Beşeri Aşktan İlahi Aşka

Aşkla bakmak; yürekle bakmak demektir Göz sadece bir fonksiyonu yürütür; ama fonksiyonun içini dolduran, onu sanata dönüştüren gönüldür Biz gözümüzle bakarız; ama gören gönüldür Gönlümüzde aşk varsa, gözün gördüğü güzeldir “Yalnızca bir türlü aşk vardır; ama görüntüleri binlerce türlüdür der bir bilge Üç çeşidini söyleyelim:

Aşk beşeridir; şakayla baslar, sorumluluk getirir Gözden girer, gönülde yasar Surete meyledenler ziyandadır

Aşk platoniktir; sohbetle baslar, zahmet getirir Zihinden girer, gönülde yaşar Siretini süslemeyenler yol şaşırır

Aşk İlahidir; imanla başlar, vahdete götürür Gönülde doğar, gönülde yaşar Sırrı saklamayanlar, başını verir Aşk, Allahu Tealâ’nın “Bilinmeyi istedim kâinatı yarattım buyurduğu noktada başlar Ve oradan bir ırmak gibi birdenbire coşkuyla akar, binlerce yola ayrılır, binlerce ırmak oluşur Bir baştan binlerce baş oluşur

Onun için bir türlü aşk vardır Varlığımızı sürdürdüğümüz medeniyet birikiminin içinde aşkın bütün çeşitleri mevcut Bugün dahi mevcut, biz hangi boyutunda yaşıyorsak aşkın, o türlüsünü tadıyoruz demektir

Beşeri aşkın (mecazi aşkın) İlahi aşka dönüşmesi tabii bir seyir Pek çok mutasavvıf İlahi aşk için beşeri aşkı ilk basamak olarak görür Çünkü Allah güzeldir, güzelliği sever Mevcudattaki o İlahi kudretin eserine bakarak ancak bir izden asıla gidebilir, görüntüden orijinale geçebilir manasında beşeri aşkı ilk basamak olarak görmüşlerdir ve atlamışlardır oradan


ALINTIDIR