Cahit Sıtkı Tarancı Otuz Beş Yaş Şiiri

Cahit Sıtkı Tarancı Yaş otuz beş! yolun yarısı eder şiiri


Otuz Beş Yaş Şiiri

Yaş otuz beş! yolun yarısı eder
Dante gibi ortasındayız omrun
Delikanlı cağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugun,
Gozunun yaşına bakmadan gider
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu cizgili yuz?
Ya gozler altındaki mor halkalar?
Neden boyle duşman gorunursunuz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim
Nerde o gunler, o şevk, o heyecan?
Bu guler yuzlu adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan
Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir
Hayata beraber başladığımız,
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikce artıyor yalnızlığımız
Gokyuzunun başka rengi de varmış!
Gec farkettim taşın sert olduğunu
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan gunun bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış
Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim
Ne donup duruyor havada kuşlar?
Nerden cıktı bu cenaze? olen kim?
Bu kacıncı bahce gordum tarumar?
Neylersin olum herkesin başında
Uyudun uyanamadın olacak
Kimbilir nerde, nasıl, kac yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında