Çalışan annelere doğum izni sonrası tavsiyeler

Hamilelik ve tevellüt sürecini sağlıklı mesrur bir halde geçirdiniz ve yavrunuzu kucağınıza aldınız. Fakat tevellüt izninizin sonuna geldiniz, işe geri dönmeniz gerekiyor. Pek çok validenin bu devirde kendini günahlı hissettiğini, hem memleket iktisadı hem evliliklerin sağlıklı sürmesi hem de bebeğin ve validenin ruh sıhhati için validenin çalışmasının kıymetli olduğunu söyleyen Mütehassıs Psikolog Emrah Polat işe geri dönen ve bebeklerinden gün içinde ayrılması gereken yeni analara tekliflerde bulundu.



Ana ile bebeği arasında alaka birinci olarak ana rahminden başlar. Birinci duyduğu ses anasının kalp sesidir. Birinci gördüğü konum yeniden burasıdır ve doğal olarak burası bebek açısından en inançlı ortamdır. Birinci dokunduğu bölge de tekrar validesinin karnıdır.

En büyük bağ "güven ortamı"

Bebek, varoluşunun temelinin ve tek gerçekliğinin anası olduğu bilinciyle yerküreye gelir. Yerküreye geldikten sonraki günlerde anasının kucağında sakinleşmesinin sebebi elbet ki, tanıdığı bu yegane ortamı tekrar yaşayabiliyor olmasının verdiği rahatlıktır. Hamilelik ve doğumda kurulan bu itimat bağı ömür uzunluğu evlada ve valideye eşlik edecektir. Dokunarak yahut konuşarak muhabere sahih kurulduğunda bebek sevildiğini, istendiğini ve kendisine kıymet verildiğini anlar, itimat hissi pekişir. Inançta olma algısı evladın fizikî ve toplumsal yerküreyi keşfine yardımcı olur.

Inançta olduğunu bilen evlat kendine de inançlı olur, kendini bedelli görür ve bebekliğinden itibaren hayat yolunda sağlam adımlarla ilerleyen bir birey olarak yetişir. Bu gelişim döngüsü içinde hengam zaman kısa vadeli ayrılıklar da olacaktır. Bu kısa ayrılıkların başında da ananın işe dönme vakti sürecidir.

Tevellüt olurundan sonra validenin iş hayatına dönmesi ruh sıhhati için çok değerli

Hem memleket iktisadı hem evliliklerin sağlıklı sürmesi hem de bebeğin ve validenin ruh sıhhati için validenin çalışması değerlidir. Ana çalışmadığı hengam, hele işini evlat için bıraktığı devir bağımlı, ayrılık derdi yaşayan bir evlat büyütme riski artar. Evlat dışında bir işi kalmayınca, tek uğraşı evlat olabilir. Bu durumda ana evlattan da birebir şeyleri bekleyerek, kimseyle paylaşamaz. Bu paylaşamamazlık peder, aile büyükleri, arkadaşlar, mektep olarak genişler. Sonuçta validenin yanından ayıramadığı, bundan şikayet etse de aslında bir manada mesut olduğu bir anne-çocuk münasebeti başlar. Evlada, eğitimine, münasebetlerine zarar vermeye başlayana kadar birden fazla kere fark edilmez. Evlatlar bencildir. Bu çocukluk devrine ait bir özelliktir. Bu nedenle isteklerinin derhal olmasını isterler. Onları dengelemek, sonları koymak erişkinlerin vazifesidir. Erişkinlerin bu mevzudaki zayıflıklarını fark ettiklerinde ise hudutları zorlarlar. Evlatların validelerine gereksinimleri vardır ancak bu vade en azından birçok açıdan tüm ömrü kapsamaz.

Ana, işe giderken nasıl davranmalı?

• Onunla birlikte olduğunuz devranları nitekim ona ayırın. “Ben işe gidiyorum, çalışmak zorundayım. Lakin akşam olunca geleceğim ve seninle hoş güzel oynayacağız” diyerek ayrılın ve akşam geldiğinizde, hakikaten verdiğiniz lafı tutarak onunla kaliteli vakit geçirin.
• Evlat ağladıkça geri dönüp onunla birlikte ağlamayın. Bu durumda elbette evlat da ağlamaya devam eder ve ayrılık daha da zorlaşır.
• Evladınızı dinleyin.
• Konuttan kaçar üzere gizlice evladı bırakıp kaçmayın. Ananın geri gelmeyeceğini düşünen evlat daha çokça kaygılanabilir. Bu nedenle ona geri döneceğinizi açıklayın ve her vakit lafınıza sadık kalın.