Asırlık Şiir

Ailem,yaptıklarım ve ben güya 3 kardeşiz
Ölüm yaklaştığında onları çağırıp konuşan biri gibiyiz
Adam kardeşlerine der ki:
Ölüm kapımı çaldı,bana takviye edinGeri dönülmez bir yolculuk başlıyorUzun ve güvenilmezBu hal karşı bana nasıl takviye edebilirsiniz?
Malı der fakat:
Benden ayrılmadığın sürece her istediğini yerine getiririmAma ayrılık olursa aramızdaki arkadaşlık biterİstediğini benden şimdi alÇünkü yakında ben savrulan kumlar arasına katılacamBaşka insanların olacamBeni sonraya bırakmaHarca!!!Şipşak yakında olacak olan vefat gelmeden elini çabuk tut,hayır yap!!!
Ailesi de şöle der:
Ben seni cidden sever herkesten üstün tutarımGücümü kuvvetimi senin için harcar, iyiliğini isterimAma iş ciddileştiğinde senin için ölememArdından gözyaşı dökerim,yüksek sesle ağlarım,seni hayırla yad ederim,cenazende bulunur gireceğin kabre dek o son durağına kadar hasretle tabutunu taşır sonradan geri dönerimSanki aramızda hiçbir şey yokmuş gibiHiç birbirimizi sevmemiş gibi Hiç birbirimizden sevgi görmemiş gibi
İşte insanın ailesi,işte desteği ve işte reel yüzü
Sonradan ameli konuşur insana:
Ben senin kardeşinimderSarsıntıların dehşetli hemen benim gibi bir kardeş bulamazsınBenimle mezarda karşılaşacaksın Orda seni savunacamHesap günü ağır gelmesi için gayret gösterdiğin kefeye oturacamBeni unutma değerimi bilBen üstüne titreyen yufka yürekli bir öğütçüyümSeni hiçbir vakit yanlız bırakmam
İşte senin amelinVuslat günü kavuşacağın güzel amellerin *