Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
Ataturkun Heykeltraş ve Heykel Sanatına Verdiği Onem
Ataturk sanatı ve sanatcıyı sevdiği kadar cok onem verirdi
Orneğin daha once kimsenin onem vermediği bir dal olan Operanın bile ulkenizde ilk kez yazılıp, oynanması Ataturk'un sayesinde olmuştu
Heykel ve resimide cok sever her fırsatta sergi acılması isterdi ama ne yazık kı ulkenizde o zaman kadar ne resim, ne de heykel sanat dalları gelişmişti
Unlu Taksim heykelinin yapılmasında da cok onemli rolu vardı Ama o, kendi heykelinin yapılmasını değil, ceşitli konularda heykeller yapılarak halkımıza resim ve heykel sevgisi vermek istiyordu
Kendi heykellerinin yapılmasını hic istemedi, ama baktı ki, onun heykelleri sayesinde halk bu sanat dalı ile tanışıyor seviyor, o yuzden izin verdi
İşte bunu anlatan Cemal Kuntay ın Taksim heykeltraşına yazdığı şiir ile beraber cok guzel bir anısı!
«Hatta o yapılan heykellerini de istemedi Yalnız «heykel» istedi! Memlekete heykel mefhumu girsin, diye! Bu guc mefhumu memlekete, ancak Onun heykeli soka bilirdi, ve sağlığında yapılan heykellerine onun icin razı oldu
Burada bir vakayı yazmadan gecemiyeceğim : Taksimdeki heykelini yapan Kanonikaya yazdığım şiiri, Ataturk 'e okumuşlardı
Kanonika'yı kastederek ve mutadı olduğu uzere cok guzel gulerek bana sordu:
Ne istedin ondan?
Sizi istedim Paşam, dedim
Oyle ise, şiirini oku bir de senden dinleyeyim, deyip
0 zaman yuzum sevincle dolarak okuduğumu, bugun sesim yaşlarla dolarak tekrarlayacağım:
KANONİKA
Elbette bilirsin, onu herkes gibi kimdir,
Lakin onu sen anlatamazsın o, bizimdir
Bilmem ki bu ellerle o temsil edilir mi?
Her neyse Nedir malzemen taş mı, demir mi?
Mermerse eğer cansız olan rengine nur at,
Yok, tunc ise bunyanı avuclarla alev kat
Yıldızlan mezcet gece renginde demirse,
Yansın ici nisyan onu,h kemirirse
Yıldızlar, alev oklu fecirler avucunda,
Bir meşale olsun kurenin binbir ucunda!
Nabzındaki kan taştaki nabzında da vursun,
Gokten iniyormuş, ucuyormuş gibi dursun!
Hayretle bakıp secmeliyim kol mu, kanat mı?
Dinlendiği bir dal mı cihan, bindiği at mı?
Sırtında tutuşsun da, ucsun da şafaklar,
Tarihe «benimdir diye bassın o ayaklar
Hur başların ikbali biriksin de başında,
Kurtardığı bayrak alev olsun bakışında
İnsan boyu olsun fakat eflAke surunsun,
Goğsunde de bir milletin ebAdı gorunsun
Dağ parcalarından da mehip olsun omuzlar;
Sırtında butun mAmelekim var, vatanım var
Mithat Cemal KUNTAY
Ataturk sanatı ve sanatcıyı sevdiği kadar cok onem verirdi
Orneğin daha once kimsenin onem vermediği bir dal olan Operanın bile ulkenizde ilk kez yazılıp, oynanması Ataturk'un sayesinde olmuştu
Heykel ve resimide cok sever her fırsatta sergi acılması isterdi ama ne yazık kı ulkenizde o zaman kadar ne resim, ne de heykel sanat dalları gelişmişti
Unlu Taksim heykelinin yapılmasında da cok onemli rolu vardı Ama o, kendi heykelinin yapılmasını değil, ceşitli konularda heykeller yapılarak halkımıza resim ve heykel sevgisi vermek istiyordu
Kendi heykellerinin yapılmasını hic istemedi, ama baktı ki, onun heykelleri sayesinde halk bu sanat dalı ile tanışıyor seviyor, o yuzden izin verdi
İşte bunu anlatan Cemal Kuntay ın Taksim heykeltraşına yazdığı şiir ile beraber cok guzel bir anısı!
«Hatta o yapılan heykellerini de istemedi Yalnız «heykel» istedi! Memlekete heykel mefhumu girsin, diye! Bu guc mefhumu memlekete, ancak Onun heykeli soka bilirdi, ve sağlığında yapılan heykellerine onun icin razı oldu
Burada bir vakayı yazmadan gecemiyeceğim : Taksimdeki heykelini yapan Kanonikaya yazdığım şiiri, Ataturk 'e okumuşlardı
Kanonika'yı kastederek ve mutadı olduğu uzere cok guzel gulerek bana sordu:
Ne istedin ondan?
Sizi istedim Paşam, dedim
Oyle ise, şiirini oku bir de senden dinleyeyim, deyip
0 zaman yuzum sevincle dolarak okuduğumu, bugun sesim yaşlarla dolarak tekrarlayacağım:
KANONİKA
Elbette bilirsin, onu herkes gibi kimdir,
Lakin onu sen anlatamazsın o, bizimdir
Bilmem ki bu ellerle o temsil edilir mi?
Her neyse Nedir malzemen taş mı, demir mi?
Mermerse eğer cansız olan rengine nur at,
Yok, tunc ise bunyanı avuclarla alev kat
Yıldızlan mezcet gece renginde demirse,
Yansın ici nisyan onu,h kemirirse
Yıldızlar, alev oklu fecirler avucunda,
Bir meşale olsun kurenin binbir ucunda!
Nabzındaki kan taştaki nabzında da vursun,
Gokten iniyormuş, ucuyormuş gibi dursun!
Hayretle bakıp secmeliyim kol mu, kanat mı?
Dinlendiği bir dal mı cihan, bindiği at mı?
Sırtında tutuşsun da, ucsun da şafaklar,
Tarihe «benimdir diye bassın o ayaklar
Hur başların ikbali biriksin de başında,
Kurtardığı bayrak alev olsun bakışında
İnsan boyu olsun fakat eflAke surunsun,
Goğsunde de bir milletin ebAdı gorunsun
Dağ parcalarından da mehip olsun omuzlar;
Sırtında butun mAmelekim var, vatanım var
Mithat Cemal KUNTAY
