Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
“Eğer ………yapmazsan seni sevmem!”
“Bunu yaptığın için artık seni sevmeyeceğim!”
“Beni öldüreceksin!”
“Hasta ettin beni!”
Üstteki cümleleri yazarken dahi canım yanıyor. Sanki dünyayı ebeveynleri üzerinden tanıyan çocuk bu cümleleri duyduğunda neler düşünüyordur?
“Sevilmezim.”
“Yetersizim.”
“Kusurluyum.”
“Değersizim.”
“Hatalıyım.”
…
Neler hissediyordur?
“Korku”
“Kaygı”
“Üzüntü”
…
Ebeveyn olmaya karar vermek yalnızca bir bebek dünyaya getirmeye karar vermek demek değildir. Dünyaya getirdiğimiz bireyin tüm sorumluluklarını şartsız koşulsuz yerine getirmek için yazısız bir muahede yapmak demektir. Çocuk var olduğu için/ varlığı için suçlanamaz, şartsız olumlu kabulü hak eder. Çocuğa ilişkin sorumluluklar onu yalnızca beslemek, ferdî hijyenini sağlamaktan ibaret değildir. Bu sorumluluklar çocuğun ruhsal yeterlilik halini sürdürme, oyun oynama, gelişim basamaklarına uygun uyaran muhtaçlıklarını karşılama sorumluluğunu da kapsar.
Pekala bir ebeveyn çocuğunu rastgele bir davranışı nedeniyle sevgisinden yoksun etmekle tehdit ederse aslında ne demeye çalışıyordur? Bunu nereden öğrenmiştir? Öbür bir yolu yok mudur? Bunların karşılığı ebeveynin kendi geçmişinde saklı! Aslında yaşadıkları, ebeveynin kendini tanıma, kabul etme ve kendi kendine şefkat gösterebilme hünerine sahip olma konusunda gelişime açık olması gerektiğinin işaretidir.
Birkaç teklifim olacak.
Ebeveyn olma kararı verme aşamasındaysanız, bunu neden istediğinizi, bu yolda nelerle karşılaşabileceğinizi, sorun çözme becerilerinizin neler olduğunu fark edin. Geçmiş tecrübelerinizi gözden geçirin: çocukluğunuz, anne/babanız ile alakanız, evliliğiniz başladığından bu yana geçen vakitteki çift ilişkiniz… Rastgele bir mevzuda dayanağa gereksiniminiz olduğunu, çözümlenmemiş ıstıraplarınız olduğunu düşünüyorsanız profesyonel yardım almak çok güzel bir seçenek.
Planlamadan ebeveyn olduysanız öncelikle içinde bulunduğunuz durumu kabul edin. Kendinize şefkat gösterin. Neye gereksiniminiz olduğunu fark edin. Çocuğunuzun neye gereksinimi olduğunu fark edin. Süreci yönetmekte zahmet yaşıyorsanız profesyonel yardım almak tekrar en uygun tahlil yollarından olacaktır.
En kıymetlisi her gün çocuğunuzu kucağınıza alın, ona sarılın, gözlerinin içine bakın ve ona sahip olduğunuz için kendinizi ne kadar şanslı hissettiğinizi söyleyin ve sık sık “ seni seviyorum” demeyi ihmal etmeyin…
