Bir Şizofrenin Aşkı

Bir Şizofrenin Aşkı Babam öleli 12 sene olmuştu ve ben 20 yaşına geldiğimde yetim olmaının acısını bundan böyle fazla daha iyi anlıyordum Annemel birlikte minik fakat mutlu bir dünya kurmuştuk kendimizeMevsimlerden bahardı,sokaklarda parklarda dolaşıyordum Bu bahar daha bir çoşkulu hissediyordum kendimiBirçok arkadaş endimiştimMehmet,Can Canı'ın kuzeni Merve ve daha birçoğu Her gün açıklanmış saatlerde buluşup eğlenceli dakikaler yaşıyordukOnlarla o kadar eğleniyordum ama işe deha gitmiyordum Tekrar işe gitmediğim bir günde yalnız başıma dolaşırken arkadaşlarımla defalarca oturduğumuz parkta gördüm onuO dek güzeldi fakat Bir vakit çevresinde dönüp beni ayrım etmesini umdum lakin bana hiç bakmıyorduTam umutsuzluğa kapılmışken son bir cesurca yanında yaklaştım ve Oturabilir miyim?diye sordumDeniz mavisi gözleriyle bakıp ,ufak bir tebessümden daha sonraOturabilirsinizdediKalbim heyecandan çılgın gibi çarpıyordu Ne söyleyeceğimi bilemiyordumSonra kısık bir sesle,Adım Vedat,diyebildimBana dönüp NazlıdediBir vakit sonradan telefonlarımızı birbirimize verdik ve ayrıldıkAkşsam olanları anneme anlattımAnnrm gözlerimdeki mutluluğu ayrım edince fazla sevinmişti Arkadaşları bize misafir etme ettim İlerleyen günlerde Nazlı ile daha sık görüşür olduk Zaman ilerledikçe ona daha fazla bağyaaıyordumO hayatıma girdikten daha sonra işe gitmeye bile bişlamış,öteki arkadaşlarımla da daha az görüşür olmuştumArkadaşlar sitem edince kendimi affettirmeye, onları akşsam yemeğine eğlence ettim ve hazırlık gerçekleştirmek için erkenden eve gittimAnneme arkadaşlarımın geleceğini ve güzel bir yemek yemek yerine getirmek için hazırlığa başlamamamız gerektiğini söyledimAkşsam gelip çatmıştıKapı çaldı, hemencecik koşup açtım Arkadaşlar gelmiştiOnları salona alıp sofrayı sıralamak için mutfaktaki anneme yardıma gittimSofra hazırlandıktan daha sonra salona geçip onları içeri çağırdım Arkadaşlarımı masaya alırken annemin bakşlarındaki dehşet ve şaşkınlık ifadesine bi amaç verememiştimTam arkadaşlarımı tanıtıyordum oysa annem büyük bir feryatla masadan ayrılıp gittiOlanları bir türlü anlayamıyordumArkadaşlardan özür diledim ve yemeğe başladıkYemeğin ve sohebtin peşinde arkadaşlar gittiAnnemin odasına olarnları sorduğumda hiç yanıt vermediSadece yüzüme bakıp ağlıyordu Eve gelen davetli Aradan 3 ay geçmişti Arkadaşlarla ve çzellikle Nazlı ile görüşmelerimiz adamakıllı sıklaşmıştı Bir ara anneme sözü Nazlı'dan açıp onunla birbirimizi ne değin sevdiğimizi ve evlenmek istediğimizi anlattımAnnem mutlu olmamdan gülüyorduAma gözündeki korkuyu ve acıyı hissedebiliyordumÖbür gün meslek dönüşü eve geldiğimde bir konuk vardıTanıştıkve annem o arada kaybolduO adam bana tuhaf sorular sorup durdu12 saat oturduktan sonra annem gelip misafiri gezgin ettiAnneme gelenin kim olduğunu sorduğumda doktor olduğunu söylediYoksa hasta mısın?dedimAnnem doktrun benim için geldiğini ve sadece genel bir kontrol yaptırmak istediğini söylediSabah erken kalkıp hastaneye gittik ve bir çok testten geçirildim Bir kaç saat daha sonra doktor gelip hiçbir şeyimin olmadığını söyledi ve annemi odasına çağırdıAkşsam eve geldiğimde annemin gözleri ağlamaktan şişmiştiNe olduğunu sorduğumda, Bir cenazeye gittim,çok etkilendim,dedi Artık Nazlı ile hemen hemen her gün görüşüyordukHer geçen gün ona olan aşkım içimden taşacak gibi oluyorduEve erken döndüğüm bir gün misafirler olduğunu gördümkimse beni ayrım etmediMutfağa gidip atıştırırken ister istemez konuşulanlara kulak misafiri oldumKonu bendim ve annemin niye böyle üzgün olduğunu o lahza anladımMeğer hastane , doktor hep bu yüzdenmişMeğer ben şizofreni hastasıymışıım adını bie bilmediğim bu hastalık beni düş dünyasında yaşamama neden oluyomuşMisafirler gidene değin ortaya çıkmadım Annem onları geçirince beni gerisinde fark etti ve Birşey duydun mu?der gibi yüzüme bakıyorduOna, herşeyi duydum,dedim Kadıncağızın gözleri dolmuştu ve bana sarılarak ağladıOna üzülmemesini ve kendimi hissettiğmi söyledim ama sahiden korkmuştum Bana arkadaşlarımı ağırlama ettiğm gün hasta olduğumu anladığını söylediAnnemin anlattığına göre benim hiç arkadaşım yoktuEve gösteri ettiğim kişiler ayrıntılarıyla düş ürünüydüAnnemin hazırladığı sofrada yalnızca ben oturmuştum ve sözde arkadaşlarım varmış gibi saatlerce o hayali varlıklarla konuşmuştum Ya Nazlı da hayalse? Hiçbirşey umurumda değildiHer şey, tüm bir Dünya düş olabilirdi fakat ya NazlıYa o da hayalse? Bu olasılık beni delirtmeye yetiyorduAnnem çoğu ilaç getiriyor ve bunların rahatlamam için olduğunu söylüyorduLakin ben zaten rahattımİşten ayrıldım ve aradan 3 gün geçtikten sonra dışarı çıktımHer süre gittiğimiz parka gittimArkadaşlar yine oradaydıAslında ola ki oradan hiç ayrılmamışlardıOnlarla konuşurken parktaki diğer insanların iğneleyici alaylı güldüğü fark ettimO gülen insanlara,Siz gerçek değilsiniz!diye bağırdım Lakin onlar yalnızca gülüyorlardıPeşimi bırakmalarını söyledimNereye gidersem onlarda benimle beraberlerdiİlaçlar beni en ince ayrıntısına kadar dağıtmıştıDüşüncelerimi toplayamıyordumArkadaşlar da yavaşça benden uzaklaşıyorlardıNazlı'yı aramaktan korkuyordumÇünkü ararsam Nazlı diye birinin olmadığını anlayabilirdimBir gün dayanamayıp aradım ve her zamanki yerimizde buluştukOna bir yandan başıma gelenleri anlatırken diğer yana da çevredeki insanları süzüyordumYeniden bana gülmelerinden korkuyordumEğer bana gülüyorlarsa bu Nazlı'nın olmadığını gösterecektiEvet çevredeki halk müziği yeniden bana alaylı bakıyorlardı ama bu defa gülmüyorlardıNazlı olayı beni gün geçtikçe bitiriyordu Bir gün anneme Nazlı'yı eve getireceğimi söyledimAnnemin gözleri iri olduYine bir hayali eve getireceğimden korkuyorduLakin ben kendime güveniyordumNazlı bir düş değil gerçekti Annem gönülsüz olsa da benim ısrarımla kabul ettiÖbirgün Nazlı'yla buluştuk ve ona ,Seni azıcık sonra anneme götüreceğim,dedimNazlı çok telaşlandıHazırlıksız olduğunu söyledi lakin ben ısrar edince kabul ettiBundan Böyle geri dönüş yoktuBiraz sohbetin ardındaki eve doğru yola koyuldukSokağa gelip eve yaklaştığımızda son bir kez kulağına eğilip Seni fazla seviyorum,dedimEve geldik,kapıyı çaldımAnnem kapıyı açtığında ben önden girip ayakkabılarımı çıkardım ve Nazlı'yı içeri aldımAnneme bakıp gözlerimle Nazlı'yı muhabere ederken kalbim duracaktı güyaAnnemin gözlerindeki yaşı görünce olduğum yere yığıldım Seslenmek tekrar hayaldiLakin annemin ağzından çıkan şu kelimeler benim için o lahza bir dua kadar kutsaldı; Güzel geldin, hoş kızım,,,Alıntıdır