılacağı üzere erken çocukluk devrinde daima anne- peder desteği almış, sorumluluk verilmemiş, sorumluluk almadığı için özgüveni gelişmemiş evlatların Mektep Korkusu yaşaması daha muhtemeldir. Lakin bu her şeyin sonu değil elbette. Evlatlar hakikat bir yaklaşımla her şeyi daha süratli öğrenebilirler. Bunun için tutarlı ve samimi olmak kafidir. Evladınıza mektebi sevdirebilirseniz ve mektebe ne olursa olsun gitmesini sağlarsanız mektebe alışabilir.
Mektep korkusu sıklıkla mektebe yeni başlayan çocuklarda görülür. Lakin daha ileri yaşlarda görülme mümkünlüğü da vardır. Aile içi sıkıntılardan, mektepteki aksiliklerden ya da sınıfta yaşadığı bir korkudan kaynaklanabilir.
BELİRTİLER:
- İsteksizlik, alınganlık ve sinirlilikte artış varsa,
- İştahsızlık ve uykuda huzursuzluk varsa,
- Mektebe karşı ilgisiz ve reaksiyonsuz davranıyorsa,
- Mektepte ve meskende nedensiz konuma ağlamaya, hengame etmeye ve dikkat çekmeye çalışmaya başladıysa,
- Konutta kalmak ve mektep ödevlerini kaçırmak arasında seçim yapamayıp çok telaşlı olduysa,
- Sık sık hasta olmadığı halde baş yahut karın ağrısı bahane ederek şikayet ediyorsa,
- Mektebe giderken ağlama, hastalanma ya da mektebe gitmeyi istememe davranışları geliştiriyor ve konutta kalmasına müsaade verilince bunlar birdenbire kayboluyorsa,
- Mektebe gitmediği için suçluluk duyuyorsa,
- Mektebe devam ettiği vakitlerde âlâ bir öğrenci olabiliyorsa; mektep kaygısından şüphelenilebilir.
"Çocuğunuza sevginizi her işini yaparak değil, ona sorumluluk vererek gösterin"
TEKLIFLER:
- Mektebe gitme konusunda ödün verilmemeli, kesinlikle mektebe gitmesi sağlanmalıdır.
- Evlada, mektebin hedefini açıklamak, mektebe gitmesi konusunda ailenin tüm fertlerinin kararlı ve tutarlı olması işe yarar. Mektebe gitmemesi halinde yapılan çalışmalardan geri kalacağı ve bunun kendisi için kimi aksaklıklara yol açacağını anlatmaya çalışılmalıdır. Evladın kendini terkedilmiş ve yalnız hissetmesine yol açacak davranışlardan kaçınmalıdır.
- Korkusu yüksek bir seviyede ise birinci hafta mektebe birlikte gidip dönüşte almaya geleceğinizi belirtebilirsiniz. Tutarlı olursanız onu terk etmeyeceğinizi anlar.
- Mektebe gitmediğinden ötürü evladı suçlamamalı, korkusu ve gözyaşlarıyla alay edilmemelidir.
- Vedalaşmaları çabuk ve kısa vadeli tutarak, gerekli açıklamaları yapıp, ayrılıkların doğal olduğu hissettirilebilir.
- Ona gününüzün nasıl geçeceğini anlatıp, onunla gününün nasıl geçtiği hakkında konuşmak her ikinizi de rahatlatabilir.
- Evlada mektebe gitmesi gerektiği, devir geçerse bu dehşete birde derslerden geri kalmış olmanın endişesinin ekleneceği söylenmelidir.
- Evladın tasaları, hisleri üzerinde konuşmak, hem kahrını paylaşmasını hem de anlaşıldığını hissedip rahatlamasını sağlar.
- Bu dertli durumun süreksiz olabileceği, kendisiyle birebir durumda olan diğer evlatlarında olduğu anlatılabilir.
- Mekteple işbirliği yapılmalıdır.
- Boş hengam ve oyun becerileri kazandırarak ana pedere bağımlılık azaltılabilir.
- Arkadaş içtimaları düzenleyerek, toplumsal beceriler kazanmasına fırsat tanınabilir.
- Ana pederin beklenti seviyesini gerçekçi kılıp evlada hengam tanıması kaygıyı yenmesini kolaylaştırabilir.
- Evladın kendini terk edilmiş ve yalnız hissetmesine yol açacak davranışlardan kaçınılmalıdır.
- Önerilenler doğrultusunda davranmanıza karşın mektep endişesinin devam etmesi halinde bir evlat psikiyatristine başvurulması ve yardım alınması gerekebilir. Yapılan bir yanlış mektep kaygısının devam etmesine ve sorunun büyümesine yol açabilir.
"Çocuğum 6 yaşında bu yıl ilkokula başladı. Mektebe çok büyük bir dilek ile hazırlanmasına karşın birinci günün sabahından beri mektebe gitmek istemediğini söyledi.Tüm uğraşlarıma rağmen sınıf içine sokamadım. Benimle birlikte kalmak istiyor yanımdan hiç ayrılmıyor. Şu an mektebe gitmiyor. Evvelce de bana bağlı bir evlattı ama mektebe başladıktan sonra bu bağlılık daha da arttı. Mektebe götürmek için evladı zorlamalı mıyım ? Nasıl hareket etmeme tavsiye edersiniz ?"
Yeni talim yılının başlamasıyla birlikte ailelerin sıkça karşılaştığı bu durum mektep korkusu olarak tanımlanabilir.Bazı evlatlar mektebe başlamadan evvel çok istekli görünseler dahi mektep vakti geldiğinde bu istekleri kalmaz ve mektebe gitmek istemezler. Mektep kaygısının en değerli belirtisi mektepte oluşan ağır düşünce ve huzursuzluk hissidir. Bu nedenle evlat mektebe gitmek istemez ve mektepte yalnız kalamaz. Mahsusen ilkokula başlayan çocuklarda görülen Mektep Korkusu valideden munfasıl kalma ve terk edilme korkusuyla bağlantılıdır. Validenin yokluğunda kendisine ve anasına zarar geleceği ve terk edileceği telaşını yaşar. Evlat, hiç tanımadığı bir ortamda hiç tanımadığı beşerlerle, hiç tanımadığı bir farklı yetişkinle ki bu insan birebir vakitte otoriteyi temsil eden bir kişidir (öğretmen) birden teğe yalnız bırakıldığını gördüğünde korkar ve endişelenir. Ağır zahmet yaşar. Şayet evlada sorulmuş olsa o bu tedirginlik noktasına, ailesinin sıcak konutunda olmayı tercih eder.
Elbette evladın ana yahut pederden birinci uzun müddetli başka kalışı mektebin birinci günüyse evlat mektebi sevmeyecektir. Zira birinci sefer bu "okul" onu ailesinden ayırmıştır. Bu yüzden ailelerin mektep öncesi çağdan itibaren bu ölçüsüz bağımlılığı ortadan kaldırmak için çeşitli alıştırmalar yapmaları gereklidir. Evladınızın yanından ayrılırken; neden ayrıldığınızı, nereye gideceğinizi ve ne vakit geleceğinizi belirtmeli ve bu açıklamalara sadık kalmalısınız. Devri uzattığınızda terk edildiğini düşünecektir. "Olsun geldim ya" deseniz bile o her gidişinizde ya geri dönmezse diye kaygılanacaktır. Evladınızın mektep korkusunu aşmasında mektebin da büyük bir rolü vardır. Muallim, mektebi sevdirmeli, mektebin ne işe yaradığını evladın algılayacağı bir biçimde anlatmalıdır.
"Eğer siz, evladınızı mektepte yalnız bırakacağınız için dertliyseniz çocuğunuzdan rahat olmasını beklemeyin”
Mektep Endişesinde en sık görülen nedenler:
- Mektep endişesinin kaynağı ekseriyetle valideden ya da ana tarafına geçen şahıstan ayrılma kaygısıdır.
- Münferit kalma derdi ana ve pederde varsa evlat bu korkuyu öğrenmiştir.
- Evlat kendi yokluğunda ana ya da pederine bir şey olmasından korkmakta ya da kendisini terk edip gideceklerinden korkmaktadır.
- Ana ve peder evladı kendilerine bağımlı yetiştirmişlerse, evladın özgüvensizliği mektepten korkmasına neden olur.
- Evlat yalnız başına kendisini inançsız hissetmektedir.
- Mektep korkusu geliştiren evlatlar umumiyetle muvaffakiyet derdi olan, uslu, entegrasyonlu, haddinden fazla onay bekleyen evlatlardır. Bu kişilik özelliklerine sahip çocuklarda tetiği çeken bir etken marazı başlatır (ailede hastalık, ailede sosyoekonomik bir buhran, kardeş doğuşu, göç, bir kayıp, mektep yahut hoca değişikliği, mektepte onurunu, vücudunun tehdit eden bir durum gibi).
Bu nedenlerden de anlaşılacağı üzere erken çocukluk devrinde daima anne- peder desteği almış, sorumluluk verilmemiş, sorumluluk almadığı için özgüveni gelişmemiş evlatların Mektep Korkusu yaşaması daha muhtemeldir. Lakin bu her şeyin sonu değil elbette. Evlatlar hakikat bir yaklaşımla her şeyi daha süratli öğrenebilirler. Bunun için tutarlı ve samimi olmak kafidir. Evladınıza mektebi sevdirebilirseniz ve mektebe ne olursa olsun gitmesini sağlarsanız mektebe alışabilir.
Mektep korkusu sıklıkla mektebe yeni başlayan çocuklarda görülür. Lakin daha ileri yaşlarda görülme mümkünlüğü da vardır. Aile içi sıkıntılardan, mektepteki aksiliklerden ya da sınıfta yaşadığı bir korkudan kaynaklanabilir.
BELİRTİLER:
- İsteksizlik, alınganlık ve sinirlilikte artış varsa,
- İştahsızlık ve uykuda huzursuzluk varsa,
- Mektebe karşı ilgisiz ve reaksiyonsuz davranıyorsa,
- Mektepte ve meskende nedensiz konuma ağlamaya, hengame etmeye ve dikkat çekmeye çalışmaya başladıysa,
- Konutta kalmak ve mektep ödevlerini kaçırmak arasında seçim yapamayıp çok telaşlı olduysa,
- Sık sık hasta olmadığı halde baş yahut karın ağrısı bahane ederek şikayet ediyorsa,
- Mektebe giderken ağlama, hastalanma ya da mektebe gitmeyi istememe davranışları geliştiriyor ve konutta kalmasına müsaade verilince bunlar birdenbire kayboluyorsa,
- Mektebe gitmediği için suçluluk duyuyorsa,
- Mektebe devam ettiği vakitlerde âlâ bir öğrenci olabiliyorsa; mektep kaygısından şüphelenilebilir.
"Çocuğunuza sevginizi her işini yaparak değil, ona sorumluluk vererek gösterin"
TEKLIFLER:
- Mektebe gitme konusunda ödün verilmemeli, kesinlikle mektebe gitmesi sağlanmalıdır.
- Evlada, mektebin hedefini açıklamak, mektebe gitmesi konusunda ailenin tüm fertlerinin kararlı ve tutarlı olması işe yarar. Mektebe gitmemesi halinde yapılan çalışmalardan geri kalacağı ve bunun kendisi için kimi aksaklıklara yol açacağını anlatmaya çalışılmalıdır. Evladın kendini terkedilmiş ve yalnız hissetmesine yol açacak davranışlardan kaçınmalıdır.
- Korkusu yüksek bir seviyede ise birinci hafta mektebe birlikte gidip dönüşte almaya geleceğinizi belirtebilirsiniz. Tutarlı olursanız onu terk etmeyeceğinizi anlar.
- Mektebe gitmediğinden ötürü evladı suçlamamalı, korkusu ve gözyaşlarıyla alay edilmemelidir.
- Vedalaşmaları çabuk ve kısa vadeli tutarak, gerekli açıklamaları yapıp, ayrılıkların doğal olduğu hissettirilebilir.
- Ona gününüzün nasıl geçeceğini anlatıp, onunla gününün nasıl geçtiği hakkında konuşmak her ikinizi de rahatlatabilir.
- Evlada mektebe gitmesi gerektiği, devir geçerse bu dehşete birde derslerden geri kalmış olmanın endişesinin ekleneceği söylenmelidir.
- Evladın tasaları, hisleri üzerinde konuşmak, hem kahrını paylaşmasını hem de anlaşıldığını hissedip rahatlamasını sağlar.
- Bu dertli durumun süreksiz olabileceği, kendisiyle birebir durumda olan diğer evlatlarında olduğu anlatılabilir.
- Mekteple işbirliği yapılmalıdır.
- Boş hengam ve oyun becerileri kazandırarak ana pedere bağımlılık azaltılabilir.
- Arkadaş içtimaları düzenleyerek, toplumsal beceriler kazanmasına fırsat tanınabilir.
- Ana pederin beklenti seviyesini gerçekçi kılıp evlada hengam tanıması kaygıyı yenmesini kolaylaştırabilir.
- Evladın kendini terk edilmiş ve yalnız hissetmesine yol açacak davranışlardan kaçınılmalıdır.
- Önerilenler doğrultusunda davranmanıza karşın mektep endişesinin devam etmesi halinde bir evlat psikiyatristine başvurulması ve yardım alınması gerekebilir. Yapılan bir yanlış mektep kaygısının devam etmesine ve sorunun büyümesine yol açabilir.
