Türkiye'nin en güncel forumlardan olan forumdas.com.tr'de forumda aktif ve katkısı olabilecek kişilerden gönüllü katkıda sağlayabilecek kişiler aranmaktadır.
bilgisayarci
FD Üye
Fransa’da 15 gönüllü kişi; saatin, gün ışığının ve dış dünyayla iletişim kuramamanın nasıl bir etki yaratacağını görmek için ilginç bir deneye imza attı. Fransız ve İsviçreli laboratuvarların ortaklığında gönüllüler, ülkenin güneybatısında bir mağaraya yerleşti. Lombrives isimli mağaraya giren bu gönüllüler, girdikleri andan gün ışığına ve dolasıyla zaman kavramına da veda edeceklerdi.
Aradan geçen tam 40 gün boyunca gönüllüler, mağaradan dışarı adım atmadı. Bugünse deney sonlandı ve gönüllüler, uzun bir sürenin ardından gün ışığına çıktı. Elbette bu kadar uzun bir süre boyunca güneşe maruz kalmayan gönüllüler, gözlerine özel koruyucu gözlükler takmak zorunda kaldı.
40 günlük izolasyon:
Deep Time isimli bir proje kapsamında gerçekleştirilen deney kapsamında ekip, mağaranın içinde yaşamanın yanı sıra keşif de yaptı. Mağaranın sıcaklığı 10 santigrat dereceydi ve hiçbir doğal ışık yoktu. %100 nem olduğu söylenen mağarada tek gördükleri ve konuştukları insanlar ekip üyeleriydi.
1,2 milyon Euro bütçeli projeyi yürüten Human Adaption Enstitüsü’ndeki bilim insanları, bu deneyin insanların yaşam tarzındaki ani değişimlere nasıl ayak uydurdukları konusunda önemli bilgiler sunacağını açıkladı. Gönüllüler, mağaradayken kendilerince zaman tutarak kaç günlerini burada geçirdiklerini de hesaplamaya çalıştı.
Beklendiği şekilde gönüllerde hiçbir zaman kavramı kalmamıştı. Mağaraya giren ekipte yer alan gönüllülerden birisi olan proje yöneticisi Christian Clot, yaklaşık 30 gün kaldıklarını düşünüyordu. Öte yandan bir başka gönüllü bu süreyi 23 gün olarak tahmin etti. Gönüllülerden biriyse ‘içgüdüsel dürtüler’ nedeniyle zaman zaman mağaradan çıkmak istediğini aktardı.
Tüm bu süreç boyunca laboratuvardaki bilim insanları, 15 kişinin uyku düzenini, sosyal etkileşimlerini ve davranışlarını sensörler aracılığıyla inceledi. Ekip, ne zaman uyuyacakları, kalkacakları ve yemek yiyecekleri konusunda biyolojik saatlerine bağlı kaldı. Günler, saatler aracılığıyla değil, uyku döngüleriyle sayıldı.
