Ahmet Haşim O Belde Şiiri

Ahmet Haşim O Belde,
O Belde Şiiri Ahmet Haşim,
O Belde Şiiri

Ahmet Haşimin O Belde Şiiri

O Belde

Denizlerden
Esen bu ince hava saclarınla eğlensin
Bilsen
Melali hasret u gurbetle ufkı şama bakan
Bu gozlerinle, bu huznunle sen ne dilbersin!
Ne sen,
Ne ben,
Ne de husnunde toplanan bu mesa,
Ne de alamı fikre bir mersa
Olan bu mai deniz,
Melali anlamayan nesle aşina değiliz
Sana yalnız bir ince taze kadın
Bana yalnızca eski bir budala
Diyen bugunku beşer,
Bu sefil iştiha, bu kirli nazar,
Bulamaz sende, bende bir ma'na,
Ne bu akşamda bir gamı nermin
Ne de durgun denizde bir muğber
Lerzei istitar u istiğna
Sen ve ben
Ve deniz
Ve bu akşamki lerzesiz, sessiz
Topluyor buyi ruhunu guya
Uzak
Ve mai golgeli bir beldeden cuda kalarak
Bu nefy u hicre muebbed bu yerde mahkumuz
O belde?
Durur menatıkı duşizeyi tahayyulde;
Mai bir akşam
Eder ustunde daima aram;
Eteklerinde deniz
Doker ervaha bir sukunı menam
Kadınlar orda guzel, ince, saf, leylidir,
Hepsinin gozlerinde huznun var
Hepsi hemşiredir veyahud yar;
Dilde tenvimi ıstırabı bilir
Dudaklarındaki giryende buseler, yahud,
O gozlerindeki nili sukutı istifham
Onların ruhu, şamı muğberden
Mutekasif menekşelerdir ki
Mutemadi sukun u samtı arar
Şu'lei biziyayı huzni kamer
Multeci sanki sade ellerine
O kadar natuvan ki, ah, onlar,
Onların huzni lal u muştereki,
Sonra dalgın mesa, o hasta deniz
Hepsi benzer o yerde birbirine
O belde
Hangi bir kıt'ai muhayyelde?
Hangi bir nehri dur ile mahdud?
Bir yalan yer midir veya mevcud
Fakat bulunmayacak bir melazı hulya mı?
Bilmem Yalnız
Bildiğim, sen ve ben ve mai deniz
Ve bu akşam ki eyliyor tehziz
Bende evtarı huzn u ilhamı
Uzak
Ve mai golgeli bir beldeden cuda kalarak
Bu nefy u hicre muebbed bu yerde mahkumuz


Ahmet Haşim